Online Üye
Online Ziyaretçi
Masa lambasının ölgün ışığı evrakların arasında sağı solu sıkıntıyla karıştıran ihtiyar adamı aydınlatıyordu. Aramaktan iyice yorulunca koltuğa yığıldı. Kapı aralandı. İçeriye aşağı yukarı adamla aynı yaşlarda kadın girdi. “Müfit efendi, yarın saat üçte dişçiyle randevum var. Unutursam hatırlatırsın.” Gerisin geri çıkarken durdu. Adamı dikkatle süzdü. “Karadeniz’de gemilerin mi battı?” Adam derin bir soluk verdi. “Gözlüğümü bulamadım. Önümü göremiyorum.” Kadın gülümsedi. “Ah Müfit efendi ah! Yıllardır hiç değişmedin. Gözünde ya.”