Hemen hemen her büyük kuruluþta dolaplarda yazar, böyle bir ibare. ''Yangýnda Ýlk Kurtarýlacak.'' Yangýn baþladý mý eðer çok büyükse, herkesin ilk kurtaracaðý caný ciðeri oluyor haliyle... Ýlk kurtarýlacaklar, sanýrým en önemli evraklarý o müessesenin... Hadi oldu da kurtaramadýn, ne halt edeceksin? O zaman ikinci derecede ya da üçüncü derecede kurtarýlacaklar varsa ona doðru hamle yapacaksýn...


Fiziki yangýnlarda bir þeyler kül olsa da, bir þeylerde kurtarýlýyor demek ki ya yürek yangýnlarýný ne yapacaðýz? Sevmiþsiniz, karþýlýk bulmamýþ sevginiz, ama vazgeçemiyorsunuz da, içten içe yanýyor yürek, beyin de devre dýþý kalmýþ... O zaman da en çok nereniz yanýyorsa ilk önce onu kurtarmak gerekmez mi? Hemen yüreði soðutma çalýþmalarýna girmeli... Sonrada beyni tabi ki... Girip banyoya duþ almakla da soðumuyor...


Binada yangýn çýkarsa bir þekilde yangýn merdiveninden de kaçabilirsiniz, yürekte ki yangýnlarda nerelere kaçacaksýnýz... Özünüze dönseniz, özünüz de acýyor gözünüzde... Aðzýnýzda sözünüzde acý çýkýyor sevdiðinize... Baþka bir aþka yelken açmak lazým da aþk dediðin de hemen öyle uçarcasýna önünüze çýkmýyor ki...


Hani meþhur Nurhan Damcýoðlu kantosuydu bir zamanlar ''Yangýn vaaaaaaaaaaaaar'' diye baðýrýlýr sonrada ''Yangýn nerede?'' diye sorulduðunda'' Yüreðinde yüreðinde diye de cevap verilirdi... Demek ki o zamanlarda yürekler yangýn yeri imiþ...


Binada ki yangýnlarý kýsa da sürse uzun da sürse bir þekilde söndürüyorsunuz ya yürekte ki yangýnlar yýllar yýlý sürüyor da sönmek bir yana dursun dahada alevleniyor, insaný kül ediyor. Hani þair demiþ ya ''Biraz kül biraz duman o benim iþte, Kerem misali yanan o benim iþte.'' Vallahi sizi bilmem de yürek tutuþtu mu vatan aþký ile o yangýn sönmesin de zaten. Aþklar mý, sevdik de, kavuþamadýk, belki de böyle yanmazdýk için için, dolmazdýk be dolmazdýk, kim bilir þair de olmazdýk...