AÞKIN GÖZLERÝ   ( ruh suretlerinde kalbimin yelkenleri )  

Cemile gözyaþlarý içinde elindeki mektubu düþürdü. Satýrlar sanki bir hançer gibi yüreðine saplanmýþtý. Yanýndaki koltuða kendini öyle bir býraktý ki Cansýz bir et parçasý gibi düþüyordu. Kalbindeki acý boðazýna saplanýyor ciðerleri acýyordu. Baðýrmak istedi fakat bedeni bile ona isyan ediyordu baðýramadý. Gözlerinden damla damla ruhundaki aþk akýyordu.

Hal bu ki Tarýk'ý ne kadar çok sevmiþti. O mavi üniformasýnýn içinde gökteki bir yýldýz gibi parlýyordu sevdiði adam. Tanýþtýklarý günü hiç unutamazdý. Rütbeli subaylarýn gittiði o meþhur ‘’Güneþ Lokali’nde görmüþtü ilk olarak. Mavi gözleri þimþek gibi keskin bakýyordu. Diðer subaylara benzemiyor kimseye çapkýnca bakýþlar atmýyordu. Cemile kalbinin duracaðýný hissetti. Tarýk kendi halinde yemeðini yerken tam karþý masasýna oturdu. Cemile o mavi gözlere bakmaya kýyamýyordu her bakýþ kalbine bir elektro þok gibi darbeler vuruyordu. Kýz arkadaþý ile birlikte okuduðu ‘’erkekleri tavlama sanatý’’ mecmuasýndaki tüm taktikleri bir anda unuttu. Þaþkýn þaþkýn sadece gülümseyebiliyordu. ‘’Ah þaþkýn kýz’’ diye iç geçirdi. Ýçinden tekrar ediyordu ‘’aptal gibi görünme düzgün gülümse. ‘’ Bu þaþkýn, þirin yüz Tarýk’ýn da dikkatini çekti. Yemeðini bitirip peçetesiyle aðzýnýn kenarýný silerken tatlý bir gülümseme attý. Belli ki bu acemi güzel bakýþlar aradýðý bakýþlardý. O an bir þimþek sesi tüm romantizmi bozdu. Damlalarýn pýtýrtýsý binayý vurmaya baþladý. Sonbahar yaðmurlarý iyice þiddetini arttýrýyordu. Adam masadan kalktý Cemile’ye doðru yavaþ adýmlarla yürümeye baþladý. Cemile umutsuzca baþýný eðdiði masadan bakýþlarýný kaldýrdýðýnda ona doðru gelen mavi üniformalý yakýþýklýyla göz göze geldi. Tarýk kýza yaklaþýp ‘’ hava çok yaðmurlu isterseniz sizi evinize kadar býrakabilirim ‘’dedi. Ýþte o andan itibaren baþlayan güzel arkadaþlýklarý üç yýl süren aþka yelken açýp mutlu günlerin kapýsýný aralamýþtý. Cemile kendini o kadar mutlu hissediyordu ki adeta kanatlarý gözükmeyen bir kuþ gibi göklerde uçuyordu. Tarýk görev dönüþleri motoruyla Cemile’yi alýyor sahil kenarýnda tatlý sohbetler yapýyorlardý. Bir akþam Cemile yine Tarýk ile buluþmak için tek katlý þirin evinden çýktý. Patika yolu ýslýk çala çala iniyordu. Kalbindeki aþk gözlerine vuruyor pýrýl pýrýl parlýyordu. Saatine baktý ‘’bu disiplinli adam hiç gecikmezdi’’ diye iç geçirdi.

Yarým saat sonra motorun sesini yolun baþýndan duyduðunda oturduðu duvardan inerek Tarýk’ýn motoruna doðru koþmaya baþladý. Adamýn yüzü buz gibiydi. Anlam veremedi sonunda dayanamadý ‘’Ne oldu sevgilim ‘’diye sorduðunda ise Tarýk tek bir kelime edebildi. ‘’Savaþa gidiyorum’’…Tüm gece deniz kenarýnda tek kelime etmeden sessizce birbirlerine sarýlýp geçirdiler. Albay Tarýk ve taburu Kore’ye destek kuvvet olarak gönderiliyordu. Aylarca bu yüzden eðitim almýþlardý. O gün geldiðinde ise ýslak vedalar, gözü yaþlý sevgililer anneler ve babalarýna sarýlmaya çalýþan çocuklarý geride býrakan askerler bir bir büyük tayyarelere biniyordu. Tarýk da Cemile’ye Hasret dolu sarýldý.

Beþ ay geçmiþti. Cemile her gün uyandýðýnda ajanslarý takip ediyor. Bilgi almak için Tabur komutanlýðýna gidiyordu. Bu ay mektup da gelmemiþti. ‘’o kadar uzak yoldan nasýl çabuk gelsin’’diye kendini avuttu. Komutanlýktan Tarýk’ýn arkadaþý Murat Albay’a gidiyor içini döküyordu. Gerçekten yüreði çok iyi bir insandý Murat Albay herkese yardým etmeye çalýþan nadide subaylardandý. Tarýk’tan haber alýr almaz haber vereceðine hatta bizzat mektubu elleriyle evine getireceðine söz verdi. Cemile’nin ruhuna su serpilmiþti. Aylar yýllarý kovalýyor Cemile sevdiði adamdan haber alamýyordu. Bir akþam saati balkonda çay içerken karþýdan Murat Albay’ýn apartmana doðru geldiðini gördü. Kalbi heyecanla çarparak kapýya doðru yürümeye baþladý. Murat Albay’a sarýlarak ‘’mektup mu var ‘’ diye sevinçle haykýrdý. Murat Albay içerisinde yazýlanlarý bilircesine gülümsemeye çalýþsa da pek beceremedi. Cemile gözyaþlarý içinde mektubu düþürdü. Satýrlar sanki hançer gibi yüreðine saplanýyordu. Mektup Tarýk’tan gelmiþ satýrlarda ayrýlmak isteði yazýyordu. ‘’Bensiz daha mutlu olacaksýn ‘’diye bitiriyordu. Nasýl mutlu olabilirdi ki onu böylesine delice severken. Ama bu iþte bir yanlýþlýk vardý yazý Tarýk’ýn yazýsýna hiç benzemiyordu. Murat Albay tam kapýdan çýkacak iken koluna bir çift el yapýþtý. ‘’Bana doðruyu söyle Murat neler oluyor ‘’ diye haykýrdý. Murat hüzünlü gözlerle baþýný çevirdi. Bu hareketten güç alan Cemile daha da üstüne gitti ‘’Bu yazý Tarýk’ýn deðil kim bu kötü oyunu oynayan ‘’ Murat Albay kafasýný kadýna doðru çevirdiðinde Cemile’nin tüm göz kalemlerinin yanaklarýna doðru þeritler halinde aktýðýný gördü. ‘’ne olur doðruyu söyle ‘’ Murat Albay adýmlarýný hýzlandýrdý ve Cemile’nin dizlerinin üzerine doðru düþtüðünü fark etmedi.

Yolun ortasýna geldiðinde durdu. Arkasýna döndüðünde Cemile’nin kanayan dizlerini ve yerdeki halini gördü. Dayanamadý yanýna gitti cebinden çýkardýðý mendille kadýnýn dizindeki kanlarý sildi. Kelimeler boðazýnda düðümleniyordu. Kýsýk sesle ‘’Tarýk Albayým burada askeri hastanede bu mektubu da bana bizzat yazdýrdý…çünkü ‘’Cemile gerisini dinlemeden caddeye doðru koþarak taksiye bindi.Sevdiði adama gidiyordu.

 Askeri hastanede sedye yataklar yan yana dizilmiþti. Her gün savaþtan dönen gaziler akýn akýn bu büyük merkeze toplanýyordu. Doktor Tarýk Albay’ýn koluna girmiþ sohbet ediyordu. Bandajlarýnýn sýkýp sýkmadýðýný soruyor kontrol ediyordu. Neredeyse buraya getireli dört ayý geçmiþti. Alýþýyordu artýk hemþirelerden yardým isteyerek yeni gelen askerlere güç vermek için yanlarýna gidip elini tutuyor onlara destek oluyordu. Doktora bahçeye çýkmak istediðini söyledi. Dýþarýdan mis gibi bahar kokularý geliyordu. Hemen bir hemþire gelip Albayýn koluna girerek bahçeye doðru çýktýlar. Hastane kapýsýnýn ilerisindeki banka oturduklarýnda kuþ sesleri baharý müjdeliyordu. Hava da artýk o kadar soðuk deðildi. Oturduðu bankýn hemen arkasýnda bir hareketlilik hissetti. Saða Sola baþýný çeviriyor sesleri duymaya çabalýyordu. Cemile o an anladý Tarýk’ýn göremediðini. Aþkla yanýna oturarak elini tuttu. Diðer eli ile gözlerindeki bandajlara dokundu. Tarýk sevdiði kadýnýn ellerini yoklayarak sýmsýký sarýldý. Cemile her þeye raðmen dönmüþtü. Aþk yine hayata meydan okuyordu………

                                                                                    08.10.2015

                                                                                             ALÝHAN ALTITAÞ