Kocaman çınarın altında genç bir kız ağlıyordu.. yağmur deli gibi yağıyor .kızın saçlarından süzülüyor ..göz yaşıyla karışıyordu..yanında aniden kırmızı bir cadilak durdu.arabadan inen ondan bir kaç yaş büyük, delikanlı. kıza elini uzattı
—-kalk o taşın üstünden hasta olacaksın.. üstelik küçük bir kedi yavrusu gibi ıslanmışsın…Hem ne var bu kadar ağlayacak..anneni mi. kaybettin babanı mı..
Kız omuz silkti..başını bile kaldırmadan devam etti.... iç çekip ağlamaya..
delikanlı onun söylediklerine aldırmayışına kızmış..daha sert bir şekilde tekrarladı
—-kalksana hey kime diyorum
Kız bu sefer..kıpkırmızı olmuş burnunu çekerek. Başını kaldırdı delikanlıya baktı..
Oğlanın içi cız etmişti..kızın kan çanağı olmuş masmavi gözlerine baktı .o kadar içten o kadar samimiydi ki bu gözler…sanki yıllardır tanıdığı iki çift gözdü..
Sustu yutkundu…hadi kalk ağlama.. tanıdın mı beni ..
Kız burnunu çekti hayır tanımadım dedi…
Delikanlı güldü..
Ben seni tanıyorum ..
—nereden nasıl..tanıyormuşsun beni
.— sen bir senedir.. benim kaportacılık yaptığım dükkanın önünden geçiyorsun..ben her geçişinde bir kere bak diye gözlerime, dualar ediyorum.. saçının dalgalanışını.. yürüyüşünü..o mağrur tavrını seyrediyorum..ama her gün umudum dahada azalıyor..geçen gün yollara taşlar dizeyim çukurlar açayım düşsün kazayla ..bende yardımına koşayım..hiç değilse fark etsin diye delice bir fikir bile geçti içimden.. ama kıyamadım senin canının yanmasına…
Şu eski cadilağı tamir etti ustam..onu sahibine götürüyordum yol kenarında birinin öylece oturup ağladığını görünce durdum….yaklaştığımda fark etim sen olduğunu
…..kız önce burnunu çekti…sonra yağmurla karışmış göz yaşlarını sildi..gülümsedi…hafifte dizlerini sıyırdı.. dizleri kanıyordu…
Delikanlı biraz şaşkın biraz üzgün gözlerle baktı…
—–ayağım takıldı biraz önce düştüm…
Aşkın diz yarasından farkı yok
Kaderinde çukurdan
bazen çukurlar kazıp düşürmek istediğimize kıyamayız
bazende fark etmeden derin kuyular açar içine iteriz
hayat bize türlü oyunlar oynar
ama kaderde ne varsa sonuçta o yaşanır..
her çukurun bir sebebi vardır.. kimi zaman yüreğimizi,kimi zaman dizlerimizi kanatır..yapılacak bir şey yok .. hayata hep çukurlar olacak ve hayata hep düşeceğiz..kimi zaman yaramızı saran olacak.. kimi zaman arkamızdan vuran.............
silgisiz