Bana Ait Olmayan Yalnýzlýðým

Sensizlikte hüzündür hazan
Dallarýndan koparak sessizce savrulan yapraklar,
Hasreti anýmsatan sararmýþ solgun renkler 
Ve gökyüzünden çýldýrmýþçasýna yaðan yaðmurlar,
Anlaþýlan daha çok soluyacaðým hüznün havasýný

Karanlýða uzayan sessizliðin gölgesinde ,
Varlýðýna yokluðunu eklediðin 
Geceler yalnýzlýðýn adýdýr yüreðimde,
Yalnýzlýk ne hazanda ne gecede,
Yalnýzlýk sensizliðin olduðu her yerde

Sevdanla kavrulan yüreðim hasretin suskunluðuna sarýlmýþ,
Söyleyecek tek kelime de kalmamýþ,
Yok o eski heyecaný, tükenmiþ yaþama zevki
Kýrýlmýþ, küskün, çarpýyor bir baþýna,
Aslýnda bu çýrpýnýþlar da boþuna

Bir anlayabilseydi þu seven yüreði,
Ah be bir anlayabilseydi ya
Ne hazana salardý mevsimi
Ne hüzünlere salardý geceyi,
Hele yalnýzlýða hiç terk etmezdi seven yüreði

Görmedi aðladýðýmý
Bilmedi sevgi yokluðunda ki periþanlýðýmý
Anlayamadý baðrýmýn daðlandýðýný,

Aslýnda bu sevgi bana ait deðildi,
Bu sevgi sadece seven yüreðime aitti
O bilemedi, bende söylemedim. 
Bütün bunlarý bilseydi yine de yalnýzlýða terk eder miydi?

Bu yalnýzlýk da sevgim gibi bana ait deðildi, 
Bu yalnýzlýk hazanda hasretini yaþayan
Gecelerin derin karanlýklarýnda hüznü yaþatan,
Ve ruhumun suskunluðunda sessizleþerek saklanan
Seven yüreðime aitti

Bir baþkaydý hazanýn solgunluðunda yalnýzlýðýn yaþandýðý gece
Mehtap vardý, bulutlar vardý,
Rüzgârda uçuþan sararmýþ hüzünlü yapraklar vardý
Uzaklardan göz kýrpan, oynaþan yýldýzlar vardý
Ne bileyim iþte,
Hatta sen bile vardýn gecede
Peki, olmayan neydi
Olmayan suskunluða, yalnýzlýða saldýðýn yüreðimdi

Ömrümde tek sevdiðim sen bana ait olmayan yalnýzlýðým oldun

Bir gece daha böyle bitti sessizliðin gözyaþlarýnda,
Elveda bana ait olmayan yalnýzlýðým elveda,
Bir sonra ki gecede buluþmak umuduyla elveda

Dinçer Demirel