KEDÝM 2

Naylondan arabam ,oyuncaklarým , bisikletim olmasa da benim canlý bir oyuncaðým vardý.
Uzunca bir ipi önüne koyardým . Yavaþ ,yavaþ çekmeye baþlayýnca onu yakalamak için uðraþýrdý bende ondan hýzlý olmaya çalýþýrdým.
Elime geçirdiðim kýrýk bir ayna parçasýyla ýþýðý duvara yansýtýr onun yakalamasý için uðraþmasýna bayýlýrdým.
Baþka kedileri istemezdi evimizde bazen bende yardým eder kovalardým kedileri .
Bazen soðuk kýþ günlerinde o mu beni ben mi onu ýsýtýrdým.
Bir isim koymak lazýmdý.Nereden aklýma geldi bilmiyorum Çusu koymuþtum. O zamanlar Tv den mi etkilenmiþtim bu adý koymamda bilemiyorum. Çusu deyince gelmeye alýþmýþtý.
O zamanlar sevilmeyen davetsiz misafirlerde vardý evimizde onlarla yaþardýk .Çizgi filimler ne kadar sevdirmeye çalýþsalar da sevmezdik bir türlü fareyi..
Yýllar sonra öðretmen olduktan sonra dostum,arkadaþlarým olmuþtu fareler.Orada ki yaþantýmý en güzel anlatan þiirim olduðundan fare þiirimi severdim.
FARE

Çýk artýk ortaya ebe sende,
Gündüz ben bekledim evi gece sýra sende..

Þimdi orada baþka bir öðretmenle arkadaþlýk ediyorlar mý bilemiyorum.
Yemeðimizi eskiden masada deðil yerde oturarak yerdik.Yemeðe oturmadan önce onun yemeðini verirdim.Yemek sulu olunca ekmek bandýrýp bahçede bir tabaðý vardý ona býrakýrdým.
Herkesin sofraya oturunca ,o da bizim aksi istikamete sýrt sofraya dönük otururdu. Annem,
---Küsmüþ yine þuna bir þeyler verin .Derdi
Baþka kediler gibi yemek yiyenlerin suratýna bakýp miyavlamazdý.
Kasaptan et aldýðýmýzda kedi içinde bir þeyler var mý diyerek onu da kayýrýrdým.
Onun bir özelliði de kasaptan aldýðýn eti býrak git .Vermedikten sonra yemezdi.
Kucaðýmda okþarken ellerimle týrnaklarýný çýkartýrdým týrnaklarý içeride olurdu genellikle.Kendi istediði aðaca týrmanýrken kullanýrdý.
Bazen ön ayaklarýný aðaca uzatýr týrnaklarýyla týrmalardý neden yapardý anlamazdým.Belki de antrenman yapýyordu...