Gönlüme kederlerin tohumlarý dökülür
Dokunsan bir yanýma caným çýkacak gibi 
Hasat mevsimi geldi þu yüreðim sökülür
Bir kasýrga dünyamý baþa yýkacak gibi

Sarýldým umutlara büyüsün budaklansýn
Dertler faili meçhul ellerde kundaklansýn
Savunmasýz zamanda insafsýzca haklansýn
Yoksa kýstýrýp bir gün caným yakacak gibi

Öyle gizliden yakar görünmeyen acýlar
Yürekleri daðlayan ince derin sýzýlar
Gülse bile kan aðlar hüzün dolu bazýlar
Nefesimi kesip de boynum sýkacak gibi

Ruhumu hüzünlerin zindanýna sakladým
Kederleri gül sanýp umarsýzca kokladým
Belki yok olur diye arada bir yokladým
Bir gün gardiyan gibi hapse týkacak gibi

Karmaþýk bir hayatýn içinde yaþýyorum
Onca olan bitene düþünüp þaþýyorum
Doldum yeteri kadar dökülüp taþýyorum
Þu kara topraklara varýp akacak gibi

Her gün azalýyorum kendimce nedenimde
Dertlerim olgunlaþtý þimdi oldu deminde
Sanki yok oluyorum emanet bedenimde
Bedenim çürümüþ de sanki kokacak gibi

Yol almýyor ayaklar arada tekliyorum
Ýçerimde ne gizli acýlar saklýyorum
Kader mahkumu gibi sýramý bekliyorum
Boynuma cellat gelip urgan takacak gibi

Ayhan Kocabay.