Uyruðu olmayan bir mevsimden yazýyorum bu satýrlarý.

Yüreðin kalibresi bile yanlýþ aslýnda nerem doðru ki, demenin de ötesinde yanlýþlarýma kalýbýmý bastýðým sanrýsý.

Kuluçkadaki nöbetlerimi bu gün astým tabelaya yine de ne gelen var ne de giden bu anlamda koca þehrin tek yolcusu benim yine içimdeki yerleþik acýlarla nasiplendiðim kadar nankör insanlara hala nasýl oluyor da ulu orta sizden korkmuyorum, demek.

Zamanlama hatasýyým ben. Öncesi olmayan bir yolcuyum aslýnda gidip geldiðim yollarda hep hiçlikle örülü tabelalara rast geliyorum.

Þehrin rakýmý da meçhul týpký içimdeki beyitlerde tökezleyen imgeler gibi arayýþýma ayna tutan bunca beylik hayal kýrýklýðýný da isimlendirme gayretimle ben bata çýka yürürken oysaki görünürde yol dümdüz ve hava pek mutlu ve bahtiyar kuþlara ev sahipliði yapmakta. Aç olduklarý için midir neden içimin kýrýntýlarýný ben vermeden gelip gagalýyorlar yüreðimi.

Acýtmadan üstelik.

Acýmak, dedim de… Acýlarýn noksan olduðunu düþünüyorum son zamanlarda gerçi büyüyen daireler gibiyim ve aslýnda merkezimden uzak düþtüðümün de farkýnda bu nedenle çapsýz söylemler ve yanlýþ dostluklar istemiyorum artýk ne de olsa bir adým sonrasý hep hayal kýrýklýðý ötesinde dediklerimin çok çok üzerinde yanýlsama ne de olsa içimin çarpýtýldýðý ve göðün kimsesizliðinde Yaratan sadece bana kucak açarken ne de olsa meczup kimliðimle derbeder öznemi de kaynaþtýrdým mý ortaya þekersiz kahve tadýnda leziz bir yürek ziyafeti çýkýyor.

Mazoþist bir deyim midir de takýldýðýma biat ben sadece sunumumu yapýyorum üstelik üzerimdeki lanete dokunurken sihirli elleri Yaratanýn, ben ansýzýn vücuda geliyorum oysaki ölümle tanýþýklýðým eski zamanlara dayanýyor.

Muteber acýlarýn son duraðýyým ne de olsa ve iþkillenip sevmeyi de sürdürüyorum üstelik kim olduðunu bilmeden ve yabancý tanýdýk fark etmeden ve ters köþede tam anlamýyla þah mat oluyorum.

Bir piyon olduðumun yeni farkýna vardým ne de olsa üstelik zar tutan kâhinin ellerindeki sihirli küreden haz filan da etmiyorum hani.

Misal.

Kahvemi içtikten sonra direkt yýkarým fincaný. Bir fincan kahveye ne hayatlar sýðdýrýyor insanlar oysa. Þerrine lanet okumaksa ya da geleceði küremek þimdiden… aklýma mukayyet olmak adýna üç maymunla iþ birliði yapmanýn zamaný geldi sanýrým hatta geç bile kalmýþlýðýmla nasýl da inhisarýmda besliyorum yanýlgýlarý.

Tabelamdaki son duruma gelince…

Çýkýþ noktasý iþaretlenmemiþ ve bilumum yönsüzlük hissimle kaybolduðuma binaen, tembel bir buluta ýslýk çalýyorum. Belki hafif meþrep bir eylem þu çaldýðým ýslýk lakin… dediðim gibi þehirle baþbaþayým ve göðün salýncaðýna atlayýp oradan da uzandýðým kýyýlarý Anadolu yakasýnýn ve tek kiþilik bütçemle tüm þehri bir seferde cebe indirmek harika bir duygu.

Terennümler saklý iken ceplerinde çiçek desenli elbisemin bir de eþarbým havalanýrken ne mutlu bana ki; mutluyu oynamayacaðým belki de salya sümük aðladýðýmda ilk kez reþit ve mutlu bir yetiþkin olacaðým ne de olsa sürüsüne bereket duyguma eþlik eden göçmen kuþlarýn bana savurduðu nidalar sadece doðanýn hikmeti deðil üstüne üstük hayallerimin çok çok üstünde bir þenlik havasýna mahal veriyor.

Köpürte köpürte içtiðimi bir fincan kahve daha ve bu kez þekerli tadýyla þeker gibi masallar yazmak istiyorum artýk hangi sihirli tabelada þehirden çýkýþ ibaresine rastlarsam.

Rahmetin doyumsuzluðu; maneviyat ve bileþkesi umutlar derken yarým aðýz gülüþlerim kahkahaya dönüþmüþken…

Masanýn sertliði ve tutuk boynumla attýðým çýðlýklara uyandýrýyorum ev halkýný.

Sadece ev halkýný mý?

Þehrin neredeyse yirmi milyona yaklaþan nüfusu ile o þehre ait olduðumu bilmek bile rüyalarýmýn müjdecisi deðil mi hele ki gecenin rehavetinde tekil kimliðimle sahiplenmiþken þehri-i Ýstanbul’u üstelik kýsa metrajlý bir filmden daha coþkulu ve haz dolu hayallerin ruhuma çöreklendiði dakikalarda týpký yüreðin þahikasý bir mevsimi kendimce yaþadýðým kadar yaþatmayý da severken duygularýmý…