Memur oluþu duyulmuþtu ilçede. Büyük bir saygý, sevgi ve takdir görüyordu yaþlý insanlardan bile. Okuyan; hayata atýlan ve memur olanlar çok azdý o zamanlar. Bunun keyfini, gururunu yaþadý hep. Sevilmek, sayýlmak ne güzel þeydi. Bu güzel duygularla tutundu yaþama mücadelesine. Yürüyüþü, havasý deðiþti tabi ister istemez. Ama þýmarmadý hiç, sadece gururlandý, onur duydu hep.

                        Çok çabuk kavrýyordu memuriyeti ve görevi ile ilgili öðretilenleri. O nedenle de ön plana çýkmaya baþladý iþyerinde. Çok konunun sorumlusu oldu birkaç ayda. Enerjisi, azmi ve görev mesuliyeti çok doruktaydý. Çalýþtý býkmadan gece gündüz. Sýkça büyükleri ile köy ziyaretlerindeki toplantý ve etkinliklere katýlarak, bilgisini arttýrma gayretini hiç eksik etmedi. Ýlçenin tarýmýndaki geliþmelere ileride ön ayak olmaya baþlayýnca, bir baþka sevmeye baþladý mesleðini. Tatil günlerinde bile daireye geliyor, çalýþýyordu býkmadan usanmadan. Köy ziyaretlerinde bazý geceler yatýlýya kalarak, o hayatý bire bir yaþanmaktan geri kalmadý. Ayný sofraya oturup kaþýk salladý, sohbetlere iþtirak etti.

                            Yýllar öncesinin bir Eylül ayý idi. Devlet memuru olalý üç ay kadar olmuþtu henüz. Ýncecik býyýklarý, yatýlý okulda verilen lacivert elbiseleri hala üstünde, mensup olduðu ailenin geçim derdi genç omuzlarýnda.

                           Öðle mesaisi yeni baþlamýþ, büyük bir hevesle oturmuþtu ki koltuðuna; yanýndaki manyetolu telefonun zil sesiyle irkildi. “—Ben Kaymakamlýk Yazý Ýþleri Müdürüyüm efendim. Hükümet Binasýnýn bahçesinde yatan sarhoþ bir vatandaþ var. Polis ve kimse oradan kaldýramýyorlar. Araþtýrmýþlar o þahýs babanýzmýþ. Kaymakam Bey sizi bilgilendirmemizi istediler.” “—Teþekkür ederim. Hemen geliyorum. Lütfen o halde býrakýn ! “

                           Süratle ve endiþeyle çýktý genç adam. Çok deðil, daha 4 sene kadar önceleri yaðmur çamur demeden yýrtýk ayakkabýlarýyla düþe kalka; kimse görmesin diye arka yollarda kan ter içinde babasýný sýrtlayýp eve götürüþü ve sýrf bu nedenle zatürre oluþunu hatýrladý nedense. Yaylarý kýrýk dökük yataðýndan 5 ay kalkamamýþtý. Ama; þikayetçi olmadý halinden çocuk sessizliðinde yaþadý o sýkýntýlý dönemi. Söz konusu baba idi çünkü nekahati atlatýp salaha kavuþtuðunda ise; babasýnýn trafik kazasý geçirip naçar kaldýðýnda iþyerlerini idare ediþi geldi gözlerinin önüne. O küçücük haliyle, sarhoþlara hizmet ediþini hatýrladý kocaman iþletmede. Ve o yaþlarda küçük aile reisi oluþunu!

                                Hükümet konaðý binasýnýn bahçesine yaklaþtýkça bir hýzlý çýrpýnýyordu yüreði. Heyecanlanmýþ ve oldukça yorgundu. Çimenlerin üstüne kývrýlmýþ yatan, baþýnda kasketi ile babasýný gördü bahçeye girdiðinde. Koþar adýmlarla ilerledi ve tuttu o öpülesiye ellerini. Sýzmýþtý! Soluk soluða idi; bekledi baþýnda kendine gelmek istercesine. “—Baba. Babacýðým. Aç gözlerini. Bak ben geldim.” dedi genç memur. Gözlerini yarý araladýðýnda sevgiyle yoðrulmuþ bir ýþýk parladý adeta.“- Oðlum. Geldin dimi? Ne zamandýr seni, odaný arýyorum; bulamadým bir türlü. Makamýnda kutlamak istiyordum.” Dedi ve sýzdý tekrar.

                                Bir fayton kiraladý oðul son parasýyla.. Oradakilerin yardýmý ile babasýný faytona bindirdiðinde Kaymakam’ýn makam odasýnýn penceresinde;  tüllerin ardýnda ki bir gölgeye takýldý gözleri.

                                 Gelmiþlerdi Ýki katlý ahþap evlerine. Götürdü babasýný yatýrdý yataðýna. Üstünü örttü ve öptü ellerinden saygýyla. Ve tekrar mesaisine yetiþmek üzere koyuldu o kadar yola. Sarhoþ eþini azarlayan annesinin sesini duydu giderken.

                                   Gözlerinde biriken yaþlarý göstermemeliydi; sildi ve geçti oturdu koltuðuna. Bir çay söyledi hademeye. Bir yudum almýþtý ki; daire amiri ve bir adam girince odaya yarým býraktý ve doðruldu koltuðundan; ceketinin düðmelerini iliklemeye  çalýþýrken küllüðe bastýrmayý ihmal etmedi sigarasýný. O adam Kaymakam Beydi! “-- Býrakýn öyle kalsýn ceketiniz. Ýliklemeyin. Sen deðil, ben iliklemeliyim karþýnda düðmelerimi.” ve o genç delikanlýya sarýlýp kucakladý ve öptü alnýndan.  Genç memur telaþlanmýþ, heyecanlanmýþ titriyordu. Þaþkýndý. Ýlk defa görüyordu Kaymakam Bey’i. “-  Haber verdirdiðimde merak etmiþtim ne yapacaðýný. O tülün arkasýndan izledim yaptýklarýný. Gurur duydum. Bir evladýn ne þartlarda olursa olsun babasýný nasýl sahiplendiðini yaþattýn bana. Helal olsun. Örnek ve ibret alýnacak bir davranýþ. Takdirimi sunuyorum. Hep böyle kalýn” dediðinde kaymakam beyin gözlerinden akan yaþlarý gördü o genç memur.

                                   Hep öyle kaldý o þimdilerde kocaman olan adam. Sarhoþ’un oðlu olmaktan utanmadý. Her zemin ve þartta daima yanýnda oldu babasýnýn son nefesine kadar. Onun oðlu olmaktan gurur duydu, onur duydu.

                                   Ve sonrasýn da; bir gece yarýsý özel olarak açýlan röntgen merkezinde filmi çekilirken son nefesini oðlunun avuçlarýnda veren o muhteþem babanýn sað avucu kapalýydý sýmsýký. Evdeyken yastýðýnýn altýna bakkal borcu ve harçlýk olarak býraktýðý parayý gördü oðul; güç bela açtýðýnda avucunda. Oðul her þeyine kefildi. Ve bugüne kadar da babasýna hiç söz edemediler, ettirmedi.

                                   O genç memur; babasýnýn ve ailesinin avukatý kaldý hep. Müvekkilleri kabul etti ve hep savunup dururken; hayatý boyu onlarla anýlmaya mâhkum olduðunu unutmadan asla.

                                   Bu takdire þayan davranýþý ile Kaymakam Bey’in gözdesi olmuþtu. Onu sýkça makamýna çaðýrýyor, ilgi gösterip taltif ediyordu. O nedenden olsa gerek; Hükümet Komiseri, Muhakkik ve 5917 sayýlý Meni Müdahale Kanununa muhalefet keþiflerine onu görevlendiriyordu hep.

                                  Henüz 6 aylýk memurken, bir köy muhtarýnýn iþlediði fiilleri nedeniyle Muhakkik olarak görevlendirilen Murat Bey; bu görevin ne olduðunu  bilmiyordu.  Sorumluluðu ve görevi için epeyce araþtýrdý, örneklere baþvurdu ve muvaffak oldu öðrenmeye. Kendini savcý gibi hissetmeye baþlamýþtý bile. Þahýs ölü insanlar üzerine Samsun Ziraat Bankasý’ndan adlarýna imza atarak tonlarca gübre ve tohumluk buðdaylarý zimmetine geçirmiþti. Ayrýca diðer çiftçilerinde borçlandýklarý

Miktarda ki tohum ve gübreyi eksik teslim etmiþti. Köyün ileri gelenlerinden cesur bazý kiþilerin müþterek þikâyeti üzerine Kaymakamlýkça Lüzumu Muahkemesi için baþlatýlmýþtý soruþturma.