Ben korkardım ondan  
Hele gülerken 
Hissederdim soğukluğu
Öyle sert eserdi ki  hazan 

Her saç teli keskin birer kılıçtı
Aynı yerden bu kadar mı çok?
Vurulurdu insan 
Nasıl mutsuz nasıl ümitsiz olurdum 
Kırılır dallarım yapraklarım savrulur
Ağlardım 
Mavi bir duman savrulurdu Toroslardan  
Suyu yazın çekilen derenin 
Yosun tutmuş taşlarının arasından
Kalbime benzeyen bir taş arardım 

Serçeler gibi kayısı dallarında şakımak 
Şu dikenler gibi dalında kurumak 
Yada herhangi bir şey gibi 
Boşluğunu doldurmak
Güzel miydi bilmem, bilemem 
 Sıradan olmak 

Benim yüreğimde göklere muhtaç
Doyduğu toprağa benzerdi.
Alnında çizgiler, elleri nasır, dudakları çatlak.
Benim yüreğim, 
Ucuz tütün saran adamlara benzerdi
Gönülde birikmiş ne varsa 
 Dudaklar ıslatır 
Parmaklarla sarar 
Sonra verilir ateşe 
Usul usul yanardı 

Uzaktan soluk alışını duyardım Erciyes'in 
Gözlerimi bırakıp kaçmak isterdim 
Sor derdi sor 
Neydi ki akmadan terimi 
Süzülmeden göz çukurlarımda,
Gözyaşlarımın donma sebebi 
Soramazdım
Bilirdim..


( Sıradan Olmak başlıklı yazı Ümit Seyhan tarafından 17.10.2018 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.