Akıl yerine duyguya önem verirsin,
Koklatmadın yarimi, sarıp ta gönül,
Gözlerin nuru, gönlün süruru ahuma,
Kavuşturmadın, denizi yarıp ta gönül...
Bekliyorum mahsun, gülsüz bahçede,
O gülü dermedin, iline varıp ta gönül,
Kimsesiz ağaçlar gibi kuruyan dalım,
Umut - ümit ardında, kalıp ta gönül...
Aşk, sonsuzluk, bitmez, tükenmezmiş,
Silinmesi zor kalemle, yazdırdın gönül,
Derdi dermandır diye, övüp durdunda,
Yaralarımı içten içe, kazdırdın gönül...
Bendi aşamaz sandım, yürek sağlamdı,
Hangi kapı açık kaldı, sızdırdın gönül,
Şimdi bir rüzgar geçiyor sol yanımdan,
Dingin halim var iken, kızdırdın gönül..
Yüreğim genişti dünyaya sığmaz iken,
Koca yüreği avuçlarına sığdırdın gönül,
Geçmişimi anarak coştuğum çoktur,
Ayrıldım, kavruldum, yıldırdın gönül....
Aldı aklımı, iki zeytin gözleri, sebebim,
Manalı manalı bakışa, yandın mı gönül,
Yalancı bakışları hiç fark edemeden,
Parlak ışıklı güneşe, kandın mı gönül...
Bizden derdi, bizden kederi alan yok,
Hayat pazarında açıkta kaldın gönül,
Aradığı aşinayı nihayette kim bulmuş,
Niye ruhumla, benliğimi saldın gönül..
Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)