Dikenler mesken tutmuş garip gönlümü
Bülbülüm vurulmuş gülüm ağlıyor
Çırpınan bir yıldızım kumlar üstünde
Denizim küsmüş damlam yanıyor.
Ne söylesem bundan sonra
Gün arkasını dönmüş gece duymuyor,
Soluyor handeler yaprak yaprak,
Toprak kokusundan uzak
Beni öldüren şehire
Yağmur yağıyor.
İç çekişlerimde sustu ahlar
Olana Hamddı kalem yazıyor.
Yenilmedim asla bunu bilsinler
Arazı merhamet olanın
Canı çok yanıyor
Zillete hiç dokunmadı kalemim
Haram söze dudak sürmedim
Dışımda korkunç çığlıklar
İçimden mehtaba dalan aşığın
Usulca türküsünü söyledim.
Dostları sele, aşkı yele verdim
Dil, gönlüm mızrabıdır desemde
Sahi,
Ben ilk kez ölmedim ..
Ümit Seyhan
(Türk dünyasının en büyük ozanlarından Ozan Arif’e hitaben )
Ru)
(
Ben İlk Kez Ölmedim başlıklı yazı
Ümit Seyhan tarafından
14.02.2019 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
