ÇOCUKLUĞUM

 

Bilmezdim nereye dayanır soyum;

Dedem bizler Türk’üz evladım derdi.

Canlı köyü idi doğduğum köyüm;

Rabbim rızkımızı bu köyde verdi;

Sanma çocukluğum bir şaheserdi(!)

 

Bacayı yalardı ocakta ateş,
İki kardeş idik, sonra olduk beş;
Yatak da enine yatar beş kardeş
Annem altımıza minder sererdi,
Sanma çocukluğum bir şaheserdi(!)

 

Biz yemeyi hamurlarda öğrendik;

Yürümeyi çamurlarda öğrendik;

Yıkanmayı yağmurlarda öğrendik;

Büyüdükçe aklım her şeye erdi,

Sanma çocukluğum bir şaheserdi(!)

 

Çıplak ayak gezdik, hasta olmadık!

Mikroplara karşı aciz kalmadık!

Dengeli beslenme nedir bilmedik!

Karlar başımıza yağar, erirdi;

Sanma çocukluğum bir şaheserdi(!)

 

Küçük yaşta tarla tapan görürdük,

Susayana içme suyu verirdik,

Öküzlerin önü sıra yürürdük,

Çalışırdı ailenin her ferdi;

Sanma çocukluğum bir şaheserdi(!)

 

Bazen yoktan yere ederdik kavga,

Kavgayı babaya söylerdi karga;

Her akşam, her evde eser kasırga;

Dayağın korkusu bizi gererdi,

Sanma çocukluğum bir şaheserdi(!)

 

Ne koltuğum vardı ne de bir masa,

Mideye girense pancar, pırasa;

Her suç bir cezaydı, her dert bir tasa;

İnfaz yeri yakalandığın yerdi;

Sanma çocukluğum bir şaheserdi(!)

 

Oyuncaklar yaptık ıslak topraktan,

At söğüt dalından, giysi yapraktan;

Çocuk bu, anlamaz var ile yoktan;

Bilmezdim, yaptığım hayırdı şerdi;

Sanma çocukluğum bir şaheserdi(!)

 

Ne robotum vardı, ne de bir laptop;

Kimimiz top oynar, kimimiz istop;

Islanınca ağırlaşır bezden top

El ayak her zaman çamurdu, kirdi;

Sanma çocukluğum bir şaheserdi(!)

 

Sanal arkadaşlık yoktu o zaman!

Gönül kardeşliği yamandır yaman!

Ateşten yükseğe çıkardı duman,

Dumanla uçardı, göğü gezerdi;

Sanma çocukluğum bir şaheserdi(!)

 

Sonra meşin topun peşinden koştuk,

Attıkça golleri coştukça coştuk.

Köye sığmaz olduk, şehire taştık;

Alnımızdan akan emekti, terdi;

Sanma çocukluğum bir şaheserdi(!)

 

Sinemaya gittik, belki ilk defa;

Filmlerde gördük kim sürer sefa;

Tommiks’den Teksas’dan öğrendik vefa;

Her kahraman muradına ererdi,

Sanma çocukluğum bir şaheserdi(!)

 

Oyunlarda kıyasıya yarıştık,

Yenilince hır çıkartıp dövüştük,

Sonra kardeş olduk, hemen barıştık;

Çocuksu gönüller çiçek dererdi,

Sanma çocukluğum bir şaheserdi(!)

 

Coşari’de hayat gayet basitti;

Çocuksu hayaller yok oldu bitti;

Büyüdüm, çocukluk sır oldu gitti;

Hepimiz kardeştik, gayemiz birdi;

Sanma çocukluğum bir şaheserdi(!)


İbrahim COŞAR


( Çocukluğum başlıklı yazı İbrahimCOŞAR tarafından 28.01.2019 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.