Herkesin bir hesabý, yaptýðý planý ve hayalleri vardýr. Ancak, ilmi kadar, düþündüðü kadar, aklýný çalan yar kadar ereðine ulaþabilir ve hayallerini gerçekleþtirebilir.   

Elbette ayný hayali herkes eþit oranda kavuþacak diye bir þey de yoktur. Kimileri bunu saðlar kimileri ise üzülür. Hayat nihayetinde bir gerçeðin yansýmasýdýr. Kullanýlacak devlet bütçesi aynýdýr ve ona harcamaya çok az kiþi sahiptir. Yani her iþte zenginler elle gösterilirken, fakiri saymak mümkün olmaz.

Kimi saðlýkta, kimi çocukta, kimi parada, kimi varlýkta, kimi dinde, kimi vicdanda zengindir. Ýnsan her zenginliðe sahiplenemez tek baþýna… Eðer öyle olsaydý bazý kiþiler cenneti yaþar, tanrýyým der, haþa, zalim olurdu. Gerçi pratikte, her konuda olmasa da zalim yok mu, var!

Çocuklarý olan, onlara para bulamazken; parasý olan çocuðum olsun diye hastane hastane dolaþýr. Doktorlara paralarý döker… Kimisi savaþta yetime bombalar yaðdýrýp öldürürken, o bombayý atanýn memleketinde ormanlar yanar, tufanlar olur, fýrtýnalar eser, yine insanlar ölür… Sonuçta kötülük eden fazlasýný bulur kendinde… Sabýr ve þükür eden hayrýn fazlasýný bulur kendinde… Üniversite okumayan alim, atom bombasý yapar…Üniversiteyi okuyan, memur olur, cahil kalýr!

Baþkasýna bakýp da bende yok diyen, þunu düþünmeli: Bende nasýl bir zenginlik var da bende olmayan zenginlik bu kiþilerde var demeli… Kendisinde olmayan zenginliðin aslýnda ona sýnav olduðunu unutmamalýdýr. Zaten her þeyin varsa, bu dünya sana dar gelir, heyecansýz gelir, bir misyon sahibide olamazsýn. Diðer yandan, sende olmayaný elde etmek deðildir sýnavý baþarmak, sýnav yokluðu kabullenmek ve dünyayý onsuz olmadan yaþayabilmektir. Sýnav bir nevi ibadet ve sýnav kaðýdýnýn doðru doldurulmasý da, sorguya has amelin azalmasý demektir. 

Mesele zenginlikte deðil, o zenginliði doðru amaçlara da yöneltmektir. O zenginliði veren ve rahmet eden yaratýcý gibi doðru yerlere ulaþtýrmaktýr. Veren daima mutludur. Vermeyen ise huzursuz ve mutsuzdur. Hakký olana verilmeyen zekat ve sadaka, ayný malý sürekli taþýyan hamal gibidir. Taþýdýkça yorar, beli büker ve nihayetinde hasta eder.

Zenginin israf etme lüksü de yoktur. Gereksizce malýný daðýtmak, zekat veya sadaka veriyor anlamýna gelmez. Doðru yerlere, doðru kiþilere ve zamanýnda vermek gerekir. 

Zenginlik kime verilmiþse, sýnavý ne kadar aðýrdýr… Ýnsanlar bunu bilselerdi zengin olayým diye çabalayýp, ömürlerini boþa harcamazlardý! 

Saffet Kuramaz