‘’Hepimiz her gece uykuya dalarken ya da anestezi altýnda bilincimizi kaybederken ölümü tadarýz. Yunan sözcük daðarcýðýnda ölüm ve uyku yani Thanatos ve Hypnos ikiz kardeþtir. Milan Kundera’nýn da dediði üzere ölümü bizler çok önceden tatmýþýzdýr. Çoðu insaný ölüm konusunda dehþete düþüren þey geleceðin kaybý deðil, geçmiþin kaybýdýr. Aslýnda unutma davranýþý hayatýn içinde her zaman var olan bir ölüm biçimidir.

Çoðu insan için ölüm anksiyetesi açýk, kolayca tanýnabilir ama stres yaratan bir durumdur. Bununla birlikte diðer insanlar için ölüm korkusu gizli ve örtülüdür, baþka semptomlarýn ardýna gizlenir ve yalnýzca keþif, hatta kazý iþlemiyle tanýmlanýr.’’(Irvin D. Yalom)

Öðretiyi sonlandýrmak gerekebilir mesela ya da öðün arasý üç beþ hikâye devirmek… þiþenin dibi göründü mü de týrsýp kaçanlara bir somun ekmek ikram etmek gerekebilir mesela.

Bir içimlik kadehin içinde kalan son su damlasýný dahi arýtabiliriz arsýzca sonra da kopyala-yapýþtýr denen metruk sancýyý bilfiil sunarýz; yargýsý kayýp düþlerdeki o çekinceyi somut bir veri haline getirip tüyeriz.

Rezil benliðime þöyle bir b/akýp artýk hangi akýl haritasýný karalayacaðýmý unuttum bir de sevilmeyi talep filan etmediðim adamlarýn doðasýndaki kuruntuyu uðurlamak adýna aynadaki tüm üþengeç görüntüyü sonsuza uðurladým.

Akýl iklimlerinde bir neþriyat benzeri içinde bulunduðumuz düzenek ve akýl ehli düþler somurtuk karelerde nöbete duruyor.

Kolluk kuvvetlerine minnettarým içimdeki duraksamayý sonsuza uðurladýðý için yoksa mehter marþýna kýyýp yeni baþtan yazacaktým kurtuluþ marþýmý.

Edimler pek bir titrek ve akýl hocam olmadýðý için aklýmýn direksiyonunu illa ki baþka bir yöne kýrýyorum.

Ahkâm maðduru bir düþ’ün tesellisinde aralýk býrakýyorum yüreðimin penceresini.

Somurtuk bir ilah gibi yüreðimi gagalayan kuþ sürüsü: ürkek günlerimi hala terk etmedim lakin ürkmeden sevmenin garantisini verip iyice ahkâm da keserim: ne için mi?

Elbette somut bir izlek olmadýðým için ya da akýl panayýrýnda bilfiil gözetlenmediðim için.

Hadi, kýyýn ne olur: kýyýmlarda kýyama durmak nedir, öðrendim sayenizde.

Hafif meþrep kadýnlardan haz etmedim oldum olasý ve külçe vücutlarýnda bir selülit maðduru yaðlanma olmayý reddediyorum.

Bol bol spor yapmanýn faydasý bu olsa gerek ve gevrek gevrek gülen ölü komþunun deli fiþek ruhuna taziye filan da sunmuyorum. Kaç kez öldüm de kim geldi baþ saðlýðýna?

Baþým sað.

Saðdan sola döndürüyorum baþýmýn eklem yerlerinde börtü böcek âlem yaparken biliyorum ki kabir azabýna en çok ben müsaidim.

Olup olmadýk zamanlarda gök gürültüsüne benzer sesler duyuyorum ve marazi aklýn hikmetine sorgu sual getirmiyorum ne de olsa donanýmlýyým acýlara ve yekten düþünüp düþük yapýyor yüreðimin hezeyanlarý.

Dönüp dönüp baþa yeniden kurguluyorum hezeyanlarýmý.

Vahim belki ya da deðil.

Muhatabým olan hiç kimsenin herkesiyim ve kalemin gövdesindeki o deliðe pamuk týkýyorum ki; durduk yerde hezimete uðramasýn duyduklarý hem belli mi olur; yazdýklarým yine çamura düþer.

Olsun: güneþ balçýkla sývanmaz ama ben kolaylýkla çamurun dibine atarým ansýzýn yazdýðým da deðil üstelik hatta ve hatta hüviyetimi ortadan ikiye yýrtar yeni bir kimlik edinirim elbette volta atýþlarým sonlanýp da yeniden güneþ yüzü gördüðümde.

Tüm düzenli ve düzensiz bunalýmlarýmý tehir ettim bu gün sýrf kendimi kendimle gölgelemek adýna Yalom’un ofisine düþtü yolum.

Yarý zamanlý çalýþan bir ruh hekimi ve beylik sendromlarýmý ona sunup da…

Vakti yokmuþ adamýn. Olsun.

Ölüm anksiyetime ben sahip çýkarým bir de pay ettiðim sanal tanrým: sonrasýný da iyi kötü götürürüm hani ne zamanki ölümü düþlesem zaten çatý katýnda ruhumun hep iri sýçanlar kemiriyor kalemin ucunu ve yeniden açýyorum ucunu Allah’tan uçkuruna düþkün yenik bir kalem deðil benimki: garibim sahibine çekmiþ ve sessizce sevip sessizce seviþip sessizce aðlýyoruz.

Tininde de teninde ayrýmcýlýk yok yazdýklarýmýn ötesinde yaþadýðým düzlemde kaç boyutlu olmam gerektiðini güncelliyorum.

Günlerdir oynadýðým rolüme belli ki iyi çalýþmýþým.

Zeminde kayýp düþsem de belimden asýlýyým Tanrýnýn iplerine ve saðdýcým her kelamý hecelere bölüp ketçapla tatlandýrýp imge arasý yapýyorum.

Yediklerimi hazmetmek için kurþun döktürüyorum: vallahi iþe yarýyor, sevgili okuyucu: bak, hala yazmanýn keyfini sürüyorum.

Sürrealist imgeler dediðin ne ki? Hem ayrýcalýklý olanlar da volta atarken gül döktüðüm yollarda peyda olan o hayal kýrýklýðýna verdiðim randevuyu asla geciktirmiyorum.

Mezar taþýnda yorgun bir tarih yazýlý sanýrým uyku arasý aldýðým o bol miktarda sakinleþtiriciye borçluyum huzurumu: yalaným varsa kalemim çarpýlsýn ve bol miktarda endorfin salgýladýðýmýn da farkýndayým:

Yaþasýn anksiyete!

Yaþasýn spor!

Yaþasýn uygun adýmlarla yürüyüþ!

Ses efektlerine da hayraným insanlarýn: bol kepçe alay daðýtýyorlar asla bakmadýklarý aynada artýk neyi görmüyorlarsa bol bol pazara çýkýyor ipliði kelimelerimin.

Handikap kimine göre!

Ne gam, sevgili sakinleþtirici:

Aklýn yolu mademki bir benimki neden örtüþmez ki herkesinki ile?

Dedim ya: herkesin hiç kimsesiyim yoksa tam tersi miydi?

Yokuþ yukarý sürdüðüm kondisyon bisikletimin de bol bol yaðlanmasý gerekir ama illa ki zeytinyaðý ile sonra da kekik döküp üstüne, atacaðým terimi.

Ýllet ve þirret minyatür gizemim!

Akla zarar her biri sonramla iþtigal hala týrtýklýyorlar mazimi ve kocaman bir çatalla en lezzetli yanýný yiyorum acýlarýmýn varsa yoksa yarý yolda býrakýlmýþlýðýn hezimeti.

Kurguladýðým o kadar çok hikâye var ki çeyiz sandýðýmda lakin ölümüne sevdalýyým ben üstelik gayya kuyusundaki esaretimi de sonlandýrýp aþka düþtüðüm ilk gün nasýl da elektrik almýþtým.

Zaman aþýmýna uðramayan bir aþk benimki ve tüm hüznüyle tüm neþesiyle gerginliðimi sonlandýrdýðým.

Karakter analizi yapmak isteyen buyursun ve sonlansýn tüm endiþelerim.

Zamana býraktým, desem yalan olur hele ki zaman aleyhimde iþlerken.

G/ördüðüm kadar mutluyum ve görmediklerimi havale ettiðim Tanrýma þükürler olsun ki; hala muzip yanýmla haþýr neþirim.

Eh, ne de olsa; beni öldürmeyen her þey daha bir güçlü kýlýyor yoksa ben demedim mi?

Topraðý bol olsun Nietsche’nin bir de yazýlmaya aday ne varsa kapýdan kovup da bacadan sarkan ve evet, benim için yazdýðým her gün bayram.

Azat edildiðim o güne þükürler olsun ve zincirimi kýrýp da hayatý kucaklamýþken yeniden…

Sevgiler.