Uslu bir beyit ýsmarlýyorum göðün rehberinde pembe tüllü buluta. Bir yürek bir yürek daha taþarken gün… geceye teslim ediyorum düþlerimi hani olur da karanlýkta tökezler de düþerim harf ihlalinden sonrasý malum: kasýtlý bir yorgunluk addederler ve deli gibi sorgularlar ahvalimi.

Ömrümden ömür gidiyor: mühürlü yüreðimde üç beþ bemol.

Sanrýlarýn kanatlandýðý sitemleri dert etmeden ve sevgimi savurduðum bir kelam özlemi: iþte varlýðým hafifliyor bunca yobaz ve lanet sunumlarýnda nasýl oluyor da nefrete kafa tutuyor içimdeki çýlgýn orkestra þefi.

Melodisi ýrmaklarýnda vücudumun: notalarýn bam teli.

Ayrýk otu olduðumu düþünenlere son sözüm: yorgun yüzüm yorgun gönlüm ve yorgun bir gül’üm.

Demlendiðimden mütevellit, soyutlandýðým çiçek bahçesine nem yüklerken gök ben asýlý mizacýmýn asýk yüzünde ansýzýn bir neþeye eþlik ediyorum. Varým yoðum sevdiklerim madem… makberini yorgun güftelerin ezip çiðniyorum belki de es geçtiðim bir yükümlülük.

Kanatlarý çýkmamýþ nice yarasa.

Göðün kanatlarýna tutulu ve tutkulular hayata.

Rüzgâr çýkmýþ aniden ve kuvvetli bir saðanak.

Delice atan yüreði anne yarasanýn kol kanat germe telaþýyla, resmen kanatlarýnýn altýna alýyor yavrularýný.

Görüyor muyum?

Tartýþýlýr.

Hissediyor muyum?

Hem de bire bir.

Gecenin merhametinde olan biten; gündüzün ýþýðýnda yana yakýla öten diðer kuþlar.

Serçelerin kuyruðuna konmuþ bir uður böceði ve uðursuz addedilen ne ise aslýnda bizlerin kondurduðu safsatalar sonrasý malum: iyi düþün iyi olsun.

Kambersiz düðün misali, tekerinde ömrün bir de arka ayaklarý var hüznün.

Gökte saklýyým ben aslýnda bu yüzden görünmezliðim.

Arþa aþýðým. Budur yüzümdeki melodiyi sindiren kalemim.

Severek büyüyen ve yorulan yüreðime tutulduðum aþk’ýn, aþkýn kýyýlarýnda yetmeye çalýþýyorum kendime lakin yetmiyor.

Peyda olan bir tomurcuk, bir lale, bir yasemin ve kanatsýz bulutlar aslýnda her birinde bir çiçek bahçesinin saklý olduðuna inancým.

Büyüttüðüm sevinçlerim an geliyor çürüyen kökleri ile evrenden firar ediyor oysaki ben hala aktif direncimle etkisiz hala getirmeye çalýþtýklarý ruhumu boyuyorum da boyuyorum.

Kimi duvar siyah. Kimi rengârenk.

Tozutan düþlerim; açtýðým isyan bayraklarým belki kemanýn telinde dokunaklý ezgiler…

Düne gidiyorum kapatmadan gözlerimi.

Dünde asýlý kalan hatýralarým. Evin ilk ve tek çocuðu ve rahmetini esirgemeyen vefalý yürekler.

Ben ki ilklerin çocuðu.

Ben ki aþkýn iz düþümü.

Þimdilerde… boþ geçiyorum bu þýkký ve hala dündeyim.

Evin baþköþesinde kaç mislim bir lenduha. Duvarýn tamamýný kaplamýþ neredeyse ve fildiþi tuþlarý, gümüþ þamdanlarý.

Dokunmam yasak deðil üstelik. Konduramadýðým kadar da var/mýþ hani.

Önce sevgiyle kucakladýðým sonra zamaný ve hayatý zehir eden.

Asla notalara âþýk olmadým ben lakin ailemin ýsrarýyla iyi bir piyanist olma yolunda verimli olmasý umulan bitmek bilmez piyano dersleri ve solfej ve… efkarýn da daniskasý.

Her gün okul dönüþü nöbete durduðum benim iki katým, o sert mizaçlý piyano.

Ve nereye ait olduðunu kestiremediðim piyano hocam. Belli ki arafta kalmýþ.

Çok küçüðüm ama çok þeyin de afakî olduðunun farkýndayým.

Kadýn genç irisi bedenime tezat bir farkýndalýk ile hele ki piyanonun gölgesinde tabureye en az beþ beden küçük gelen cüssesi ile baþlýyor azap dolu saatler.

Ve ellerime vuruyor.

Bizimkiler farkýnda bile deðil ne de olsa geleceðin sanatçýsý olmaya adayým pembe ve tombul parmaklarýmla…

Notalara düþkünlüðüm aslýnda düþmez kalkmaz Allah bir, deyip de içimden ettiðim dualarla o kadýndan kurtulma hayallerim.

Zaman iri bir düþ.

Düþüþe geçense saniyeler ve kâbusun getirisi zaman kaybý oysaki mükemmel olmam gerektiðine kani olsam da ama vakýf olmak filan da istemiyorum.

Ne mi istiyorum?

Sadece odama gitmek, saatlerce müzik dinlemek ve kendi hayatýmý bestelemek yine hayal gücümün eþliðinde uzaklarda bir þehirde, bir rüyada belki bir uçakta belki de hostes olup hayatý kuþ bakýþý yaþamak belki aþýk olup baþka diyarlara kanat açmak… iþte çýkýþ noktam: aþk her daim aþk.

Yeterli bu hatta çok bile bünyeme üstelik sevilmek filan da umurumda deðil yeter ki aþýk olayým.

Kim?

Ne zaman?

Her an.

Kiþi ya da nesne.

Allah’ým ben daha küçücük bir çocuðum. Ne anlarým aþktan?

Ama notalar öyle demiyor ve filmler de ve kitaplar.

Hatta idolüm: sevgili Jo: Küçük kadýnlarý kaç defa okuduðumu bile hatýrlamadan sadece özlem duyuyorum onlarýn hayatýna. Oysaki fakirler ve mutsuz… hayýr, hayýr, bence mutluluðun iz düþümü onlarýn yaþadýðý ve yaþattýklarý duygular.

Ýçine düþtüðü ikilem Jo’nun.

Kim ise sevdiði ya da sevildiðini bilmeden ve seçim yaparken þartlarý da zorlarken…

Umutlar pelesenk olmuþ bir kez.

Çok küçüðüm ama hayallerim büyük. Bir yazar olmak… o zamanlarýn tahayyülü oysa seneler sonra fark ediyorum çocukluk hayalimle kavrulup da nasýl oluyor da kaleme alýyorum duygularýmý hemen hemen her gün.

Notalar hep hayatýmda.

Ne þarkýcýyým be bestekâr ne de piyanist aslýnda aileme yaþattýðým ilk hayal kýrýklýðý da deðil hani.

Sonunda o kadýndan kurtulduðuma nasýl mutluyum. Hangi kadýn mý? Parmaklarý tütün sarýsý ve cetvelle ellerime vuran piyano hocam.

Sonunda kendimle baþbaþayým aslýnda ben boyumu aþan baþka bir dertle iþtigalim. Ne de olsa kazandýðým Anadolu Lisesi sýnavý ile yeniden dalýþa geçiyorum ve bahanem hazýr: ben bir öðrenciyim: müziðe vaktim yok.

Umutlar yeniden.

Ben hülyalarýmla dans ettiðim bu güne kadar hala nasýl oluyor da deðiþmediysem.

Sayýsýz insan: farklý þehirlerden gelen yüzlerce öðrenci ve iþinin erbabý öðretmenlerim. Zorlara alýþkýn olmam gerekliliði ile öðrenciliðin tadýný daha da çýkarýyorum ve hala düþ kelebeklerimle serildiðim ilk gençlik yýllarým ama büyümeyi de baþaramadýðým oysaki zaman benden çalmýþ olmalý, deyip de…

Aþký sýrtlamak ve hayata aþkla bakmak.

Sebepli sebepsiz sevmek üstelik sevgi talep etmeden.

Deðer vermek kendinden çok.

Peki, kendimden kaçabiliyor muyum?

Hem evet; hem hayýr.

Kelebek düþlerim her düþüþe geçtiðinde aslýnda ben rahmetin ve aþkýn frekansýna karýþtýðýmda ve içimde tiz bir ses…

Düþünmeye ve hissetmeye doyamadýðým ve içimdeki pembeye bandýðým mizacým bazen somurtsam da vazgeçmeyeceðim hayallerim yine kök hücresinde aþklarýn ben bir nota kadar kývrak ve keyifli ya da dünyanýn en kötümser insaný ve teyit ettiðim kadar da teselli bulduðum üstelik hayatýn tüm saçmalýklarýný görmezden geldiðim…