ANNE…

Usandım bu gürültülü hayattan anne,

Beton yığınlarının soğukluğundan üşüdüm.

Tekdüze vitrinler yordu gözlerimi,

Okudukça, öğrendikçe acıktım anne,

Bir yudum sevgiye hasretim şimdi.

Şefkatine, merhametine, sıcaklığına

Sana hasretim, yanıyorum anne.

Saflığa, az şeyle, çok saadete susadım,

Ökçesi eskimiş çetiklerimi, delik takkemi,

Yamalı pantolonumu özledim anne.

Kara öküzü, çayırdaki dut ağacını,

Çilli horozu, çıpır tavuğu özledim anne.

Toprak kokan hırkanı, çamurlu tülbentini,

Çatlamış ayaklarını, nasırlaşmış ellerini,

Yüzünü… Gözünü… Seni özledim anne.

Korkuyorum, birgün şehir bana mezar,

Okul tabutum, kitaplarım da kefenim olacak,

Çile geçidinde arkamdan bir araba vuracak,

Ve öleceğim, yanımda kimse olmayacak.

Ruhunuz bile duymayacak öldüğümü,

Göremeyeceğim bir daha,

Ne sizi, ne de köyümü anne.

Bensiz kalacak oynadığım çimenler,

Hasan dedeler, Hacer nineler,

Göremeyecekler beni.

Mahrum kalacak komşularım,

Erik çaldığım çocukluğumdan.

Mızmız Ayşe’nin saçını çekemeyeceğim,

Bir daha kirlenmeyecek,

Amerikan bezi entarim,

 Isıramayacak beni komşumuzun köpeği,

Yürüyemeyeceğim köyümün patikalarından,

Son nefesimde sizi arayacağım anne,

Tembel kedimizi, kınalı kuzumuzu,

Huzur kokan hırkanı,

Seni özleyeceğim anne.

Size hasret yaşadım,

Hasret öleceğim.

Ağlayan olmayacak başucumda,

Kimse Kur’an okumayacak belki de,

Bir garip, bir yabancı gibi,

Size hasret  yaşadım,

Hasret öleceğim anne.

Aslan YILMAZ-DÜZCE

( Anne... başlıklı yazı sürgünadam tarafından 30.03.2019 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.