ÝKÝ YOLCU

        “Ýki yolcunun hikayesi yýllardýr anlatýlýr durur. Carettalarýn nasýl yaþadýðý, ne türlü zorluklara göðüs gerdikleri, birbirlerine olan derin sevgi ve aþklarý uzun uzun hikaye edilir. Erkek ve diþi carettanýn aþklarý hep dillerdedir. Ve birbirlerini gönülden seven iki yolcunun isimlerinin ne önemi var? Ýsimden maksat mana deðil midir? Manadan maksat da aþk... Her kimin gönlünde bir tutam sevgi yoksa o yürüyen cenazeden ibarettir, hakikatte ölüdür o, lakin dünya makamýnda canlýdan sayýlýr.”

        “Bu bir ibret hikayesidir. Herkes kendi hikayesinden bir parça bulur onda, kendine göre bir ders çýkarýr. Her neyse biz gelelim hikayemize.

Derler ki zamanýn birinde...”

I

       Deniz, o hoyrat, ferah kokusu altýnda engince dalgalanýyordu. Deniz kenarýndaki kumlar güneþin piþirmesiyle ýsýnmýþ, ýþýl ýþýl parlýyordu. Gökyüzü alabildiðince maviydi, masmaviydi. Az sonra denizden, büyük bir kaplumbaða dev cüssesiyle, denizden karaya o sýcak kumlara doðru aðýr aðýr ilerlemeye baþladý. Engin dalgalarla mücadele içindeydi. Kaplumbaða zaman zaman kuvvetli dalgalarýn etkisiyle saða sola savruluyordu. Dalgalar durgunlaþtýkça kanatlý kollarýyla, güçlü ayaklarýyla kýyýya doðru yüzmeye devam ediyordu. Çetin dalgalarýn gücünü aðýr cüssesiyle aþarak karaya ilk adýmý atmayý baþardý.

Etraf ýpýssýzdý, kimsecikler yoktu. Kaplumbaða, yorgun adýmlarla kendini karaya attý. Yorulmuþtu ve bitkin haldeydi. Kumlarýn üstüne doðru kendini býraktý. Tuzlu suyun o ferah dokunuþunu bütün vücudunda hissetti. Güneþin o tatlý ýþýnlarý yüzüne, kollarýna, sýrtýndaki onu bütünüyle saran büyük kabuðuna vuruyordu. Derin derin nefes alýyor bu anýn tadýný çýkarýyordu. Dinlendikten sonra ayaða kalktý, sahile heyecanla yürümeye baþladý. Ýlerledikçe sahildeki kumlarý kanatlý kollarýyla yokluyor, yumurtalarýný býrakacak uygun bir yer arýyordu. Hayli ilerledikten sonra küçük bir kum tepesine rast geldi. Tepenin yanýna yönelip kollarýyla kumu kazmaya baþladý. Kanatlý ve geniþ kollarýný bir kepçe gibi kývýrýyor, aldýðý topraðý kenara atýyordu. Dinlendikçe tekrar kazmaya devam ediyordu.

Kazdýkça derince bir çukur oluþtu. Çukuru yumurtlayacaðý yumurta miktarýyla dengelemek amacýyla daha derin kazmaya devam etti. Ýri cüssesini çukura doðru kapaklayýp, rahminde özenle yaratýlmýþ yumurtalarý yumurtlamaya baþladý. Birer ikiþer yumurtluyordu. Yumurtalar çukurun içine pýt pýt, üst üste düþmeye baþladý. Yalnýz bu onlarý kýrmýyordu çünkü yumurtalar bu safhada yaratýlýþlarý gereði bombeli ve yumuþak bir yapýya sahipti. Ne üst üste düþtüklerinde kýrýlýyor, ne de birbirlerini eziyorlardý. Her þey düþünülmüþtü, her þey yerli yerindeydi. Kaplumbaðaya düþen yalnýzca bu düzene uygun hareket etmekti.

Cennet annelerin ayaklarý altýndadýr. Anne olmak bütün canlýlar için fedakârlýðýn, sevginin ve þefkatin timsalidirler. Doðum sancýlarý her annenin yavrusu için katlandýðý cefanýn zirvesidir. Kaplumbaða yumurtalarýný çýkarýrken büyük acý çekiyordu, yaklaþýk bir saat boyu dinlene dinlene çektiði acýnýn tesirinden gözyaþlarýný akýtarak yumurtluyordu. Bütün yumurtalarýný zamanla dinlene dinlene çukurun içine boþaltmýþtý. Çukurun içi onlarca beyaz yumurtayla týka basa dolmuþtu. Kapaklandýðý yumurta dolu çukurdan ayrýlmadan ve onlarý ezmemek için azami dikkat ederek geniþ kanatlý kollarýný kepçe gibi kývýrýp etrafýndaki kumlarla çukuru iyice sarýyordu. Çok geçmeden çukuru kumlarla doldurdu. Yumurtalar kum taneciklerinden görünmez hale geldiler. Kaplumbaða çukurun üstüne daha saðlam olsun diye bir kaç kepçe daha kum attý. Kollarýyla kumlarý tepeliyordu, kumlar iyice çukuru ve yumurtalarý sarmýþtý, güzel bir caretta yuvasýna dönüþmüþtü artýk.

Anne kaplumbaða yumurtladýðý çukuruna derin derin son kez baktý. Ayrýlýk vakti gelmiþti artýk. Bir anne olarak görevini ve sorumluluklarýný hakkýyla yerine getirebilmenin huzuruyla denize yöneldi. Sahilde aðýr aðýr yürümeye baþladý. Onlarca yumurtayý karnýndan boþaltýnca hafiflemiþ ve rahatlamýþtý. Artýk daha hýzlý ve daha çevik hareket ediyordu. Çok geçmeden denize vardý. Küçük bir yavrunun anasýnýn kucaðýna sýðýnýrcasýna, engin denizin kollarýna attý kendini. Hýzlý ve mutlu bir þekilde yüzmeye baþladý, sonra denizin derin karanlýklarýna daldý, görünmez oldu.

Gündüz kendisini geceye býraktý. Yumurtalar karanlýkta sýcak kumlarýn derinliklerinde üst üste yýðýlmýþ beklemekteydiler. Her gecenin bir sabahý vardýr. Yumurtalar derin uykular içinde kendi kendilerine gelecek baharýn umuduyla sessizce bekliyorlardý. Bahardan ve kýþtan, geceden ve gündüzden habersiz olduklarý halde beklemekteydiler.

Gündüz ve gece birbiri ardýný kovaladý. Ýki aya yakýn piþmiþ kumlarýn altýnda kaldýlar. Derken bir gece yarýsý yumurtalar (“Þüphesiz ki taneleri ve çekirdekleri yaran Allah'týr”ayetinin sýrrýyla) hafifçe çatlamaya baþladýlar. Birer ikiþer çatlýyorlardý. Gecenin sessizliðinde sahilde küçük küçük çatýrtý sesleri duyuluyordu. Çýkardýklarý ses; kulaðý ve ruhu okþayan bir þarkýnýn eksik kalmýþ notalarý gibiydi. Hoyrat deniz bu ezginin mýrýltýsýndan oldukça memnun halde durulmaya baþlamýþtý.

Vaktinden önce çiçek açmaz. Yumurtalar çatlamýþ halde bir gece daha beklediler. Ertesi gece gökyüzünde ay, dolunay halinde tahtýna kurulmuþtu, ýþýl ýþýl parlýyordu. Gökyüzüne gece vakti ne de güzel yakýþýyordu. Gecenin zifiri karanlýðýnda yusyuvarlak bembeyaz ýþýl ýþýl parlamaktaydý. Gece âþýk olsa ona olurdu ancak. Ay da geceye âþýk olurdu elbette. Aydýnlýðýný ve güzelliðini gecenin sýcak baðrýnda gösterebildiði için...

(Gece ve gündüz, siyah ve beyaz, iyi ve kötü, elmas ve kömür, her þey zýddýyla bilinir. Elmas kalpliler ve kömür kalpliler birbirinden ayrýlsýn diye kurulmuþ bir dünya düþün. Ölüden dirinin, diriden ölünün gözlerimizin önünde apaçýk çýkarýldýðý bir dünya. Dünyadaki bütün gizem ve mucizelerin ülfet perdesi altýnda normal ve basite indirgendiði, tabiat ana, içgüdü, gen, adaptasyon, doðal kanun ve bunun gibi ismi kýlýflar ardýnda gözlerin mucizelerden ve hakikatten perdelendiði, en baþta bir damla sudan insanýn yaratýlmasýný bile kýlýflarýn ardýna sokulmaya çalýþýldýðý, mýzraðýn çuvala sýðmadýðý, çuvalýnda mýzraktan sayýldýðý, Müsebbibül Esbabý sebep perdesi altýnda gizlemeye çalýþan nuftelerin doldurduðu bir dünya burasý, dünyamýza hoþ geldin.)                   

II

Yýldýzlar gök kubbeyi süslemiþti. Gökyüzüne kusur arayarak bakan gözleri, kusurdan ümidini kesmiþ halde geri döndürecek letafette idiler. Ayýn ve yýldýzlarýn gökyüzündeki güzelliðini yerde coþkun deniz, yorgun kumlar tamamlýyordu. Gecenin bu güzel anýnda caretta yuvasýnýn derinliklerinde yumurtalar tamamen çatlamaya baþladýlar. Derken yumurtalar yarýldý, içlerinden küçücük bedenleri, minik ayaklarý ve kollarýyla muntazam gözleriyle azalarý tastamam yavrular çýkýverdi. Yumurta kabuðundan, karanlýk kutularýndan çýkýp hayat bulmanýn heyecanýyla üst üste hareket ediyorlardý. Üzerlerinde bulunan, anne kaplumbaðanýn onlarýn korunmasý için özenle hazýrladýðý kum barikatýný artýk yýkmalarý gerekiyordu.

Yuvanýn en üst katýndaki yumurtalardan çýkan carettalar kum barikatýný yarýp minik kafalarýný dýþarý çýkardýlar. Gecenin karanlýðýnda ayýn ýþýðýyla aydýnlanan sahile doðru gözlerini açtýlar. Bu ilk bakýþ ilk görüþtü. Gördükleri âlemin büyüleyici güzelliði ardýnda hayret makamýndaydýlar. Bir süre gökteki yýldýzlarý ve ayý, o güzelim kumlarý, çeþit çeþit desenli çakýl taþlarýný, etraftaki çalý çýrpýlarý seyre daldýlar. Nefes almanýn hazzýný ve ferahlýðýný genizlerinde hissettiler. Var olmanýn dayanýlmaz hafifliðini ve mutluluðunu ruhlarýnda duyumsadýlar. Bilmedikleri, görmedikleri bu âlemi büyülü güzelliðinin meftunu oldular. Peþi sýra altta kalan carettalar sahile doðru kafalarýný çýkarýyorlar ayný heyecaný paylaþýyorlardý. Sonunda bütün yavrular çil yavrusu gibi yuvalarýndan çýktýlar, toprak tezekleri arasýndan çýkan çekirgeler misali etrafa daðýldýlar. Yuvanýn etrafýnda tümseðin yaný baþýnda dönüp duruyorlardý.

Kahramanýmýz küçük erkek caretta yuvadan en son çýkanlardandý. Ayný zamanda annesinin çukura yumurtladýðý ilk yavruydu. Diðer arkadaþlarýna nazaran zayýf ve çelimsizdi. Sýrtýndaki kabuðunun desenleri diðerlerine nazaran daha muntazam, farklý motifli çizgileriyle daha belirgindi. Topraðýn derinliklerinde yumurtadan ilk çýktýðýnda diðer arkadaþlarý gibi heyecanla debelenip duruyordu. Cüssece arkadaþlarýndan biraz daha küçük olan kahramanýmýz o kadar tatlýydý ki ona bakan bakmaya doyamazdý. Topraðýn karanlýklarýnda hayata yeni uyandýðýnda, yukarý doðru týrmandýðýnda gideceði âlemin halinden ve ahvalinden habersizdi. Hýzlýca týrmanýp kum barikatýndan küçük kafasýný gökyüzüne doðru uzatmýþtý. Minik gözlerini ilk açtýðýnda ayýn ýþýðýnýn da etkisiyle gözleri kamaþmýþtý. Neden sonra gözleri ýþýða adapte olduðunda ilk gördüðü þey göðü süsleyen yýldýzlardý. Meraklý gözlerini gök kubbeye özenle yerleþtirilen yýldýzlara diktiðinde ilk verdiði tepki þaþkýnlýk ve hayretle “aaaaaaa ne kadar da güzeller öyle” olmuþtu. Kendi çýkardýðý ince sese de þaþýrdý. Sesini, aðzýnda dilini oynatmasý ve dokunma duyusunu hissetmesi de onu þaþýrtan diðer þeylerdendi. Dokunmak hissetmek, hissetmek var olmaktý. Yuvasýndan tamamen çýkarken yürümekte zorluk çekti, ters dönüp düþüverdi. Sýrtýndaki yuvarlak kabuðu sýcak kumlara deðdiðinde ve gözlerini o halde yýldýzlara diktiðinde heyecan ve korkuya benzer bir duyguyla ( ki bu özel duyguyu ben de tanýmlamakta güçlük çekiyorum) geri doðruldu.

Küçük caretta kumun üzerinde coþku içinde koþturmaya, kendi ekseni etrafýnda dönmeye baþladý. Sonra duruldu, vücuduna baktý heyecanla; iki adet pullu küçük ancak kavisli kollara sahipti, onlarý baktýkça hareket ettirip þaþýrýyordu. Ayaklarýna baktý, güçlü minik ayaklar, muntazamdýlar. Elleriyle bir aynaya bakarcasýna yüzünü ovuþturdu; yüzünü, güçlü çenesini gözlerini, aðzýný, kafasýný hissetti. Sýrtýnda yuvarlak sert bir kabuk vardý, bütün vücudunu kaplamýþtý. Yalnýz kafasý, ayaklarý ve elleri açýktaydý. Kafasýný istediði zaman kabuðuna doðru çekebiliyordu. Bütün vücudunu özenle ve dikkatle inceledi. Yürümesi için ayaklara ve kollara sahipti. Görmesi için gözlere, duymasý için kulaklara, nefes alýp koklamasý için güzel bir burna sahipti. Kendi kendini izler gibi bir hisse kapýldý. Yaþamasý için ne çok þeye sahipti, ta yumurtasýnýn karanlýðýnda her þey düþünülmüþtü. Yeryüzünden habersiz olandan ayak hâsýl olabilir miydi? Güneþten ve ýþýktan gafil olan gözleri inþa edebilir miydi? Havadan bihaber olan burnu verebilir miydi? Bütün azalarý kâinatýn birer küçük çekirdeði özü gibi þimdi karþýsýndaydý. “Her þey hikmetle yaratýlmýþ,”dedi küçük caretta.

Yüreði sevgi ve þefkat dolu bir gönül erinin dediði gibi;“Kâinata hikmet nazarý ile baksan hiçbir þeyi nizamsýz, gayesiz göremezsin. Sen nasýl nizamsýz gayesiz kalabilirsin?”

Küçük caretta ellerini tekrar yokladý “ne kadar güzeller tam da vücuduma göre, iyi ki benimleler” dedi coþkuyla. Hayli zaman vücudunu hayretle tefekkür ederek inceledi. Kahramanýmýz hayli dikkatli, gözü keskin ve hikmet sahibi kimselerdendi.

(“Ufak bir karýnca, kalemin kâðýt üstüne yazdýklarýný gördü, bu sýrrý baþka bir karýncaya söyledi. O kalem, kaðýda fesleðen gibi susam çiçeði ve gül gibi acaib nakýþlar yaptý” dedi.

Öbür karýnca dedi ki:” O sanatkâr parmaktýr. Ýþ görmede kalem parmaðýn fer’i ve eseridir.”

Üçüncü karýnca da dedi ki: “Parmaklar onlarý yazdýrsa bile bu iþ kolun sayesindedir. ”Bahis böylece uzayýp gitti. Karýncalarýn beyi daha zeki idi. Karýncalarýn beyi dedi ki: ” Bu hüneri suretten yani maddeden görmeyin, zira o suret, uyku veya ölümle bihaber ve bi kudret oluverir. Suret, elbise ve asa gibidir. Akýl ve ruhtan baþka bir þeyle bu güzel nakýþlar yapýlamaz.”Mevlana)

Küçük caretta bedenindeki ýslaklýða dikkat etti. Bütün vücudu sýrýlsýklam bir sývýyla kaplýydý.  “Bu çýktýðým yumurtadan olsa gerek,”dedi. Etrafýna bakýndý; kendi gibi etrafýnda onlarca caretta vardý. Sonra hepsi birden deniz tarafýna doðru hýzla koþmaya baþladý. Küçük carettamýz neden o yöne doðru koþtuklarýna kendi de anlam veremiyordu. Aydýnlýklara doðru koþuyorlardý. Yolcu yolculuðunun farkýna o vakit vardý. Heyecanla koþarken düþüp yeniden kalkýyor ve yoluna kaldýðý yerden devam ediyordu.

“Tarif edemediðim bir þey beni bu yöne çaðýrýyor, koþturuyor” dedi. Diðer carettalar önünde o hayli geride aydýnlýklara doðru koþuyorlardý. Kendisi hayli küçük olduðundan diðer carettalardan geride kalýnca telaþlandý ve daha hýzlý ilerlemek için çabaladýysa da çok çabuk yoruluyordu, dinlenerek yoluna devam ediyordu. Sahilde kumlarýn üzerinde çakýl taþlarý, çalý çýrpýlar ve çeþitli atýklarýn üzerinden bin bir güçlükle ilerliyordu. Derken yol üzerinde baþka bir carettaya rast geldi. Zamanlamasý oldukça önemli bir tevafuktu doðrusu. Çünkü karþýsýndaki caretta yolculuðu sýrasýnda bacaklarýný bir taþýn arasýna sýkýþtýrmýþ, hareket edemiyor, bulunduðu yerde çaresiz çýrpýnýp duruyordu. Bu diþi caretta baþka bir yuvadan çýkan kaplumbaðalardan biriydi ve o da cüssece zayýf ve çelimsiz olduðundan diðer arkadaþlarýndan geride kalmýþtý. Onlara yetiþmek için telaþla koþup ilerlerken ayaðý bu taþa sýkýþýp kalmýþtý. Erkek caretta onu bu halde çaresiz çýrpýnýrken görünce çok üzüldü ve yüreði ona yardým için kabardý. Hemen yanýna koþup onu sýkýþtýran taþý vücudu ve sert kabuðuyla bütün gücüyle itmeye baþladý. Taþ sarsýlmaya baþladý ancak yeteri kadar ilerlemiyordu. Diþi caretta ona yardým için uzanan eli hissedince ümidini yeniden toplayýp son bir gayretle kabuðunu bütün gücüyle yukarý doðru itmeye baþladý. Erkek caretta peþi sýra taþý güçlüce itiverdi ve taþ yerinden oynadý, diþi caretta kurtuluverdi. Erkek caretta “nasýlsýn iyi misin, çok üzüldüm, dedi. Diþi caretta sevincinden duygulandý, erkek carettaya dönüp: “Ne iyi ettin de geldin, sen gelmeseydin þu taþýn altýnda ölüp gidecektim,” dedi. Birbirlerine heyecanla karýþýk duygularla bakýyorlardý. Göz göze geldiklerinde minik kalplerinde bir ateþin yandýðýný hissettiler. Erkek caretta heyecanýndan ne diyeceðini bilemedi. “Ne iyi ettim de geldim,” diye tekrarladý. Birbirlerinin göz bebeklerinde suretlerini gördüler, gülüþtüler, yýldýzlara baktýlar, birbirlerine yoldaþ olduklarýndan mutluydular.

“Nereden geldin, seni kendi yuvamda görmemiþtim dedi erkek caretta.“

“Bende seni görmedim, demek ki baþka yuvalardan çýkýverdik.”

“Evet, hadi yola çýkmamýz gerek birlikte gidebiliriz istersen.”

“Buna çok sevinirim, ne iyi yüreklisin,” dedi diþi caretta.

Erkek caretta neþeyle gülümsedi. Birlikte sevgiden gelen duygu yoðunluðuyla nedensiz ayný anda gülümsüyorlardý. Yollarýna devam ediyorlardý. Birlikte ayýn ýþýðýna doðru koþuyorlar, birlikte dinlenip tekrar yollarýna devam ediyorlardý. Yolda hayli gittikten sonra ilerlerken erkek caretta diðer carettaya dönüp gülümseyerek:

“Ne de güzel bir yüzün var, ellerinin avucu da çok güzel” dedi. Diþi caretta gülümsedi ve bu sözler onu o kadar mutlu etti ki utandý, küçük yanaklarý al al oldu.

“Teþekkür ederim, sen de çok güzelsin,” dedi.”Kabuðunun deseni ne kadar da güzelmiþ öyle”dedi. Erkek caretta hürmet hissiyle:

“Bizi yaratan rabbimiz ne de güzel yaratmýþ, her þeyimizi de düþünmüþ,” dedi.

“Çok güzel söyledin, doðruyu ne tatlý söyledin,” dedi diþi caretta

“Bizi yaratan rabbimizin yarattýðý böyleyse kendisi ne güzeldir düþünsene,”dedi erkek caretta.

Tekrar muhabbetlerinden gülüþtüler ve yollarýna devam ettiler.

III

Neden sonra kumda bir yol ayrýmýna denk geldiler. Ay ýþýðýnýn dýþýnda sahilin sol tarafýnda uzaktan baþka bir ýþýk daha parlýyordu. Ýki küçük yolcu hangi yola gidecekleri konusunda þaþýrýp tereddüt ettiler. Birbirlerine hangi yönden gidelim dercesine baktýlar. Bilmiyorum dercesine baþlarýný salladýlar. Yol ayrýmýnýn dibinde bekleyen dev bir kaplumbaða onlara seslendi:

“Yolcular, yoldaþlar bir gelin bakalým, dedi.

Diþi caretta dev kaplumbaðaya bakýp ürktü. Erkek caretta onun korktuðunu anladý ve onun önüne korurcasýna geçti, yüreði korkuyla karýþýk olduðu halde dev kaplumbaðaya cesurca seslenerek (sesini kalýnlaþmasý için zorlayarak):

“Ne istiyorsun var git yoluna, bizi rahat býrak senden korkmuyorum” dedi.

Dev kaplumbaða bu cevap karþýsýnda gülmekten kendini alamadý ve tok sesiyle tekrar seslendi:

“Korkmayýnýz, size bir zararým dokunmaz, size ve sizin gibilere yardým için burada beklemekteyim,” dedi.

Erkek caretta bu sözler üzerine bir nebze rahatladý. Diþi carettaya güven dolu gözlerle baktý. Diþi caretta gözlerini endiþe içinde erkek carettaya çevirerek:

“Ne kadar da büyük bir kaplumbaða öyle, dev gibi cüssesi var. Bizim bedenimizin yüz katý aðýrlýðýnda vardýr herhalde, (gözlerini korkuyla irileþtirerek) bizi istese bir lokmada yutabilir. Buna raðmen onun çaðrýsýna uyacak mýyýz?” dedi.

Erkek caretta yüreðindeki korkuya savaþ açarcasýna: “Korkma, ben seninleyim, seni korurum ve sana kimsenin zarar vermesine izin vermem. Hem bak bizim cinsimizden bizden bir canlýya benziyor. Küçük olduðumuz için ona aþaðýlardan bakýnca dev gibi bir canavarý andýrsa da bizim onlarca kez büyültülmüþ halimize benzemektedir. Bize zarar yerine tecrübesiyle fayda vereceðini hissediyorum,”dedi.

Onlar birbirleriyle istiþare ederken dev kaplumbaða uzaktan onlarý süzüyordu.

“Hem ben seni korurum, düþ arkama ve korkma,”dedi erkek caretta.

Erkek caretta önde diðer yolcu arkada bilge kaplumbaðanýn yanýna doðru gittiler, önünde soluklandýlar. Dev kaplumbaða;”Hoþ geldiniz sefalar getirdiniz,”dedi. Hoþ bulduk dedi erkek caretta. Diþi caretta ise onun arkasýna sýðýnmýþ onlarý dinliyordu.

“Nereye gidiyorsunuz ikiniz böyle deyin bakalým.”

“Aslýnda gökteki þu parlayan yuvarlak ýþýðýn olduðu yöne denize doðru gidiyoruz. Ancak buraya kadar bin bir zorlukla geldik. (Elleriyle iþaret ederek) Þurada da þiddetli bir ýþýk parlýyor. Yolumuzu þaþýrdýk da bir türlü hangi yöne gideceðimizi karar veremedik. Bu ýþýk bizim kafamýzý allak bullak etti. Hangi yoldan gitmeliyiz sizce efendim.”

Bilge kaplumbaða onlara sevgi dolu gözlerle þöyle bir baktý ve tok sesiyle konuþmaya baþladý:

“Ey yolcu bu dünyanýn sahte ýþýklarýna aldanma, aldanma gördüðün o ýþýk huzmesinin þiddetine ve parlaklýðýna, o ýþýk sizin için karanlýktýr lakin aydýnlýk libasý giymiþtir. Oralarda insan denen bir canlý topluluðu yaþar ki onlarýn hünerli elleriyle yaptýðý þiddetli ýþýk saçan fenerleri vardýr. Onlar o ýþýklarla gece vakti yollarýný bulup aydýnlanýrlar ve dönem dönem þu sahilde konaklarlar. Senin ve benim ýþýðým ise gök kubbedeki aydýr. Ýyisimi sen ayý kendine rehber et de selamete eresiniz.”

“Hýmm, saðolasýn bizi düþünüp engin bilgini bizimle paylaþtýðýn için. Peki, daha ne kadar bu yolculuk devam edecek? Çok yorulduk, bitap düþtük. Ýyisimi sen söyle bu hayat kervaný nereye gidiyor efendim?

“ Ey dünya âleminin meftun yolcusu bil ki sen bir yolcudur. Yolculuk ise, âlem-i ervahtan, rahm-ý maderden, gençlikten, ihtiyarlýktan, dünyadan, kabirden, berzahtan, haþirden, Sýrat’tan geçer bir uzun sefer-i imtihandýr. Her iki hayatýn levazýmatý, âlemlerin rabbi tarafýndan verilmiþtir. Bu yolculukta sebat ederseniz sonunda rahmete nail olursunuz. Bir þeyin sonu hayýrsa o þey hayýrdýr. Hayra ulaþana kadar gelip geçici sýkýntýlar ölü hükmündedir. Saadet bu yolda mücadele ve sabýr ile mümkündür.”

“Ne kadar ince ve güzel sözler bunlar böyle, siz belli ki bilge bir kaplumbaðasýnýz. Bir sorum daha var, adýna insan dediðin varlýðýn yoluna baksana o yöne doðru koþan carettalarý elleriyle denize kadar zahmetsizce taþýyorlar. Biz de o yöne gitsek de bizi de rahatça denizimize ulaþtýrsalar ne iyi olur.”

“Aman þu gördüðün manzaraya aldanma, insanoðlu pek cahildir. Ýnsanoðlunun özünde iyilik ve paklýk vardýr ve sizin gibi küçük tatlý varlýklarý pek severler. Size merhamet gösterip dev cüsseleriyle sizi denize kadar taþýyýp sevgiyle býrakýrlar. Ancak çoðu zaman iyilik zannýyla kötülük ederler de bundan gafildirler.”

Erkek caretta þaþkýnlýk içinde itiraz ederek:

“Nasýl yani böylesi bir iyiliðin bize ne gibi zararý olabilir ki.”dedi.

Bilge kaplumbaða:” Ey yolcu can kulaðýný aç da iyi dinle: Sizler yumurtalarýnýzdan ilk çýktýðýnýzda yumurtanýzýn akýyla vücudunuz sýrýlsýklam olmuþtur. Üzerinizde farkýnda olmadýðýnýz bir koku vardýr. Ýnsanlar size iyilik zannýyla sevinçle denize kadar taþýyýp denizin sularýna yavaþça býrakýrlar. Peþi sýra size yaptýklarý iyiliðin hazzýyla yollarýna giderler. Carettalar heyecanla denize doðru koþarlar, denizde bin bir çeþit canlý yaþar. Bu canlýlardan bir kaçý yumurtadan çýktýðýnýzda üzerinize yapýþan sývýnýn kokusundan sizin yerinizi bulurlar, sizi yerlerde ölüp gidersiniz. Gafil insan da size ne büyük bir kötülük yaptýðýndan habersizdir.”

Carettalar anlatýlanlar karþýsýnda korkuyla irkildiler. Erkek caretta; “Onlarýn bizi oraya taþýmasýyla deniz canlýlarýnýn bizi yemesinin ne gibi bir baðlantýsý var? Biz kendi baþýmýza denize vardýðýmýzda yine ayný þeyler baþýmýza gelmeyecek mi?” dedi.

Bilge kaplumbaða:“Yol boyunca üzerinizde ki sývýnýn kokusu uzun yolculuðunuzun sonucunda etkisini kumlarýnda tesiri ile yitirecektir ve siz bu tür saldýrýlardan bir nebze korunmuþ olursunuz. Ýkinci olarak sizlerin kollarýnýz ve bacaklarýnýz yumurtadan çýktýðýnýzda hayli zayýf ve güçsüzdür. Yolculuk boyunca kol ve ayak kaslarýnýz çalýþýp hareket ederek güçlenecek ve denize vardýðýnýzda denizin dalgalarýna karþý kollarýnýz ve ayaklarýnýz güçlü bir þekilde yolunuza devam edebilirsiniz. Hem denizdeki diðer canlýlardan korunmuþ olursunuz, hem de deniz yolculuðunuza güvenle devam edebilirsiniz. Öbür türlü diyelim ki canlýlar kokunuzu almadý bu sefer denizle mücadelenizde savrulup yarý yolda ölme ihtimali var. Bu týpký kelebekle yufka yürekli bir adamýn hikâyesine benzer.”dedi.

Erkek caretta merakla: “Ne olmuþ ki onlara?”dedi.

Bilge kaplumbaða: “Zamanýn birinde bir adam ormanda gezerken kozasýndan çýkmaya çalýþan bir kelebeðe rast geldi. Hayranlýkla onu izlerken kelebeðin çýrpýnýþý yüreðine dokundu, ona yardým maksadýyla kozasýný elindeki býçakla yarýverdi. Kozadan uzaklaþýp olan biteni aðaç kenarýndan izlemeye baþladý. Kelebek kozasýndaki yarýktan çýkýp yere düþtü, kanatlarýyla uçmaya çaba harcadýysa da bir türlü baþaramýyordu. Adam onun bu haline çok üzüldü, uzun süre kelebeðin uçmasýný beklediyse de bu bir türlü gerçekleþmiyordu. Çünkü kelebek sakat kalmýþtý. Kelebeðin kozasýndaki çýrpýnýþý ve çektiði çile onun için hayýr idi ki onun mücadelesi ile kanatlarý ve vücudu geliþiyordu. Adam ise bundan gafildi týpký sizi denize doðru zahmetsizce taþýyan insanoðlunun yaptýðý gibi.”dedi.

Diþi caretta dinledikleri karþýsýnda bilge kaplumbaðaya karþý gönlü muhabbetle doldu, ona doðru yönelip:

“Biz de bu tür þeylerin hepsinden habersizdik, sen ne iyi yürekli birisin, dilin bize rahmet oldu, rabbim senden razý olsun,” dedi.

Bilge Kaplumbaða:“Âmin cümlemizden, kâinatýn serveri ne güzel söylemiþ:”Canlýlarýn en hayýrlýsý onlara en faydalý olanýdýr.”Size bir faydam dokunursa ne mutlu bana” dedi.

Erkek caretta: “Bize vereceðin baþka öðütlere de muhtacýz o pak dudaklarýnla bizi aydýnlat da hayat yolculuðunda azýðýmýz olsun.” dedi.

Bilge Kaplumbaða: “Allah birdir. Baþka þeylere müracaat edip yorulma. Onlara tezellül edip minnet çekme. Onlara temellûk edip boyun eðme. Onlarýn arkasýna düþüp zahmet çekme. Onlardan korkup titreme. Çünkü Sultan-ý Kâinat birdir. Her þeyin anahtarý O’nun yanýnda, her þeyin dizgini O’nun elindedir. Her þey O’nun emriyle halledilir. Onu bulsan, her matlubunu buldun; hadsiz minnetlerden, korkulardan kurtuldun. Mülk umumen O’nundur.”

“Sen, hem O’nun mülküsün, hem memlûküsün, hem mülkünde çalýþýyorsun.
Ey insan! Sen kendini, kendine mâlik sayma. Çünkü sen kendini idare edemezsin. O yük aðýrdýr; kendi baþýna muhafaza edemezsin, belâlardan sakýnýp levazýmatýný yerine getiremezsin. Öyleyse, beyhude ýstýraba düþüp azap çekme. Mülk baþkasýnýndýr. O Mâlik hem Kadîrdir, hem Rahîmdir. Kudretine istinad et; rahmetini itham etme. Kederi býrak, keyfini çek. Zahmeti at, safâyý bul.”

Kardeþlerim hayat yolculuðumda hep þu düsturu edindim, sizlerin de hayat düsturunuz olursa ne güzel olur:“Dün geçmiþ, yarýn ise meçhul, senedin yok ki sen ona maliksin. O halde hakiki ömrünü bulunduðun gün bil.”

“Varlýða sevinme, yokluða erinme, rabbine olan aþkýnla avun o seni yarý yolda býrakmaz.”

Kardeþlerim yolunuz açýk, bahtýnýz güzel olsun, dualarým sizinle, diyerek sözlerini bitirdi Bilge Kaplumbaða.

Ýki küçük yolcu bu sözler karþýsýnda duygulandýlar, hüzünlenip aðladýlar. Bilge Kaplumbaða da gözyaþlarýna hâkim olamadý. Carettalarý eline alýp onlarý sevip öptü, sonra yavaþça yere býraktý. “Haydi, kalýn saðlýcakla,”dedi.

Carettalar vedalaþtýktan sonra ayrýldýlar, yollarýna kaldýklarý yerden devam ettiler. Denize doðru hýzlýca hareket ediyorlardý. Derken ay gökyüzünden silindi. Güneþ yüzünü gösterdi, karanlýk kendini aydýnlýða býraktý. Carettalar bu deðiþimi neþeyle karþýladýlar. Hava aydýnlanýnca çevrenin güzelliði ruhlarýný okþadý.

Erkek caretta yoldaþýna dönüp dedi ki:”Denize kavuþmamýza çok az kaldý, birazdan orada oluruz, sana baþaracaðýmýzý söylemiþtim, merak etme her þey çok güzel olacak.

Diþi caretta sevinçle gülümsedi:”Her þey ne kadar da güzel, yakýnda denize kavuþacaðým için çok heyecanlýyým. Sen yanýmda olmasaydýn baþaramazdým,” dedi.

Erkek Caretta:“Sen ruhumun eþi oldun da ben sükûnet içinde yoluma devam edebildim, seninle olmak hayatýn yükünü üzerimden alýyor,” dedi.

Muhabbetlerinden birbirlerine bakarak gülüþtüler. Deniz kýyýsýna vardýklarýnda yürekleri heyecandan kýpýr kýpýrdý. Engin denizin sularý kýyýyý dövüyordu. Onlarca caretta denizin kollarýna atýyordu kendini. Bu manzaranýn güzelliði insaný mest ederdi doðrusu. Ýki yolcumuz denizin sularýna kendilerini býrakmadan önce durup birbirlerine sevgiyle baktýlar.

Erkek caretta dedi ki: “ Ey gönlümü aþkýyla ýsýtan sevdiðim, yüreðim seni çok sevdi,”dedi.

Diþi carettanýn bu sözler karþýsýnda burnunun direði sýzladý, hýçkýra hýçkýra aðlamaya baþladý.”Birbirimizden ayrýlýrsak diye yüreðim için için inlemektedir. Ey gönlümün ýþýðý kurbanýn olayým beni gölgenden ayýrma,”dedi.

Erkek caretta da aðlamaya baþladý, gözyaþlarýný saklamaya çalýþarak: Güzel yüzlü sevdiðim seni yalnýz komaktansa ölmeyi yeðlerim, korkma. Rabbimizin izniyle biz selamete çýkacaðýz, dedi.

Birbirlerini yürekten seven iki küçük yolcu ellerini açtýlar, rablerine dua ettiler, birbirlerine sarýldýlar. Küçük bir yavrunun anasýnýn kucaðýna sýðýnýrcasýna, minik bedenlerini engin denizin kollarýna býraktýlar.

Denizin içinde yan yana heyecanla yüzüyorlardý. Uzun yolculuklarý boyunca kollarý ve bacaklarý iyice kuvvetlenmiþti. Suyun içinde bir oraya bir buraya keyifle yüzüyorlardý. Tuzlu suyun ferahlarýný genizlerinde hissettiler. Diþi caretta keyifle suda oynarken:”Yüzmek çok eðlenceliymiþ, bu kadar güzel olacaðýný düþünmemiþtim,”dedi. Erkek caretta:”Evet bu harika bir þey bak kollarýmýz tam da suda rahatça yüzebilmemiz için biçilmiþ kaftan, bu kollarla þekilde dilediðimiz yere özgürce yüzebiliriz, ”dedi. Erkek caretta diþi carettanýn yanýnda keyifle yüzüyor, etrafýnda dönüyor, ona nasýl da hýzlý ve güçlüce yüzebildiðini göstermek istiyordu. Derken denizin derinliklerinden büyük bir dalga þiddetle gelip aralarýna girdi, onlarý birbirinden ayýrýp savurdu. Birbirlerini kaybetmiþlerdi, yana yakýla birbirlerini arýyorlardý. Deniz birden dalgalanmaya þiddetli bir þekilde önüne geleni savurmaya baþlamýþtý. Erkek carettanýn yüreði tutuþtu sevgilinin ayrýlýk acýsýndan gönlü alev alev yanmaktaydý:

“Dinle neyden, neyden þikayet eder, ayrýlýklardan þikâyet eder,

Beni kamýþlýktan kestikleri vakit, ayrýlýk ateþinden inim inim inlerim”

Diþi caretta sularýn derinliklerinde sevdiðini arýyordu, yüreði korkuyla kavruluyor, ayrýlýk acýsýndan gücünü dermanýný kaybediyordu. Derken mücadele azmini yitirdi, kendini denizin derinliklerine sýrt üstü býraktý. Maviliklerin arasýnda denizin dibine doðru usulca düþmekteydi. Denizin dibinde yengeç yuvalarýnýn arasýna yeþil yosunlarýn üzerine sýrt üstü uzanýverdi. Gözlerini kapatmýþ, sevgiliye kavuþma ümidini yitirmiþ ölümü beklemekteydi.

Erkek caretta ayrýlýk acýsýndan deli divane oldu, suyun içinde çaresizce bir oyana bir buyana çýrpýnýp duruyordu. Derken ümitsizlik içinde çýrpýnýrken Bilge Kaplumbaðanýn hikmet dolu sözleri aklýna geldi. Denizin karanlýklarýnda rabbine doðru þöyle yakardý: “Ey göklerin ve yerin sahibi, senden baþka ilah yoktur, ocaðýna düþtüm, kurbanýn olayým onu benden ayýrma. Sen ki dua ettiði vakit kuluna icabet edensin, iþitensin görensin, kendisine el açaný yarý yolda býrakmazsýn. Kurbanýn olayým sevdiðimi bana baðýþla,”

Sonra bütün gücüyle aramaya koyuldu, neden sonra diþi carettayý denizin dibinde yosunlarýn üzerine ters dönmüþ halde gördü. Hemen yanýna doðru hýzlýca yüzdü, sevdiðini kabuðuyla iterek doðrulttu, hayattaydý, yaþýyordu. Yüreðinin ateþi duruldu, bundan daha mutlu olamazdý, rabbine þükretti. Diþi caretta: “Ne iyi ettin de geldin, sensiz buralarda çaresiz çýrpýnýp ölüp gidecektim,”dedi. Erkek caretta sevgiyle gülümsedi.”Haydi dedi sýrtýma çýk seni sýrtýmda güçlü kollarýmla yüzerek taþýyabilirim, korkma, ölürüm de seni býrakmam, seni her þeyden korurum, dedi. Diþi caretta neþeyle yanaklarý kýzarmýþ halde sevdiðinin sýrtýna bindi. Erkek caretta onu sýrtýnda sýkýca kavradý. “Sýký tutun kollarýnla boynumu iyice sar,” dedi. Birlikte engin denizin derinliklerinde yüzdüler, derken maviliklerin arasýnda baþka diyarlara kulaç atarak gözden kayboldular...

Her son bir baþlangýçtýr.

SON