GERÇEK BÝR AÞK HÝKAYESÝ

             Sayýn Adem Efiloðlu’nun  "Býrak Ýstediðim Gibi Yüzeyim Gözlerinde" yazýsýný okuduðumda ve ayrýca anlatýmda Züleyha adý da geçince gerçek bir aþk hikayesini  anýmsadým. Bu aþk hikayesini kýrk elli yýl önce bir dergide ya da gazete de okuduðumda oldukça etkilenmiþtim. Hikayeyi, çok yerde de anlatýanca, yaþanan aþk belleðimdeki yerini devamlý mekan eyledi. On beþ sene kadar önce ayný hikayenin kýsa bir anlatýmýný da Dostoyevski’nin “Ýnsancýklar” romanýnda da rastladým.  

            Olay, 1580 li yýllarýn baþlarýnda  Rus Çarý, Kazak Atamaný  (komutaný)  Yermak’a, Rusya adýna Sibirya’nýn ele geçirilmesini emrediyor.  Yermak ve emrindeki Kazaklar çok gaddar insanlar. Önüne çýkan krallýklarý yakýp yýkarak yerle bir ediyorlar.  Kadýn ve kýzlara tecavüz ediyor, sonra da öldürüyorlar. Sibirya ortalarýnda geldiklerinde, o dönemde en kuvvetli krallýk olarak bilinen Cengiz Han torunlarýndan Küçüm Han’ýn ordusuyla savaþa tutuþan  Yermak, ilk defa çetin bir cevizle karþýlaþýyor.  Yaralansa da yeni  ateþli silahlarý sayesinde Küçüm Han’ýn ordusunu da yeniyor.  Kral Küçüm Han’ý da esir ediyor.  Müthiþ kýzdýðý Küçüm Han’a  en büyük acýyý tattýrmak istiyor.  Neredeyse bir seneyi bulan arama sonrasý Küçüm Han’ýn aile efradýný buluyor.  Küçüm Han’ýn önünde her birini öldürerek onu acý çekmesini istiyor.  Getirilenlerin içinde Küçüm Han’ýn büyük kýzýný görünce, yüreðine bir ateþ düþüveriyor. Adýnýn, Züleyha olduðunu öðrendiði kýzýn zümrüt yeþili gözlerine baktýkça , yüreðindeki ateþ parlýyor ve katý yüreði yumuþatýyor.  Elinden tuttuðu Züleyha’yý, otað çadýrýna götürüyor.  Olanlarý görenler, Yermak’ýn, Zülayha’ya tecavüz ettikten sonra  Küçüm Han önünde öldüreceðini sanýyor.

          Çadýra girdiklerinde Yermak,  sanki yýllarca hasret kalmýþçasýna Züleyha’ya sarýlýp. baðrýna basýyor. Dillerini öðrendiði Züleyha’ya; “Þimdiye deðin  istediðim kadýna sahip oldum,”  diyor bir aþýk uysallýðýyla. “Sana böyle sahip olmak istemiyorum. Bana, bir sevgili olarak kendini vermeni istiyorum. Seni sevdim. Yeþil gözlerine hep bakmak istiyorum.”

         “Peki,” diyor Züleyha. “Ama bir þartým var.”

         “Bilmek istiyorum,” diyor Yermak.

   “Babam dahil, ailemin ve ulusumun bir ferdini dahi öldürmeyecek ve öldürtmeyeceksin.”

           “Söz veriyorum Züleyha,” diyor Yermak.

         “Ben de sevgilin olacaðýma söz veriyorum,” diyor Züleyha.  “Sözünden dönersen eðer, uyurken hançeri göðsüne saplarým. Sözünden dönmediðin sürece, sana saplanacak hançerin önüne geçeceðim.”

         Yermak ve Züleyha, bu sözlerini ilk sevgili öpüþüyle onaylýyorlar.

         Aradan iki yýl geçiyor. Yermak ve Züleyha, gerçekten iki sevgili olarak mutlu ömür sürüyorlar.  Daðda, bayýrda birlikte geziyorlar.

         Bir gece, serbest býrakýlan  Küçüm Han ve adamlarý, otað çadýrýný koruyan Kazak askerini sarhoþ ettikten sonra hepsini kýlýçtan geçiriyorlar. Otað çadýrýna girdiklerinde Yermak ve Zülayha’yý sarýlý vaziyette uyuyor buluyorlar. Uyanan  Zehiha, sevgilisinin öldürüleceðini anlayýnca  hemen onun önüne gerilip;

         “Sevgilim Yermak’ýn yerine beni öldür baba!” diyor.

    “Seni öldürünce o zaten ölmüþ sayýlýr,” diyen Küçüm Han, adamlarýna kýzýný öldürtüyor. Yermak, feryat ederek sevgili Züleyha’sýnýn üzerine abanýyor. Tam iki gün boyunca aðlayýp öyle kalýyor. Züleyha’sýz bir hayatýn anlamsýz olduðunu anlayýp, zýrhýný kuþanýyor. Çadýrýndan çýkýp, ötedeki azgýn akan nehre býrakýveriyor kendini. Ýki gün sonra nehrin sularý Yermak’ý, bir kilometre ötede kýyýya vuruyor.

         Aþk, katý yürekleri bile eritiyor.  

Veysel Baþer