Online Üye
Online Ziyaretçi
1
Parmak
uçlarımda yürümeyi öğrendiğim gün.
İçimdekilerini
haykırmayı unuttum.
Sessizliğe
alıştı gönlüm.
Erken veda
ettim günbatımına.
Ay’ın
doğuşunu göremedim.
Geçmiş, bir
türlü geçmek bilmeyen,
Zamanın
sırtında kambur,
Gelecek kaygıdan
öteye geçmiyor.
Ne yana
dönsem çıkmaz sokak.
İçim burkuluyor,
yüreğim yanıyor.
Bir el tutup
da beni o kora atıyor.
Hapsolduğum gecelerde,
Yanıp sönen
sokak lambaları arasında,
Bilmem kaç
kez geçtim yürüdüğüm yolu.
Ellerim üşüdü,
ayaklarım buz tuttu.
Yine de
sönmedi yüreğimdeki yangın.
Benim gecelerde
dolaştığım zamanlarda.
Ay utanır
doğmaya, yıldızlar utanır.
Bir efkar
gelip bulur beni.
Ağlayamam.
Yanar dururum…