Büyükse, kara elbiseli duman, çok büyükse;

Güneþ olsan aydýnlatamazsýn karanlýðý çocuðum,

Tuttuðun dal çürükse.

Güvenmek beyhudedir çok zaman

Dene bak yürek sýzým!

Cam bardaklar bile bir kez kýrýlýr,

Kýrýla kýrýla kýrýlmasýný öðrenme kýzým.

O gece düþteydin sen, iki tepe arasýnda

Yedi renkti gökkuþaðýn,

Baþýna taç ettiðin ýslak yeþil,

Parýl parýl parýldýyordu gözlerinde

Tam da mutluluðun doruðundasýn

Her þey güzel, her þey iyi

Sonra açýlýyor kutu, çýkýyor kötü

Karanlýða düþüveriyorsun birden,

Herkes oynarken çiftetelliyi(!)

Olanlar olur, yer yarýlýr,

Gök üstüne düþer, masa titrer, bardak kýrýlýr,

Güneþ sancýlýdýr o ara

Gerçekler acýmasýzdýr kýzým;

Kýþý yaþamadan varamazsýn bahara

A benim güzel kýzým;

A benim bahtsýz yavrum;

Sevmek yetmiyor ki mutlu olmaya…

Sakýn unutma! Yere düþen insan

Önünü, arkasýný iyi görür

Eðer kalkarsa düþtüðü yerden;