Karanlık zifirisi mahkûmdur güneşe
Gönüller ağlarsa muhtaçtır gülüşe
Vakit geçer ömür geçer zaman baksana
Daha ne beklersin haydi güldürsene
Dermansız ağrıya dua ile sende
varsana
Derman bulamazsan yalvarsana
yaratana
Kar mı yağdı yoksa yaz ayında
dağlarına
Daha ne beklersin haydi güldürsene
Ne atarsın edepsizce gülerek
voltayı
Kesmek için elinde gezdirişin baltayı
Sen misin ulan bu âlemde bir tek
kabadayı
Daha ne beklersin haydi güldürsene
Aşmak gönülle zor değildir kızıl denizi
Musa değiliz insanız bilmeliyiz
kendimizi
Gönülde seversek aşılır okyanusu
denizi
Daha ne beklersin haydi güldürsene
Mevlana Yunus aşmadım bir yudum
aşkla
Kör bile görmezken gördün gönülde
bakışla
Varmalıyız insanların yanına bu
anlayışla
Daha ne beklersin haydi güldürsene
Yolla varırsan insana dökülür mü
inciler
Hep yansın yıkılsın mı söyleyin
gönüller
Neden konuşmaz lal olmuş sanki o
diller
Daha ne beklersin haydi güldürsene
Gülveren’im sende boşa geçirme
süreyi
Rabbim aşkla yarattı bizi bu arzı
küreyi
Nasıl geçemeyiz aşkla bir adımlık o
dereyi
Daha ne beklersin haydi güldürsene
Mehmet Aluç – Âşık Gülveren