En afili sözü alıp koyuyorum yüreğime.

Çıkarıyorum sonra tekrar koyuyorum.

Kitapsız şair diyorlar arkamdan.

Aldırmıyorum boş sözlere.

İçime koyduğum afili sözlerde,

Öldükten sonra şiirleri kitaplaşmış şairlere ait.

 

Balık tutmak için sahile inmiş bir balıkçının.

Oltasına takılmış bir balık gibiyim.

Yem dahi olamıyorum çilingir sofralarına.

Anason kokulu ağızlardan,

Yenmeye dahi layık değilim!

 

Denize saldıkları gibi çekiliyorum içime.

Depremler oluyor yüreğimin derinliklerinde.

Sözler, şiirler birer birer düşüyorlar yüreğime.

Yine o bilindik lakırdıları duyuyorum.

Kitapsız şair!

Bu kez üzülüyorum.

Kendim için mi hayır!

Gram üzülmüyorum.

Aklımda değeri sonradan anlaşılan şairler.

Gözyaşlarım karışıyor yağmura.

 

Delinin kuyuya attığı taş buluyor beni.

Kuyudan çıkarıp göklere yükselttiğim insanlar,

Taşı bulamadıklarına üzülüyor.

Taşı göğe atıyorum çok durmadan düşüyor.

Yükseklerde gezinen insanlarsa hala oldukları yerde,

Kitapsız şairler topluluğu olarak.

Toplanmış olanlara ağlıyoruz.

Gökten elma değil, bela akıyor üzerimize…

( Kitapsız Şairler Topluluğu başlıklı yazı Mecaz Adam tarafından 13.11.2018 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.