Kar beyazı aşkım, sislere - dumanlara bulandı,
Kalbim hiç uyumadı, suskun dilim uyanmadı,
Kapan kapmış yârini, köşelerde bak yalnızım,
Dayandı nelere ben, bir yokluğuna dayanmadı…
Bir köşede sızarım, ayıltmaz bir kova su - denizler,
Sallanır dururum, beni yetmişliği devir di sanırlar,
Zihinsel acı - dalgın melodiler, budur aşk hikayem,
Saç - sakal karışık, avareyim, bilir, herkes tanırlar…
Hangi gamzeler düşürdü bu hale? Nereler de o şimdi?
Cihangir’de mi? Karşıyaka’da mı? Yoksa, Yalova’da mı?
Akışına bıraktım, mahvoluşumu seyrediyorum, suare,
Nerede öpücüğüm, nerede şakam, hep rüyalarda mı?..
Nasıl bir kalbin var? Gülü kurutup, kaktüsü büyüten,
Susmalarım içimde birikiyor, gözlerden akıp gitmesin,
Bazımız altın kalp taşır, bilmem, bazımız ne taşıyoruz,
Ağlayan ben, tükenen ben olayım, aşkım sa, bitmesin…
Koyu siyah çizgi, uymayan kader, nereye kadar sürecek?
Zamana sığınarak, kasırgalara set olan yüreğimle, ben,
Kapı kapalı, bu kadar uzun süre kalp nerede bilemedim,
Sensiz bırakamazsın! Bir kere, sessiz girdin kalbime, sen…
Birbirimizi beden olarak görüyorsun, akıl göze inmiş,
Ruhumun değerini bilmeden, karambole yaşıyorsun,
Farklı algı, aklını ve gözünü karartmaya devam ediyor,
Ayağa kalk, yanlış hayatınla, bardak bardak taşıyorsun…
Oysa; Bir gün sevmen için, her gün yaşıyorum, bilmen,
“Gamzeler terk etmesin” duaları, yüreğimle yüzleşirler,
Ardından döktüğüm gözyaşım, yıllar süren yaslarımla,
Aşkım, sevgim, tutkum ve şehvetim, sema da birleşirler…
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)