Bu sefer, amacým attýðým temele katlar çýkmak elbette zemindeki harç geleceðin de garantisi.

 

Ýstisnasýz Mutluluk Apartmaný ismi yeni hayatýmýn ve þekillenen ön görüler sayesinde son söze, daha asýrlarýn tanýklýk edeceði.

 

Bir süreçten diðer sürece atýlým yaptýðým ve atýl olan duygularýmýn mimarýna müteþekkir olduðum kadar haznemdeki her þeyi hazine babýnda kaynak teþkil ettiðim yeni hayatýma.

 

Bir hayat bitmeden de bir hayat baþlar madem, o zaman mutluluðun fýtratýna çok da atýfta bulunmamak gerek.

 

Üç sayfa nüsha aldým dünden. Birini diplomalarýmýn altýna koydum ki; kaynak olsun yeni evraklarýma ve bir sayfayý kadere sundum ki; tevekkül yüklendiðime kanýt teþkil etsin ve üçüncü nüshayý da yazdýðýmýn bu yazýnýn altýna iliþtireceðim.

 

Döngüde tecelli eden ne çok edim; sanrý ve yankýsý duyulmayan çýðlýklar ve ben bir þekilde ifa ediyorum gizemi.

 

Gizem…

 

Tortusu dibe çöken ve yüzeye yayýlan o parlaklýk iþte yazdýðým an hâsýl olan o duygunun iz düþümü.

 

Görüntüsünde mademki bozukluk var ruhunuzun acele ile içinizdeki mekanizmayý tamir ettirin. Nasýl mý?

 

Ýddia ediyorum ki; ilk þart niyetinizi bozmadan yaþamak ve koruduðunuz iyi niyet sayesinde öncelikle Allah katýnda kabul görmek elbette hangi günahýmýz hangi sevabýmýz ne derece muteber ya da reddedilir bunu asla bilemeyiz her ne kadar her kafadan ses çýkarken; bizler emin tavýrlarla cenneti garantilediðimize dair tahminler yapsak da elbette þahsýna münhasýr söylemler her biri.

 

Güne özel kimi zaman yazdýklarým.

 

Belki çocukluðumdan gelen bir esinti.

 

Belki hayal dünyamýn muzip bir sunumu.

 

Belki hepsi hayal; belki hepsi gerçek addedilen ve kimine göre yaþanmýþlýk kimine göre yazdýðým mutsuz cümlelerden bir çýkarým yapýlýp da karakterimin sorgulandýðý.

 

Gerçek manada inanýlmaz sorgularken bir insan kendini ve ben zaman zaman dara düþüp de; iyi bir insan olmak mý iyi bir yazar mý diye sunulan ikilemde hangisine tekabül ettiðim konusunda tam bir kafa karýþýklýðý yaþadýðým.

 

Aslýnda kafam net.

 

Ruhum dingin.

 

Duygular med-cezir akýmýnda iken yazmak asla zor deðil ve zannýmca yaþamak kaç kat yüksekliðinde kelimelerin.

 

Yýllar var ki…

 

Aylar var ki…

 

Günler var ki…

 

Kimse de iddia etmesin hani; yüzde yüz mutluluðun garanti olduðu bir hayatý.

 

Kimse de iddia etmesin hani; yazdýklarýmdan bir çýkarým yapýp da dünyanýn en mutsuz ve asýk suratlý insaný olduðumu.

 

An geçmiyor… önümde seken bir serçe yavrusu.

 

An geçmiyor… hýzlý hýzlý bir kediyi kovalayan azman bir köpek.

 

Ve ben tüm ömür derin tahliller yapmak adýna þuna vakýf oluyorum ki; sistem çok basit aslýnda. Evet; zor görünen ve hayat bizi zora sokarken aslýnda bizler mutluluðu son zerresine kadar yaþadýðýmýza vakýf ve ansýzýn hâsýl olan bir çatlak.

 

Belki bir zehir kimisi tarafýndan bize zikredilen.

 

Ya da basit bir nüans.

 

Belki aslý astarý olmayan bir dedikoduya maruz kalýp.

 

Ýklimsel deðiþikliði ruhumuzun aslýnda ruhumuzun katlarýnda her þey yolunda iken ve beden saðlýmýza da þükredip ve bingo!

 

Neyin garantisi var ki hayatta?

 

Haydi, planlar yapalým. Haydi, iddia edelim ki; yüz yaþýmýzý devireceðiz.

 

Haydi, çýðlýk atalým þarkýda olduðu gibi:

 

Ya da…

 

Sayýsýz diploma ile hava atalým cihana ve kendimizi kýyaslayalým kim ise fazla okul yüzü görmemiþ.

 

Ne malum; iþlerin ters gitmeyeceði?

 

Ne malum; diplomalarýmýzýn bir iþe yaradýðý hatta ve hatta sahte olmadýðý?

 

Gönül ister ki; herkes gönlüne göre yaþasýn o zaman býrakalým da isteyen istediði gibi yaþasýn.

 

Etik olmadýðýný bildiðim için asla de özenmedim bir ömür: ne birinin yaþantýsýna ne mesleðine.

 

Etik olmadýðýný bilmeden çok sayýda yanlýþ yapýlabilmekte ötesi de var ki bu, aslýnda mutsuzluðun adresi.

 

Býrakýn da yetinin, lütfen.

 

Býrakýn da isteyen istediði hayatý yaþasýn.

 

Yeri gelir kalabalýk bir aile kurarsýnýz; yeri gelir yalnýzlýk caziptir.

 

Ne çok insan birbirini gözlemleyen.

 

O pek sevdiðimiz kutunun içinde nice program ara sýra göz atýp sýdkýmýzýn sýyrýldýðý.

 

Adý televizyon; adý güncel; adý insana dair ama ne yazýk ki; birbirinin gözünü oyan insanlarýn baþ tacý edildiði muhtevasý adýna iletiþim denen cihazýn ya da ömrümüzü çalan nice saçma televizyon programý ve iþte söz dönüp dolaþýp seçiciliðe geliyor.

 

Nemalandýðýmýz güzellikler olmalý oysa.

 

Safça severken insanlar birbirini… özenti babýnda nefreti göze alýp kendimizi üstün görmek adýna nasýl da kötülüyoruz insanlarý birbirimize ve birimiz tam çýkýyor görüþ alanýndan bu sefer ok yönünü deðiþtiriyor ve az evvel bir diðerinin gýybetini yapan bu kez dedikodu malzemesi oluyor.

 

Zor mu, diye düþünüyorum ve zor olmadýðýný da biliyorum.

 

Akýl… bize bahþedilen ve aklýmýzý kullanmak yerine akýlsýzca zamanýmýzý harcýyoruz.

 

Bu gün temelini attýðým binanýn ilk katýný iþte þimdi çýktým.

 

Daha sývasý var; badanasý ve mimarý dokusu lakin ben bu gün hayatýma yeni bir milat kondurdum.

 

Adýný henüz bilmiyorum fakat bildiðim bir þey var ki; artýk hiçbir þey eskisi gibi olmayacak… olmayacak derken olumsuzluklarý ve üzüntüleri yok saymak adýna yoksa sahip olduðum tüm güzellikler, tüm güzel insanlar zaten ilk sýrada aslýnda öncesi inancýmýn ýþýðýnda ilk tuðlayý koyduðum.

 

Aslýnda doðduðum gün ilk tuðlayý koyan yine anne ve babam iken ben yeniden doðmakla iþtigalim son zamanlarda.

 

Hayatýn albenisi.

 

Hayatýn çýkarýmlarý.

 

Çýkarlarý insanlarýn… geçtim, geçtim inanýn ne de olsa benim tek çýkar bildiðim; karþýlýksýz bir þekilde yüreðimi ve iyi niyetimi sunmak ve bunu sunan insanlar sayesinde huzurumu daim kýlmak elbette Allah’ýn izniyle.

 

Kafamýn çok karýþtýðý son on günü belki de 2018’in en karýþýk üçüncü döngüsü diye ilan edebilirim hele ki yeni yýla þunun þurasýnda bir ay kalmýþken.

 

Ailecek yaþadýðýmýz sýkýntýlý günler aslýnda aylar hatta ve hatta yýllar.

 

Ýþte inancýn karþýlýk bulduðu aslýnda inanmak karþýlýksýz bir sevgi ki Ýlahi Aþkýn da ta kendisi.

 

Severek kendimizi keþfettiðimiz; severek kanatlanan benliðimiz ve iyi niyetimizle iþlerimizin de rast gittiði.

 

Kimse sevgiyi inançtan ayrý tutamaz. Ya da kimse demesin ki; inancýn sevgiyle ilgisi yok ki bunu bilfiil yüzüme söyleyen ve beni sýrf insan sevgimden dolayý yargýlayan keþke rüyamda gördüðüm bir enstantane olsaydý.

 

Çocukluðumdan beri alýþa geldiði üzere sevgiyi ilk sýrada yaþayan bir insan doðasýndan çýkýp da yola buna inancý iliþtirip zaten dayanma gücümü en tepe noktaya elbette yine Allah’ýn izniyle çýkardým.

 

Planým bu, deðildi.

 

Aklýmda olan baþka yazýlar varken plansýz çýktý bu yazý ortaya.

 

Ne de olsa rüzgâr bir þekilde yön deðiþtiriyor.

 

Lodos estiðinde buz kesildiðim üç beþ günün ardýndan, poyraza raðmen içimin sýcacýk olduðu ne de olsa Ýlahi Aþk nasýl da odun atýyor içimde sönmek bilmeyen o ateþe ve gerçekten da iþte sönmek üzere, deyip de yüreðimin cayýr cayýr yandýðý.

 

Bir aþký latife biliriz.

 

Bir de yüreðimizi sereriz, deðil mi…

 

Yetmez ki bu, bize.

 

Tüm benliðimizle ait olduðumuz kadar tüm gönlümüzle bakýp da kimselerin göremediklerine vakýf olmak.

 

Aþkýn tutuþturamayacaðý ýslak odun mu var?

 

Ne mutlu bana ki; ben güzelliklerle piþerken tüm sýkýntýlar ve kötülükler de bu aþk ateþinde yanýp gidiyor týpký tuzu kuru birinin kuru dallarýn eþliðinde yaþýn da yandýðý ve yasýn da ve nihayetinde tüm evrene yayýlan bu sihirli duygular.

 

Sihirli duygular, evet ne de olsa mucizevi bir þekilde hâsýl oluyor huzur ve mutluluk.

 

Ýnanmaktan geçerken yol ve kimseyi de kýrmadan yaþamak varken…

 

Ýzafi kimi þey.

 

Belki yazdýklarým da izafi aslýnda hislerimiz lakin kalem sayesinde somut deliller sunuyorum öncelikle kendime ve sevdiðim tüm insanlara.

 

Çivisi çýkan bir dünya olamaz yoksa bu kadar istikrarlý ve gönül güzelliði olan insana asla rastlayamazdým.

 

Çivisi çýkan penceremi ise boþluða fýrlatýyorum ve açýk pencereden ruhuma kadar uzanan o devasa ýþýk ve huzur yol oluyor.

 

Yorgun zamanlardan geldiðim þu son birkaç ay özellikle.

 

Kardeþimin yanýnda kendimi ilk kez abla olarak hissettiðim ne de olsa; o, benim küçük aðabeyim elimi asla boþ býrakmayan yine sevginin eþlik ettiði nice güzel insanla yolumuzun kesiþtiði.

 

Allah kimseyi sevdikleriyle sýnamasýn ve ben gerçek manada sýnandým son birkaç sene özellikle.

 

Bazen patavatsýz bir þekilde çözüm ararken ve kendimce bir çýkýþ yolu baktýðým…

 

Bazen sessiz kalýp tek noktaya diktiðim sabit gözlerim ve kalemim…

 

Ve her zaman O’ndan istediðim…

 

Kulluðumun zirvesindeydim epeydir çünkü çok aciz ve garip bir kuldum epeydir.

 

Aslýnda hala da öyle.

 

Ne de olsa cýlýz iç sesim ve haykýrýþlarým beni bana sunan ve katlanan imaným; katlanan üzüntüm derken katlanan þükür duygum.

 

Þekillenen ruhum.

 

Biçimlenen kelimeler yine ruh halime uyumlu…

 

Her ne kadar uyumsuz gözüksem de vicdaným rahat çünkü tüm zararým kendime hele ki bir ömür boyu da bu, böyle olmuþken…

 

Lakin yazýnýn baþýnda da dediðim gibi:

 

Harcýmý yeni attým ve zemin saðlam.

 

Hoþ geldiniz Ýstisnasýz Mutluluk Apartmanýna…

 

Hayaller ne için, deðerli dostlarým?

 

Bizler neden yaþýyoruz? Elbette öncesinde kendimizi insanlýk yolunda kanýtladýðýmýz ve kayýt altýna alýnan maneviyatýmýzla varlýðýmýzý tescillemek adýna yine sevgi ve inançla teselli bulduðumuz ötesinde huzurun da adresi…

 

Yeni katlarýný da Allah’ýn izniyle çýkacaðým.

 

Sevgiye ve inanca ve hoþ görüye þükürler olsun ki insanlýðýmýzý yaþatýyoruz yaþadýðýmýza dair bir sunum iken her yeni gün ve sayýsýz duygu ve ne çok insan yüreðimizde kayýtlý yeter ki Allah katýnda makbul görelim Allah’ýn izniyle iyi ve güzele odaklanmýþken tüm aciz varlýðýmýz ve cýlýz sesimizle nefsimizi de sonlandýrýrken…