Müdavimiyim yalın ve esrikli düşlerin;

Tapusuyum şehrin

İçimdeki bela ve yetim acılar,

Mahrem dokunuşu ile sevda yelinin

Bir bir ıslıklarken közümü

Dumura uğradığım kadar hayatımın da rüştü

Tüm bedeller.

Kopup geldiğim hangi atlas?

Hangi coğrafya peyda olan gölgelerden

Bile alacaklı iken içine düştüğüm tuzaklar.

 

Bir yorgun bir dingin bir nebze de olsam ya mutlu?

Kör kütük aşığım ben hayat denen ritüele

Bazen manivelası dizelerin

Yine yorgunluğun küpeştesinde;

Hazin bir hikâye dillenirken şiir niyetine

Hele ki kopup geldiğim dünlerin özlemine yanık

Bir tutunuş,

Belki arazi olmuş öznelerde özensiz bir yok oluş

Hani olur da;

Ismarlarım neşemi bir gün evvelinden

Soyut bir resim olurum kendimce

Ahdettiğim yürekte

Ah’larımı sıraladığım bir reveransla

Solumda tutuklu hükümlerle

Uğramışken kâfir şiirlerin gazabına.

 

Sorma neden!

Beyitleri astım ben perde niyetine.

Deme de sakın!

Sorgu sual hak getire

Ne de olsa kundaklanmış ahir ömür.

Şimdimde saklısın madem

Ya dünümde yoktun, neden?

Dirliğin teamülü kekremsi bir hayal:

Gövdemi siper ettiğim ne çok özlem

Hangi coğrafyada asılıdır, söyle adına neşe denen…

 

Dem vakti şiir vakti elem;

Dingin olmayı asla bahşetmedi bana maden evren…

Detaylarda kayboldum kaybolalı;

Sitemlere düştü yolum daha dün gibi:

Bir matemi bir de mahremi sormasınlar:

Nedir, diye adın!

Varsın adsızlığımla yakalayıp assınlar beni

Şiirin bitiminde

Bir de buse kondurduğum her dostun yüreğine.

 

Ne âşık ne yanlış bir şık.

Ne yalan ne de kefil olduğum habis bir düş.

Zamansız sevdim ben kendimi bildim bileli:

Fıtratımda saklı iken gizem

Sevi dilinde bir methiye yazmak idi içimdeki özlem.

 

Nakşeden göğün mavisiyim;

İçimdeki umutların da kölesi.

Ne aşkın ne işin erbabıyım

Zarif bir köleyim ben:

Endamlı bir yok oluş diliyorum Tanrıdan

Var olduğuma dair ise ne çok şüphe

Şimdilik gidiyorum

Kimse de sormasın neden.

 

Hanidir yoksulum hanidir yoksun;

Hanidir yoktun da zamanı mıydı sevmelerin?

Rabbim tanık en masum yanım hep şiirlerim

Bir de tırnaklarımla kazıdığım bunca muhalif iç sesim

Sevdaya kırdım dümeni

Ve aşkı hapsettim içimde en içimde

En şaibeli şarkılardan çaldım ben bu şiiri:

Hani olur da su olur akar diye

İçimdeki taşkın ırmak

Aşka ve ölüme ramak kala

Zamanı mıydı şimdi sevmenin?

 


( Dem Vakti Şiir Vakti Elem... başlıklı yazı GÜLÜMM tarafından 16.11.2018 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.