Vurun Toprağa Cevheri Çıkarın Canlar
Baksan deryaya umman güzelliklerle bir bahar
Bir densiz çıkar kendi eliyle etrafımızı yıkar
Âlem yine hayran bakar hayran bakanı arar
Bir anda bakarsın yine densiz ortaya çıkar
Bunca gönlü güzel hayran hayran bakarken
Bir densizi adam edemez hayranlık kaçar
Ey densiz yaktın yıktın diyen olamaz mı acep
Baksanıza mazlumun garibin gözlerinde yaşlar akar
Bu densiz bir kişi dört yolu nasıl olurda kapatır
Böyle ise eğer söyleyin artık halden kim anlar
Mevla halden anlar anlasın diye kulu yaratmış
Kul anlamıyorsa anlatan yoksa bakın ölüyor canlar
Kör talih değil kör Salih kör bakar böylesine neden
Bu zulmü insan değil onunla beraber taşıyamaz dağlar
Bir günde bir yiğit çıkar diye beklenilmez ben derim
Ben derimde inanamam baksanıza yıkılmış onca bağlar
Cennet insanın gönlündedir bunu bilmeyiz eyvah
Öyle ise nasıl deriz ölmüş insana deriz bakın sağlar
Hazzı keşfeden kendisine keşif edemez haz olmaz
Haz bana aittir diye baz alınmaz yıkılır başına o anlar
Bahtına darbe vurur insanlıkla kendisininkine o densiz
Kim ne hakla insanlık adına onun adına verebilir bir karar
Gök yere iner yer göğe çıkar bu zulümle az daha bekleyin
Ey insan niyetini gizlesen de niyetini yüce Rahman anlar
Her şey ortada her şey aşikâr oldu neyin peşindeyiz
Cennet gibi bir dünyayı yıkanı yıkmamızı bekliyor insanlar
Cehennemi bu dünyada mülk eyleyen içinde yanar kesin
Dünyayı cehenneme çevirene karşı çıkmayanda yanar kim anlar
Gönül bir cevherdir paslı tenekeye çevirir her bir densiz
De haydi sizde paslı tenekeye çevirmeyin vurun toprağa cevheri çıkarın canlar
Gam gönül güllerini soldurtur solmasın gönüllerde güller
Sözler tükendi gayri haydi gülleri açtırın koksun âlem açsın bağlar
Yollara katran dökenin haddini bildirin gülleri ekin
Beni de çağırın yanınıza geleyim yazarken gözlerim ağlar bir silen çıkar
Mehmet Aluç
Not: Şahamettin Kuzucular kardeşimin “Şehri İskân Derinden Der Hicvi Kederimden” şiirinden ilham alınarak yazılmıştır.