Gökyüzünden yeryüzüne, 
bardaktan boşalırcasına 
yağmurlar iniyor! 
kaldırım taşları sırılsıklam! 
ruhumda tatlı bir rehavet 
biraz sancılı, 
biraz hülyalı.. 
uzun bir yolculuğa yelken açıyor!  



Kaldırım taşlarına, 
düşen her yağmur damlası, 
sanki  
mazinin ayak izlerini
 ruhumdan siliyor tek tek..  
silerken de  
yürekte sinsice yanan  
ateşten gömlek yaralar  
çıkılan 
uzun ince yolda  
hazan yaprakları gibi  
dökülüyor bir bir  

 Sevginin, aşkın, huzurun..   
en saf, en masum.. halini,  
derinlerden bir el uzanıp  
gözler önüne seriyor  
O an, 
gözlerdeki kıvılcım,  
teni, sevginin ateşinde 
 yakıp kavuruyor!  

 İşte o anlar da  
ebedileşen ruhlar  
sonsuzluğa giden yolda  
yürekte alev alev yanan,  
büyülü bir senfonin 
nağmeleriyle  
dört bir yana sessizce
 "Yağmurun Toprakla Aşkı"nı 
fısıldıyor..!!



11.05.2019 ANKARA P.ÇETİN
( Yağmurun Toprakla Aşkı başlıklı yazı Kara kız tarafından 11.06.2019 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.