Online Üye
Online Ziyaretçi
1
Düş
dalgalarına kapılan
sürgün
yolların yolcusuyuz.
Katılırdık
sabahlara tutunan
güneşin
gölgesine...
Bulutlar
yağmuru ararken
avuçlarımızda
özlem savururduk
Dağların
atar damarlarında
yağmurları
kuruturduk
Gülizar
kandilini
yaksana!
Eski
renklerimiz dökülürken
anıların
bentlerinde kaybolurduk
Sevdiğin
körebe oyununu
mevsimlerin
deseninde uyuturduk
Küs
iken sevgiye
göğsümüzü
gere gere
eyyub’un
sabrıyla unuturduk
Kibirli
ellerin sokaklarında
çelimsiz
adımlarla koştururduk
Ağızdan
çıkan ıslık
tırmalar
aynaların ışığını
ses
vermez karanlık!
Ne çok
şey ifade eder;
Hüznün
hüzzamı olan yalnızlık!...
Kentin
kıyılarına vurur
zamana
bohça olan anılar
Gülizar
kandilini
yaksana!
Sevilay ÇARTIK