SESSÝZ KAHRAMAN  ( ruh suretlerinde kalbimin yelkenleri )

Elif, kalemi eline aldýðýnda bambaþka bir ruha dönüþüyordu. Mürekkep ile sonsuz beyazlýðý buluþturduðunda ortaya unutulmaz bir ‘’Vals’’ ortaya çýkýyor, her yeri müzik kaplýyordu. Yazdýðý karakterlerle sonsuz yolculuklara maceralara atýlýyor cennet ile cehennem arasýndaki ince çizgide heyecan fýrtýna tutuluyordu.  Aslýnda çok sakin bir hayatý vardý. Sabahlarý pastanesine gider herkesin o çok sevdiði küçük ‘’Cup keklerinden’’ hazýrlardý.  ‘’Aslýnda çok þanslýyým’’ diye içinden geçirdi. .Yaþamak istediði tüm maceralarý kalemini oynatarak yaþayabiliyordu.

  Güneþ doðduðunda gözlerini ovuþturdu. Kalem týkýrtýlarý tüm salonu kaplýyordu. Halbuki o saatlerde tüm insanlar gibi uyumalýydý fakat deli fikirleri onu uyutmuyor sisli mahzenlerde, karanlýk sokaklarda kahramanlarýyla koþuþturuyordu. Genel de macera ve gerilim hikayeleri yazardý. Zaten monoton olan bu hayat için yeni bir dram hikayesi yazmak ruhu sýkmaktan baþka bir þey deðildi. Yazarken tek kuralý vardý: Asla bilgisayar kullanmamak. Yazmanýn keyfi manüel olarak kalem oynatmaktan geçerdi. Ruhundaki tüm hikayeyi kendini bile korumaktan aciz bir ‘’usb’’ye býrakamazdý. Daha önce örneklerini de görmüþtü. Doðum günü pastasýnýn üstüne fotoðraf koymak isteyen müþterileri de belleklere güveniyor açmayýp virüslü olduðu anlaþýldýðýnda zor durumlar ortaya çýkýyordu. Ayrýca kurþun kalemin o güzel hýþýrtýsý, çok yazýldýðýnda bileðin alt tarafýnýn kirlenmesi emeðin bir göstergesi idi.  Peki ya müsvedde kaðýdýn güzelliði ?? Kýsacasý Yazma iþi bir keyif silsilesi idi.

    Evden çýktýðýnda sonbaharýn, hazin bir serinlikle yapraklarý döktüðünü fark etti. Mevsim deðiþimleri bile Elif’in yazmasýný tetikleyecek güzellikler sergiliyordu. Aðaçlarýn yazdan kalma o kel hüznünü hiçbir hikaye yazamazdý. O üstü yaprak dolu ihtiþamlý kökler yaþlý bir dedenin elleri gibi kupkuru kalmýþtý. Pastanenin sokaðýna geldiðinde gürültüler duydu. Hemen sesi tanýdý. Usta baþýsý Halit bey yine dükkan önünde yatan evsiz adamý azarlýyor kovmaya çalýþýyordu. O kalýn sesi tüm mahalleyi çýnlatýyor sinirden nefes týkanýklarý yaþýyordu. Adýmlarýný hýzlandýrarak dükkanýn önüne vardý. ‘’ Dur yahu Halit Usta ne zararý var bize bu garibin ? ‘’ diye seslendi. Her sabah ayný þey oluyordu. Usta baþý pejmürde adamý sýrtýndan iterken ‘’ Yapmayýn Elif haným hep siz yüz veriyorsunuz sonra buradan ayrýlmýyorlar ‘’ diye sitemkar haykýrdý.

Elif araya girme zamanýnýn geldiðini anlayýnca ‘’ dur yahu ustam yazýktýr ‘’ diyerek adamý ustanýn tombul ellerinden kurtardý. Adam mahcup bir þekilde yüzünü çevirdi. Elif ‘’ geçti tamam’’ deyip sýrtýna dokundu. Usta bu garibi yine çok hýrpalamýþtý. Hemen içeri girerek sýcak keklerinden bir tanesini evsiz adama getirdi. Gerçekten de hiçbir saygýsýzlýðý yoktu. Bu iyi kadýnýn elinde keki gören adam kýrýk diþlerinin arasýndan gülümseme yolladý. Elif en büyük huzuru bu garibin gülümsemesini gördüðünde hissediyordu. Bazý akþamlar ileri de yeni açýlan esnaf lokantasýna para býrakýyor. Bu evsiz adama akþam yemeði vermelerini saðlýyordu. Elif’in elinden keki alan adam baþýný sallayarak dükkandan uzaklaþtý. Elif o an bilmese de yaptýðý iyilikler onu hep koruyup yüceltiyordu.

 Bugün gerçekten kendini çok hamarat hissediyordu. Hemen pasta tezgahýnýn baþýna geçerek kek hamuru yoðurmaya baþladý. Birkaç saat sonra yeni aldýðý çelikli pasta sipariþini bitirmiþ cup kek karýþýmýný kek kalýplarýna dökmeye koyulmuþtu. Birden belinin aðrýdýðýný hissetti. Biraz dinlenme ona yetecekti. Mutfaktan çýkarak sandalyenin birine oturdu. Kafasýný masadan kaldýrdýðýnda civardaki esnaf dostlarýnýn pastaneye doðru yürüdüðünü gördü. ‘’Hayýrdýr inþallah ‘’ diyerek kapýya doðru yöneldi. Aslýnda hepsi çok güler yüzlü insanlardý fakat bugün bir gariplik vardý. Kapýyý açýp ‘’hoþ geldiniz dostlar hayýrdýr ‘’ diyerek merakla esnafý dükkanýna davet etti. Ýçlerinden biri telaþlý bir tavýr ile söze atladý ‘’Elifçiðim bu aralar hýrsýzlýk çok arttý.Bir haftadýr hepimizin dükkanlarýna girip talan ediyorlar. Sana da bir uðrayalým dedik birazdan polislerde gelecek tüm dükkanlarýn kameralarýna tek tek bakacaklar ‘’ dedi. Elif çok þaþýrmýþ çok da üzülmüþtü. Hepsi zar zor geçinen küçük esnaflar idi. Çoluk çocuk okutuyorlar hayatýn girdaplarýnda savruluyorlardý. Sessizce ‘’çok üzüldüm tabi ki elimden ne gelirse yardým edeceðim ‘’dedi. Manav Rüstem cümleye atýlýp ‘’kýzým senin dükkanýnda bir zarar var mý ? girmiþ mi o haydutlar ‘’ diye tiz sesi ile haykýrdý. Elif baþýný iki yana sallayarak ‘’hayýr Rüstem abi ‘’ dedi. Halbuki þaþýrmýþtý dükkanýnda kepenk dýþýnda hiçbir koruma yoktu. Öðlen güneþi kendini akþamýn serinliðine býraktýðýnda iki polis memuru pastaneye gelerek kamera kayýtlarýný istedi. ‘’Elif haným kayýtlarý inceleyip size dönüþ yapacaðýz ‘’dediler. Elif kendini yazdýðý polisiye hikayelerin birinde hissediyordu.

Akþam dükkan telefonu çaldýðýnda usta baþý açtý. Uzun süre telefonda konuþan adam pastacý kadýna doðru dönerek ‘’ Elif haným sizi semt karakoluna çaðýrýyorlar’’ dedi. Þaþýrmýþtý monoton hayatý bir anda hareketlenmiþti. Beyaz paltosunu giyerek semt karakoluna doðru yola çýktý. Kendini ormanda yol alan kýrmýzý baþlýklý kýz gibi hissediyordu. Tek farký paltosu beyazdý. Karakola girdiðinde ruhunun soðuduðunu hissetti. Buz gibi duvarlar, sert yüzler, insanýn ruhunu vampir gibi emen bir enerji vardý. Çaðýrýldýðýný kapýda görevli memura söylediðinde ise amiri görmesi gerektiðini öðrendi. Komiserin kapýsýný çaldýðýnda içeriden soðuk bir ‘’girr ‘’sesi yankýlandý. Ürkekçe içeri girerek ‘’merhaba ben pastane sahibi Elif Güven ‘’dedi. Komiser kadýnýn ürkek halinden endiþelenerek ‘’lütfen oturun ve sakin olun size sadece birkaç kayýt izletmek istiyoruz ‘’ dedi. Hemen yanýnda ayakta duran memura kaydý oynatmasýný isteyerek ‘’ Elif haným bu görüntüdeki adamý tanýyor musunuz ‘’diye sordu. Elif dikkatlice baktýðýnda pejmürde halde dolaþan yardým ettiði evsiz adamý gördü ‘’ eev…evet benim dükkanýmýn önünde uyur evsizdir kimseye bir zararý yoktur’’ diye tedirgince haykýrdý. Komiser babacan bir tavýrla gözlüðünü çýkarýp ‘’ Elif haným bu kayýtta bir hafta içinde üç- dört defa dükkanýnýz önünde bu evsizin hýrsýzlarla mücadele edip onlarý kaçýrdýðý dükkaný koruduðunu görülüyor. Bu sebeple dükkanýnýza zarar gelmemiþ. Zaten suçlularýn eþgallerini de tespit ettik yakýn zamanda yakalayacaðýz. Teþekkür ederiz evinize gidebilirsiniz’’ dedi. Elif olanlar karþýsýnda þok olmuþtu. Düþünceli bir halde ‘’ Teþekkürler ‘’ diyerek karakoldan ayrýldý. Aklýnda güzel bir plan vardý.. Gece olduðunda dükkan panjurlarýný indirip sokaðýn baþýnda saklandý. Gerçekten de sokak tenhalaþýr tenhalaþmaz evsiz adam yýrtýk battaniyesi ile dükkanýn önüne oturmuþ gözcülük yapýyordu. Elif sessizce yanýna doðru yaklaþtý. Ona bugün yaptýðý çilekli pastayý uzattý. Üstüne bir sürü renkli mum da koymuþtu. Bu sürpriz karþýsýnda utanan adam yine kibarca kýrýk diþlerini aralayarak gülümseme fýrlattý. Ýþte hikayelerinde hep yazdýðý hayal kahramanlarý ilk defa yüzüne doðru gülümsüyordu….

                                                                                          17.11.2015

                                                                                                    ALÝHAN ALTITAÞ