Online Üye
Online Ziyaretçi
Korkuyordum dibe batmaktan orada kalmaktan, dibe batmadan vurulmadan orada kalmadan sanatçı olunmuyormuş yazar veya şair hiç olunmuyormuş! Oysa ben hep diplerde yaşamıştım, batmamak için hep batmıştım yanlış kararların zirvesinde Oscar ödülümü almıştım, kendi yalnızlığımda yaşarken birkaç mısra ile şiir yazarken bunların şiir olmadığını anlamama rağmen yazmaya devam etmiştim. Sanatçı kolay olunmuyor kolay yetişmiyor, lakin rahatlığı yaşayandan da sanatçı olmuyor…
Yazmak çok zordu, denizin dibine dal nefes almadan saatlerce bekle ve bir an sonra çık bir nefes al ve tekrar denizin dibine dal nefessiz kal gibi bir şeydi, sanatçı veya şair olmazsam da bir şeyleri öğrenmiş oldum, buda bana yeterdi lakin tatmin etmiyordu! Köklerimle dünyanın dört bir yanına uzanma hissi hiçte kolay değildi, hele dallarımı o kadar uzağa uzatmak hiçte olası değildi, lakin umudum hala vardı uzanmazsa da dallarım, bir gün yere düşen bir yaprağım rüzgârın etkisine kapılarak diyar diyar dolaşarak tekrardan toprağa düşecekti…
Bugünüm yarınlarıma yol olacaksa yürümeliydim, ayağım takılsa da yoldaki taşlara yürümek zorundaydım sanatçı olmak şair olmak için değil, sanatçı veya şair olmanın sıcaklığını hissetmek bu sıcaklığı veren okuyucuların gülümsemelerine ulaşmak için buda bana yeterdi… Yol aldığım gülümsemeleri hissettiğim okuduğum şiirlerin toplamı, bana bir gülümseme olarak dönecekti bu güzellikten başka daha ne isteyebilirim ki, çok çalışmak yılmamak okumak varken, bir şey olmama gerek yoktu okuyandım zaten, okumanın güzelliği arkadaşlığı zaten bana yetiyordu gerisi zaten teferruattı, vesselam.
Mehmet Aluç