SEN BASGIN GELDÝN SIRTI GARA

         Aðalýðý bir türlü elden býrakmayan, aklý-fikri av ve avcýlýkta olan Tömür Abdulla birkaç dönüm tarlayý ekip biçmeye erindiðinden her yýl Balýðýn, Gara lakaplý oðlu Isganý kendine çiftçi tutardý. Ýkisi de lafa gelince baba, çalýþmaya gelince boþ ver kiþilerdi. Sal arabasýna yükledikleri saplarý harmana götürmek üzere tarladan yola çýktýlar ki karþýdan sap yüklemeye tarlasýna giden Þamlý oðlu Mehmet Aða ile iki oðlu Alim ve Irýk’la burun buruna geldiler.
        Gara, ani bir hareketle onlara arabalarýný durdurmalarýný iþaret etti. Daha selam verip alýnmadan, hal hatýr dahi sormadan sanki önemli bir þey olmuþcasýna “sapýn, saçmanýn sýrasý mý Memmed aða,
emmiyin oðlu Cýlk Ali ölmüþ, daha ne duruyonuz, sona eller ne der, köye dönünsane ”.
         Mehmet aða gerisin geriye kör Piþman köye dönerken “Allah Allah biz harman yerinde nasýl duymuyok,bunlar tarlada nasýl duyuyorlar, bu iþte bir  iþ var amma her neyse” dedikten sonra eli tütün tabakasýna gitti ,
         “ Nasýl Abdullah dayý, adamý tarladan köye bomboþ savmak, ona hendek saðdýrmak nagadar  tatlý daalmi?” derken Gara Isganýn keyfine diyecek yoktu. Atlarý kýrbaçladý.

          Abdulla dayýsý, olanlarý þaþkýn þaþkýn izlerken Garaya karþý içten içe öfkelense de bunu ona belli etmemeye çalýþýrken yinede onu ikaz etmekten geri kalmadý “bir gün bu yaptýklarýn bir baþka zamanda hatýl da önüne gelirse ben garýþmam haaa Gara Isgan ým” derken býyýk altýndan gülümsemeyi de ihmal etmiyordu.

          Gara ilk hanýmýndan ayrýlýnca Karýncalý köyünden evlenmiþti. Ýki kayný ablalarýný her ziyarete köye geliþlerinde bir türlü köylerine dönmek bilmiyorlar, Karacaören'de on on beþ gün kalýyorlar, gezip tozuyorlar, zaten geçimden aciz bu aileye aileye yük olduklarýnýn farkýna bile deðillerdi. Gara bu durumu hanýmýna belirtmeye çalýþýyor, o anki suratýnýn ekþimesinden hanýmý her þeyi zaten anlýyordu.                                                                                 

           Hamidin Omar eski söförlerden mesleðinin çoðunu Ankara da taksicilik yapmakla geçmiþ olan Aytekin aðabey isiyle ortak bir kamyon almýþlar nakliyecilik yapýyorlardý. Bunun yanýnda canlý hayvan alým ve satýmý yaptýklarýndan bir ayaklarý da þehirde ve hayvan pazarýnda oluyordu.

           Kendilerine hayvanlarýn bakýmýnda getirip götürmede çoðunlukta Balaðýn Gara, yerine göre onun iþi çýkarsa Güccük Gara'nýn oðlu sýrtý Gara Mustafa yardýmcý oluyordu. O günlerde Balaðýn Garanýn kayýnlarý köyde misafir kaldýklarý için “onlara ayýp olur” diye yalnýz býrakmak istemediðinden Aytekin ve Ömer aðabeyine yardýma gidemiyordu.

           Kayýnlarýndan iyi den iyiye býkkýnlýk getiren Gara onlardan kurtulmak için Ömer'in yanýna akýl almaya gitti. Saðdan soldan laf etseler de çevrenin kalabalýðýndan derdini ona bir türlü anlatma fýrsatý bulamýyordu. Herkes kendisine “ iyi ki geldin Gara, Çolak Abbasý Gadir Kaan evine nasýl süzmeye saldýn, hele þunu anlat da az gülelim” bir baþkasý “Gýrým Osman'ý nasýl batýrdýn” gibi soru yaðmuruna tutuyordu. Aradan bir müddet sonra aradýðý fýrsat eline geçti.” Aman Ömer Aðabey gulun kölen olayým

 baþýmda þöyle þöyle bir hal var, beni bunlardan kurtarýn…” Az düþünüyormuþ gibi yapmacýk bir tavýr takýnan Ömer “ooo   o iþ golay, sen bizi gönülle  biz de seni bu dertten kurtarýrýz, kayýn babanýn adý ney?” Gara acelece “adý falan”.  Ömer,”bu hafta sen pazara gitme Gara, senin yerine Sýrtý Gara bizimle gitsin ki yapacaðýmýz plan boþa çýkmasýn…”

         Hayvan pazarýna gidenlerin dönüþ saatine yakýn bir vakitte Gara, gezelim bahanesiyle kayýnlarýný yanýna alýp köy meydanýna indiklerinde Karakuþ Kamyon’da onlarýn yanýnda korna çalýp durdu. Müþteriler arabadan inerken, “Vah, tüh, o nasýl dövüþtü, adamý ne kadar dövdüler” diye ortaya konuþan Ömer, çevrede toplananlarýn dikkatini çekmeye çalýþýrken açýk vermesin diye Balaðan Gara'ya da çaktýrmadan kaþ atýyordu. Meraklýnýn biri oradan hemen atýldý.

- Hayýrdýr Ömer! Ne dövüþü? Kim kimi dövmüþ?
- Vallahi Ahmet aða  þaardeki hayvan pazarýnda Karýncalýlar ile Yaðmurlular birbirine girdiler, Karýncalý bir adam çok zopa yidi, ambulansla hastaneye…
Lafý aðzýnda yarým kaldý. Gara'nýn kayýnlarýndan büyüðü,
- Kimmiþ, adý neymiþ aðabey, elini ayaðýný öpüyüm çabuk söyle.
Plan gereði Sýrtý Gara adeta zembelek ten adeta boþanýrcasýna falan oðlu felanmýþ…….
          Balaðýn Gara'nýn iki kayný ayný anda, “Aboov, abooooov,  babam, bu babaaaaaam”diye baðýrarak Daþlý Gedik denilen daðýn tepesini dizlerine vurarak aþarlarken, olaylara gülmekten kýrýlanlara da eniþteleri Balaðýn Gara önceden söz verdiði göz aydýnlýðýna Hafýz’ýn dükkanýndan aldýðý sadrazam sucuðunu daðýtýyordu.

            Sýrtý Gara'nýn ( Mustafanýn sýrtý zenciler gibi siyah olduðundan bu lakabý köylü takmýþ) babasý Güccük Gara (Süleyman Kara kuru biri olduðundan bu lakabý köylüleri takmýþtýr), kardeþi Mustafa Çanakkale Savaþýnda þehit düþmüþ, kendisi de Kurtuluþ Savaþý’na katýlmýþtý. 

              Bulunduðu yerde beþ yada on dakika dan fazla oturamaz, yýllarca çare bulamadýðý bu sýkýlma hastalýðýndan dolayý gitmediði doktor, hoca kalmamýþtý. Köy köy dolaþýr, gittiði yerlerde savaþlarda baþýndan geçenleri anlatýr, bazen onlara türkü bazen aðýt söyler, dinleyenlerine hoþça vakit geçirtir, akþam namazýndan bir kaç dakika önce ancak evine gelebilirdi. Þakacý köylüleri onu gördükleri her yerde, “Duyduklarýna göre savaþta kardeþi þehit düþene ya da savaþa katýlanlara devletin para yardýmýnda bulunacaðýný” söylüyorlardý. Bu þaka günlerce, aylarca sürerken Gara Dayý’nýn kafasý karýþmaya baþlamýþtý. Öyle ya; durduk yerde bu laf çýkmaz,  ateþ olmayan yerde duman tütmezdi. Bir gün Kýrþehir de PTT de çalýþan damadý Cafar köye kayýn babasý  Gara Dayý ve kaynanasýný ziyarete gelir. Laf lafý açarken laf döne dolaþa devletin para daðýtacaðýna gelir dayanýr.
  Gara Dayý, “oðlum bunun aslý, nesli nedir? Bunu hemen araþtýrýp, bana haber salda kafamdaki bu böcük gitsin sana zahmet”.
Damadý, “Vallahi kayýn baba ben böyle bir þey duymadým, ama öðrenirsem köylülerin le sana haber iletirim” der

            Þehre giden damat araþtýrýr, soruþturur böyle bir þeyin olmadýðýný öðrenir. Haber salmak için þimdiki Çaçabey camisinin ilerisindeki araba duraðýnda köye yük ve yolcu taþýmaya müþteri bekleyen Hamid'in Ömer ve Balaðýn Gara'ya rast gelir. Pazardan kayýn babam ve horantasý  yesin diye aldýðý sebze ve meyve dolu fileyi onlara teslim ederken; maaþ iþinin aslýnýn olmadýðýný, dolayýsýyla kayýn babasýnýn boþ hayale kapýlýp ümitlenmemesini salýk verir. Köye vardýklarýnda Ömer, kamyonu Aytekin'le garaja çekerlerken Balaðýn Gara da, Cafar'ýn verdiði fileyi Gara Dayý'nýn evine götürür.

           Selam ve hoþ beþten sonra, “Müjdemi isterim Gara Dayý! Senin para iþin olmuþ, artýk devlet seni maaþa baðlamýþ, hatta ilk maaþýný damadýn Cafar parayý Ömer'e teslim etti, git ondan al” diyen Balaðýn Gara oradan ayrýlýrken hendek saðdýrmanýn zevkini kahkahalarla yaþýyordu. Gara Dayý, sevinçle soluðu Hamid'in Omar'ýn evinde aldý. Çaylarý höpürdetirlerken aklý fikri para daydý. Ýhtiyaçlarý vardý. Ýþi fazla uzatmadan parayý istedi. Ömer Balaðýn Gara nýn baþýna ördüðü bu çorabýn derdine çareyi bulmada zorluk çekmeden Allah vergisi hazýr cevaplýlýk la “Vallahi Süleyman

aða ben belki düþürürüm diye parayý Danacýnýn Hayrullah'a vermiþtim, paran onda, git al”.

         Gara Dayý, Hayrullah'ýn kapýsýný çaldýðýnda elinin boþa çýkacaðýný bilemezdi. Hayrullah da, onu Apoon Nahat’e havale etti. Soluk soluða kalan Gara Dayý, zor kötek nefes aldýðýndan dolayý Nahat’e meramýný anlatýrken güçlük çekiyordu. Nahat adamla eðlenmeyi pek beceremezdi, baþýný bir saða, bir sola çevirdi, ne desin, nasýl Güccük Gara'yý baþýndan savsýn.

“Süleyman aða; ben parayý bacanaðým Alooon Daðýstan'a evi sana benden daha yakýn diye vermiþtim paran onda git al”, derken utancýndan yere bakýyordu.

          Gara Dayý'nýn yürümekten ayaðýna kara su inmiþti. Nasýl olsa Daðýstan ev komþusuydu. Parayý ondan alýr almaz hemen evime varýp yorgunluðumu gideririm diye iç geçirip tekrar yola düþtü.          Daðýstan bu iþin þaka olduðunu Gara Dayý'ya diyecek oldu diyemedi. Oda yapý olarak adamla eðlenmeyi beceremezdi, ezile büzüle iþi Aytekin'e havale ederken komþusu ile göz göze gelmemeye çalýþarak

“ Ben parayý Aytekin'e teslim ettim”, diyerek ahýrda hayvanlara yem dökeceðim bahanesiyle oradan kaytarmasý bir oldu. 

            Aytekin, Gara Dayý'yý görünce þaþýrýr gibi oldu. Adamýn yorgunluðu diz boyuydu. Atlatmasýna atlatacak, ondan kurtulacak, ama içindeki yalan sevmezlik daha baskýn geldi.
- Süleyman aða yýllarca beraber komþuluk yaptýk, seni severim, doðruyu söyleyecek olursam aslýnda böyle bir þey yok. Bütün bu dümenler Balaðýn Gara'nýn uydurmasýdýr.

             Gara Dayý o an bütün yorgunluðunu unutmuþ kendisine oynanan bu oyunu hazmedememiþti. Olayý hanýmýna tek tek anlatýrken aðlamamak için kendisini zor tutarken onlarý dinleyen býyýklarý henüz yeni yeni terleyen oðlu Sýrtý Gara Mustafa, “Baba sen üzülme ben bunun ahýný Balaðýn Gara'dan alýrým” diye kendi kendine söyleniyordu

            Olaydan bir ay ya geçmiþ, ya geçmemiþti. Sýrtý Gara, Balaðýn Gara'ya  Fedaker'in kahvesinde rast geldi. Sanki olanlardan hiç haberi yokmuþ gibi davranýp iþin ucuna az buçuk heyecan katarak
“Ýhsan abi, ellam senin bir þeyden haberin yok. Ben þimdi Bozlapa'dan (Boztepe) dayým gili ziyaret edip geldim, eniþten Memiþ'in evi aðýt tufan sen burada ne savsaklanýyon.” Balaðýn Gara Sýrtý Garadan dokuz on yaþ kadar büyüktü, onu belki çocuk gördüðünden babasýna oynadýðý oyun kendi aklýnda yoktu ki  onun aklýnda olsun da intikam alma yoluna gitsin. Karþýsýndakine az buçuk heyecanla
“Hayýrdýr Mustafa, eniþtem de, bacým da bir þey mi var” diye sorular soruyordu.

             Birden telaþlanmýþtý, bu yüzden ne yapacaðýný bilemiyordu. Bu telaþla siyah yüzü hepten karardý “Mesele nedir Mustafa, bacým gilde bir yaramazlýk mý var” Sýrtý Gara, “sakin olursan söylerim durum vahim,
eniþten Memiþ'in benzinliði patlayýp yanmýþ, her yer simsiyah. Bacýn ile eniþten ölmüþ”.

            Daha Sýrtý Gara'nýn lafý bitmeden Balaðýn Gara Boztepe'yi yaðan yaðmura aldýrmadan koþarak bulmuþtu bile. Boztepe'ye varýnca öyle bir þey olmadýðýný gören Gara, kimseye bir þey demeden gerisin geriye Karacaören'in yolunu tutarken, “Tömür Abdulla dayýmýn didiði çýktý, yaptýðým hatýlda önüme geldi” diyerek iç geçirdi

            Utanma duygusuyla köye aðýr aðýr dönerken köy giriþindeki köprü üzerinde kendisini dört gözle bekleyen Sýrtý Gara'yý gördü. Sýrtý Gara zafer kazanmýþ bir kumandan edasýnda bir müttet kendisini seyretti. Balaðýn Gara utancýndan yere bakýyordu. Yaptýðý çok ayýptý. Özür dilercesine “Sen benden baskýn geldin gardaþlýk gel bir öpüyüm, helal olsun sana”dyerek utanç terlerini sildi.Evinin  yolunu tuttuðunda “Ula ben seni kayýnlarýndan kurtardým, senin babama yaptýðýn ayýp deðil mi?” diyen Sýrtý Gara'nýn sesini duymuyordu bile.

ERDOÐAN ÇALIÞKAN GERÇEK YAÞANMIÞLIKLAR 26 01 2012

 Öyküleri þahýslarý küçük düþürmek mirasçýlarýný rencide etmek için yazmadým.

Önemli not. Yazý baþýndaki rumuz kapanan Çaðdaþ gazetesinde önceleri öykülerim yayýnlanýrdý ona aittir. Silemiyorum.