ÖÐRENÝM HAYATI

                      Ýlkokula baþladýðýnda 1956 yýlýydý. Öylesine telaþla çarpa çarpa yüreði; yol almaya çalýþýyordu küçük adýmlarla. Taþýmakta oldukça zorlandýðý tahta çanta bir sað elinde, bir sol elinde; okula yaklaþtýkça terlemesi artmýþtý heyecandan.Bir baþýna; ürkek ve korkak. Böyle oldu  ilk gün okula varýþý.

                      Sonradan okulda meþhur olmasýna  sebep olan o meþhur çantasý; mahallenin  “Sandýkçý Ali Dayý” sýnýn okula baþlayýþ hediyesi idi. Aðabeyinin ve bir üst sýnýfa geçmiþ konu komþu çocuklarýnýn eski kitaplarý, boþ kalmýþ defteri ile doluydu çantasý. Onlar zaten imalatýnda çok aðýr olan tahta çantayý daha da taþýnmaz hale getirmiþlerdi. Önlük, yakalýk, pantolon ve ayakkabýlar hep aðabeyinden kalma . Ne elinden tutan vardý aileden, ne de yol gösteren. Ýþte böyle idi ilk heyecan .                            

                    Annesi 15 yaþlarýnda gelin olmuþtu babasýna. Amca oðlu,amca kýzý. Adettenmiþ galiba o zamanlar hep akrabadan alýp vermeler! Ýp atlarken almýþlar bahçeden; giydirmiþler gelinliði üzerine aniden ”- Seni Kemal’e verdik “demiþler,”- Gelin oldun !” . Çalgý, çengi ve hitamýnda, dualarla atmýþlar gerdeðe. Çok dinlemiþti bu hatýratýný rahmetli annesinin. Babasý yaklaþmýþ haliyle býçkýnca, annesi çocuk daha. Yaramazlýk yapmaya baþlayýnca annesi “ - Ne yapýyorsun sen Kemal Aðabey !“ diye baðýrmýþ þaþkýnca! Baðýrýþ o kadar iþte.  Sonrasý ne yaptýðýný anlamýþtýr tabi ki. Otomatiðe baðlamýþ rahmetli babasý  üretimi; fabrikasyon misali. Atmýþ vitese 18 ay ara ile 7 çocuk peþ peþe. Murat üçüncü imalatlarý. Ýkincisi kýzmýþ, yaþamamýþ. Ondan olsa gerek nazlý yetiþtirmiþler. Sonraki kýz olunca salývermiþler yakasýný. Ama olan olmuþ; o nazlý ürkek Murat  kalmýþ o zamandan.

                       O kadar çocuk, birde büyükler; geçim gailesi müthiþ zor. Beþ erkek çocuk, enlemesine serilen yatakta dövüþ çekiþ. Ýþte o ortamdan kalkýp gelmiþti  tahta bavulumsu çantasý ve yüküyle okula. Elektrik yok evde, is lambalarý ile aydýnlatýlýyor etraf. Gaz yaðý masrafý çok olmasýn diye çalýyor her akþam yat borusu erkenden. Dersi ancak sabah ortalýk aydýnlandýðýnda yapabilmekteler. Ama o; zekiydi çok. Çabuk öðrenip sivrilmeye baþlamýþtý, en önlere yerleþmiþti zaman içinde sýnýfta. Çekemezlerdi. O zamanlarda varmýþ baksanýza bu huylar. Bütün sýnýf üstüne gelirken ürkek ve korkak oluþundan; birkaç kýz arkadaþý vardý sadece mahalleden. Sütkardeþi bir hayli yaramazdý. Ne halt yese ve hoca sorduðunda hep onun  yaptýðýný söyler, sýnýfta tasdik ederdi.  Çok mahcup olur, utancýndan konuþamaz olurdu. Bir gün gaz kaçýrdýðýnda seslice, yine suçu ona yýkmýþtý.

                          Okul paydosunda bütün cesaretini toplayýp çýkýþ kapýsýnýn orada yattý pusuya. O aðýr arkadaþý olan  tahta çantayý kafasýna geçirdiðinde yüzü baþý kan içinde kalmýþ ve hastanelik olmuþtu sütkardeþi. Adý artýk “ Küçük Reis !” olarak yayýlýnca, yolu açýlmýþtý delikanlýlýk adýna okulda.  Ondan sonra kimse yanaþýp dalga geçemedi okul bitene kadar onunla. Artýk küçük külhanbey biriydi. Ve çantasýný  5 sene boyunca zevkle taþýdý, çok sevdi çantasýný.

                           Okul duvarýnýn hemen dýþýnda küçük bir bakkal vardý. Sahibinin adý  Kel Kani. Ufak tefek sert biri idi. Çocuklar teneffüslerde oraya akýn eder ne isterlerse alýrlardý, onun  cebinde harçlýðý olmadýðý için seyredip dururdu uzaktan boynu bükük . Mabel sakýzlarý vardý o zamanlar. Ambalajýnda bir zenci kadýn; nerede ise yüzü kadar kalýn kýrmýzý dudaklar. Çok merak eder; özenir ama alamazdý. Bir çocuðun Kel Kani arkasýný döndüðünde aniden tezgâhtan o sakýzdan alýp kaçtýðýný görünce o da  nefsinin galip geliþi nedeniyle denemeye karar vermiþti. Aklýnca; çaktýrmadan aldý bir adet mabel sakýzý. Aðzýna alýp çiðnemeye baþladýðýnda az sonra korku ve heyecandan yutmuþtu sakýzý. Sonra bu baþlangýç  alýþkanlýk yapmýþ olsa gerek 5-6 kere daha çaktýrmadan yürüttü ne hikmetse. Oyun gibi idi. Ýþlediði  fiilin  adýnýn hýrsýzlýk olduðunu bile bilmiyordu.  Bir gün hocalarý Saadet Haným bir hikâye anlatýnca çok utandý gizliden kendince ve o an anladý küçük bir hýrsýz olduðu.Parasý yoktu ki aldýðý 6 sakýzýn parasýný ödeyip özür dileseydi.  Çok tedirgindi.

                               Aradan 1 ay kadar geçmiþti. Bir gece yarýsý uyandýrdý annesi kaldýrdý yataktan. Kendini babasýnýn karþýsýnda bulmuþtu. Elinde birkaç adet o çok sevdiði mabel sakýzý vardý. “ - Al oðlum  sana getirdim” deyince þaþýrdý. Bir maþa aldý sonra eline “ -Ulan hýrsýzlýk ha.Ýstedin de almadýk mý ? ” diye baðýra çaðýra vurmadýk kanatmadýk yerini býrakmadý. “ - 15 tane sakýz çalmýþsýn !” dediðini hiç unutmadý. O Kel Kani efendi; onun  kimin nesi olduðunu bildiðinden ses çýkarmamýþ; itibarýndan olsa gerek bir borç defteri sahifesi de Murat’a açmýþtý besbelli. Ama 6 adet çaldýðýný 15 yapmýþtý birden! Murat  hýrsýzdý  tamam da; o da üçkaðýtçý, düzenbazýn kralý  yani ? O korku ve dayak neticesi; o yaþta ilk defa yataðýný ýslatarak kalkmýþtý. Altýna kaçýrmýþtý. Ýyi bir ders olmuþtu ona. Gerisi malum; tabi ki tövbe. 18 yaþýnda memur olunca o Kel Kani Amca’yý buldu. Bu aný unutulacak cinsten deðildi haliyle. Olayý anlattý,  söke söke nemalarý ile o fazladan aldýklarýný tahsil etti. Gýký çýkmadý!  Mahallede ki fakir çocuklarýna daðýttý sakýzlarý, eski günlerinin hayrýna.

                               Babasýnýn lokantasýna giderdi her gün okul çýkýþý. Yine top oynamaya dalmýþ, geç kalmýþtý iþyerine. Aslýnda pek dayak atmaz, sadece  azarlardý babasý bir kabahatý olduðunda. O gün nedendir bilinmez çok sinirliydi. Önce sýcak suya attýðý  çorak gibi tuzlu sözde çorbaya doðradý kuru ekmek parçalarýný ve kaþýklattý baðýrarak. Eline bir sopa alýp onu kapattý ardiyeye. Tam vurmaya baþlayacaktý ki: o gün öðretmenin izah ederek anlattýðý sihirli kelimeyi söyledi babasýna : "Affedersin! “ . Bir suçunuz olduðunda büyüklerinize söylerseniz affeder sizi demiþti öðretmeni. Ailesinde  bu kelimenin  kullanýldýðýný hiç duymamýþtý. Baba çok öfkeliydi! Fýrsat bu dedi aklýnca ve " - Affet beni baba! “ dedi. Sen misin diyen."- Vay teres !  Þuna bak sen. Beni öyle uyduruk kelime ile mi kandýracaksýn? " Aldý ele,  vur ha vur. O günden sonra nefret etti bu kelimeden. Çýkardý kelime hazinesinden.” Ne kullanýr ne de kullananý affederim “ diye verdi kararýný. Derler ya " - Özür dileyeceðin bir þeyi yapma ." Vallahi doðru sözmüþ  be.