Sözcük balçýðýnda yaralý bir turna kuþu olmanýn verdiði hüzünle sarýlýyorum satýrlara neþreden her ayrýntýda coþkuyla genelin resmini çiziyorum.

Boðum boðum renklerin hüznü ve sevdalý her biri genelde tökezleyen ama ayaða kalkýp dik durmayý da elden býrakmayan bir çöreotu zerresi gibi nazar edenlerden kaçýyorum.

‘’Seslenmek…

Bir dosta sesleniþ…

Ýnsanýn kendi sesine karþýlýk bir baþka ses arayýþý, kendi sesinin yankýsýný bile bulamazken, bir baþka sese duyulan özlem.’’ (Alýntý)

Veryansýn yüklü kimi insan kim kimin derdine düþmüþse ben özlemle saf tuttuðum dostluðun da skalasýný iþaretliyorum.

Meftun yürek.

Mevta benlik.

Mendebur özlem yarýmayýn da dokusunda hep çeyrek aþklarla avunduðum ve aþkýn resmini çizmek adýna dokunduðum insanlar.

Vesvese yüklüyüm kimi zaman ve maðdur kýlýndýðýma biat çok da önemsemeden sevmeyi sürdürüyorum aslýnda kimi ne amaçla sevmek gibi bir uzvu yok duygularýmýn sadece içimdeki sevgi daðýnda ulaþýlmazlýðýn þiirlerini yazýp her halükarda ulaþmak istiyorum insanlara ve yara aldýkça yeniden kapanýyorum içime.

Bir dostun sesleniþi belki de benim çaðýrdýðým bir dost dolaylarýmda bulunsun diye dualarýma sarýldýðým ve garip bir þekilde haz alýyorum ne zamanki kendimi yalnýz ve terk edilmiþ hissetsem çörekleniyor ruhum aþkýn dehlizinde aslýnda somut bir veri de yok elimde aþka dair sadece sevgiyi sahiplenip sevmeyi severken kendimden uzaklaþýyorum ki tüm derdim aþmak içimdeki sýra daðlarý ve geçit vermeyen ve þerh düþmüþ illa ki imkânsýzlýða.

Düþünmeye programlý zihnimle hissetmeye adamýþken yüreðimi.

Sevecen bir iklimde açan nazlý bir gelincik gibiyim ansýzýn uçacaðýmý ve yok olacaðýmý bilip sükûnetle sonumu diler ve beklerken.

Sözcükler ekip de topraða çiçekler b/içiyorum ne de olsa cümlelerim ve þiirlerim benim talibi olduðum bu cennet bahçesinde bir nevi yaþama nedenim.

Hurafelerden uzaðým ve yalandan da aslýnda takmayý beceremediðim maskeleri baþka insanlarýn yüzünde görmek nasýl da acý veriyor.

Acýmla hemhal.

Ýnsanlýðýn acýsýna sýrdaþ.

Acýyla kesiþen bir aþk rüzgârý aslýda nereye eseceði de belli olmayan ama illa ki e(l)liyorum belirsizliði ve gözyaþlarýna vakýfým içimdeki palyaçonun.

Ýksirli bir düþ benimki.

Ýnce bir düþüþ her habis düþüm.

Sanrýlar fink atsa gerçek olduðumu biliyor ve reþit kýlýyorum her bir duygumu.

Yazmak mý beni duyumsamaya sevk ediyor yoksa duygular mý yazmaya?

Otaðý kurduðum o düþ bahçesi ve mevsimler sýrýtkan ve hazin kiminin dünü yarýný da ve asla geçiþ hakký tanýmýyorum güne gün düþüp de boþluða ben düþüp de o gayya kuyusuna ve içime sarkýttýðým iple sancýlý bir çýkýþa meylediyorum týrmandýkça yukarý cümlelere tutunuyorum; cümlelere tutundukça özenle seçiyorum ve özene bezene yaþadýðým ve yaþatýldýðýma binaen özene bezene acýlarýmý diziyorum ipe boncuk misali.

Öykünmekle öldürmek arasýnda gidip geliyorum.

Savlarýn savsaklandýðý belki de akýþýna býrakamadýðým bir güzergâhta kaybolmuþluðuma çok da aldýrýþ etmezken insanlar…

‘’Sonra buradan giderdim bir hiç için.’’(Nilgün Marmara)

Var oluþ sebebim ulvi bir amacýn girizgâhý ve gidiþlerim de asla dönmemek üzere yine de tamamen gitmeyi beceremediðim gün gibi aþikâr.

Þehla gözleri yorgunluðun ve enini boyunu hesaplayýp da hala nasýl doðru bir elbise biçemiyorsam yürek yangýnlarýna.

Sorular cumhuriyeti ve suskun insanlar cumhuriyeti.

Bilinçli yaþamamýþlýðýn da bir yanýlgýsý aslýnda tüm olup biten sözcük yüzlü bir güneþi balçýkla sývamaya kalkanlar ve ben her kazan kaldýrdýðýmda suçlu addedildiðim yeri geldi mi ailemin bile onay vermediði bir tepki ara sýra verdiðim ve tepkisizlikle yaþatmayý meziyet sanan insanlar topluluðu. Sanki bir ayrýcalýk saðlýyor bu sessizlik onlara yeri geldi bir soruma cevap alamadýðým ve bir selamýmýn bile karþýlýk bulmadýðý öyle ya herkes egosuyla yere göðe sýðamaz ve sýðdýramazken kendini ben küçük bir çocuk gibi ya azarlanýyorum ya da dýþlanýyorum.

Sevi mertebesinde neye denk düþüyorsa bunca izlek sözüm ona herkesin birbirine kol kanat gerdiði; sözüm ona bir kelimeyi daha esirgemez iken insanlar birbirinden taciz dolu bir bakýþ ile içimdeki güneþ ansýzýn nasýl da batýyor ve atýk hükmünde tüm kusurlu addedilen cümlelerim ne zamanki konuþmaya yeltensem bir susku duvarýna denk düþtüðüm ve savuþturduklarý öksüz kimliðim.

Mahmur.

Mazlum.

Tüm kifayetsizliði ile sýfatlarý ardý ardýna dizerken hiç addedildiðim lakin herhangi birinin tükettiði tek sýfatýn dahi yere göðe sýðdýrýlamadýðý.

Bir imge bataðý kimi zaman utançla sevk ettiðim ilamý aþkýn.

Bir sözcük bataðý içinde batmayý ve ölmeyi en çok sevdiðim ve sevgide öte yol bilmediðim üstelik öðretilerin de ilk sýrasýnda yer alan sonramla iþtigal ne de olsa sebepsizliðin baþ þahidiyim ve de tek sanýðý her gün kendimi zor kurtardýðým o daraðacý.

Meftun düþlerim suskun.

Hayallerim de artýk kurak.

Ama bu demek deðil ki asla hayal kurmuyorum ve hayallerimi sadece Yaratan ile paylaþýrken ve O’nun sayesinde içimde doðan þehir; þehirde doðan güneþ; güneþte doðan yeni bir ýþýk vs.

Kýyasýya sevdiðim.

Kýyýma uðramanýn da meali iken sevmek.

Aslýnda netice olarak kýyama durduðum.

Kýrpýk yýldýzlar ölü þairini anýyor þairler de mevsimi mevsim de yobaz düþleri ve düþler de düþ maliklerini derken ýsrarla dökülüyor sözcükler ve ben baþ misafiriyim asaletin ne de olsa karþýlýk dahi vermiyorum üstüme püskürtülen lanetin ve isyanýn da bir naziresi iken adeta üstüme toplanan bakýþlar.

Balýk gibi yüzüyorum pervazýnda ölümüm.

Ölü gibi uyumayý bile beceremiyorum oysaki içimdeki neþeyi öldürdükleri çok zaman geçti üzerinden.

Yokuþa sürüldüðüm.

Cinnete sürüklendiðim.

Ansýzýn keþfettiðim o cennet bahçesi.

Ve herkesin unutmak için yaþadýðý gerçeði benim içinse yeniden hatýrlamak aslolan ve sevgiyi çarçur edenlere inat sevgi dolu mizacýmda ürkek bir kuþ tedirginliði ile yalnýzlýðýmý sevgi ile gagalarken ve sürüklenirken boydan boya…

Ýkbali günün asla düþ özürlü bir çöküþ deðil.

Ve sunumu yüreðin sadece umudu dokurken.

Gözlerimdeki acý ve neþe karýþýmý ile hala koþarken hayallerimin peþinden geç kalmýþlýðýn verdiði acý ile bazen duraksadýðým ama hala açmayý beceren bir uçurum çiçeði…