YAÐMURUNAN ANAMIN ARASINDA KALDIM!

           -“Yazýn güneþte beynin kaynasýn ki kýþýnda kazanýn kaynasýn” demiþ her þey için doðru söz eden atalarýmýz.

          -Çalýþarak geçim temin etmek dünya da yaþayan tüm canlýlar için geçerlidir. Boþuna dememiþler; “çalýþmayana ekmek, aþ yok” diye. Tabi ki her iþin onca zorluklarý olacaktýr. Zahmetli iþin ekmeði de tatlý olur, aþý da. Var mý alýn teri dökerek kazanýlanýn dengince bir deðer.

          -Bereketli bir hasat mevsiminin ardýndan köylü bir yýl önce nadasa býrakýlan tarlalarýný sürüp ekime hazýrlamýþtý. Ýbili ekim yapmadan önce gübre niyetine ahýrdaki pekleþmiþ hayvan pisliðini (mayýs) kazýyarak kaðnýya yükleyip ekeceði tarlalara götürüp onlarý saçtýktan sonra ekmek için tarlanýn tavýný beklemeðe baþladý.

          -O yýl oðlu Mehmet Astsubay okulunu kazanmýþ Ankara’ya okumaya gitmiþti. Küçük oðlu Çavuþ’ta henüz ilkokula yeni baþlamýþtý. Ýbili’nin ekimde, dikimde kendisine yardým edecek kimsesi olmadýðýndan bu iþleri emmi uþaklarýyla her yýl olduðu gibi bu yýlda imece (ödünç) usulüyle yapacaktý.

           -Topraðýn ekim için tavýný beklerken biryandan bozulan baðlarýn üzümlerini pekmez kaynatýrken bir yandan da bulgurun buðdayýný hanýmýnýn ve anasýnýn yardýmýyla eliyordu. Zaten bu iþlerden önce ahýrdaki ineklerin, öküzlerin yemlerini ayýrmýþ, hatta unu bile Boztepe’de Zeki’nin deðirmeninde öðüttürmüþ, neredeyse kýþlýk hazýrlýklarý tamamlamýþtý.

           -Kýþ mevsimi fazla beklemeden kapýya o soðuk yüzlü azametiyle hemen dayandý. Uzun süren kýþ dönemi içerisinde Ýbili vaktinin çoðunu bazen köy odalarýnda, bazen de emmioglu Güdüðreþidin Hasan’ýn kahvesinde sigaranýn birini yakýp diðerini söndürerek geçirdi.

            -Nisan ayý gelmesiyle ölü topraða su serpilircesine uyuyan doða cana gelmiþ, çevrenin yeþilliði gün ve gün koyulaþmýþ, yaðmurdu, güneþti derken ekinlerin boyu neredeyse “tavuk teleði” kadar uzamýþtý.

            -O yýl azotlu gübre yeni çýkmýþ, methiyesi dilden dile dolaþýrken ta Emine bacýnýn kulaðýna kadar gelmiþti. Ýbili anasýyla kaðnýya binerek Boztepe Kooperatifi’nin yolunu tuttu. Birazý peþin birazý da taksitle ödemeye alýp kaðnýya yüklediði gibi azotlu gübreyi eve getirmesi bir olmuþtu.

            -Gübreyi eve atan Ýbili’nin keyfine diyecek yoktu. Güzden saçtýðý hayvan pisliðinin tarlalarýna iyi kötü bir faydasý olmuþtu. Þimdi de onun üstüne yaz gübresini de saçtý mý deðme sen tarladaki berekete… Bunlarý düþündükçe Ýbili’nin gözleri neþe üstüne neþe saçýyor, etrafýndakilerle þimdi daha baþka þakalaþýyordu.

            -Havalarýn yaðýþlý gitmesinden dolayý tarlalar çamur olsa da doðan güneþin sýcaklýðýyla az sonra kuruyor, gübre saçmak için tetikte bekleyen köylüler bu fýrsatý deðerlendirip hemen tarlanýn yolunu tutuyorlardý.

            -Ýþin farkýnda olan Emine bacý akþam yemekten sonra “Ýrbaam artýk hazýrlýklara baþla elden geri kalmayalým oðlum” dedi.

            -Diri sabahý diri eden Ýbili erkencecik kalkýp öküzlerin yemini, suyunu hazýrladýktan sonra hanýmý Sariye’nin piþirdiði tarhana çorbasýný ‘nereye gittiðini’ bilmeden aceleyle içti, üstüne bir sigara yakýp hemen hazýrlýklara baþladý. O yýl Boztepe tarafýndaki tarlalar nadasa býrakýlmýþ Horla yolu ile Dalakçý köyü arasýndaki tarlalara tohum ekilmiþti. Þöyle bir düþündü. Þartlar el verirse akþama kadar Aðaçlý’da on, Tokdemir’de sekiz, Kaya’nýn burnunda da yedi dönüm tarlaya gübre atabilirdi. Köylülerinden takriben her dönüm için yedi-sekiz kilo gübre atýldýðýný duymuþtu. Ona göre hesabýný yapýp ayýrdýðý gübreleri kaðnýya yükledikten sonra öküzleri kaðnýya koþup onlara “deeh” diyerek Aðaçalý’daki tarlanýn yolunu tuttu.

            -Öküzler kýþ boyu ahýrda yatmaktan dolayý hamlamýþ olduklarýndan çok aðýr yürüyorlardý. Arada sýrada onlara ‘cemek’le dürterek tarlaya geçte olsa ulaþtý.

            -Hava güneþli olsa da  Aðan Daðý’nýn üstünde kara kara bulutlar bir birine eklenerek Dalgara Daðlarýna doðru  çoðaldýkça çoðalýyordu.Önce anasýnýn verdiði dizliði aceleyle beline doladý. Ýçerisine taþýyabileceði kadar gübreyi doldurduktan sonra besmele çekip bir eliyle çýkýnýn aðzýndan tutarken diðer eliyle gübreyi tarlaya saçmaya baþlamýþtý ki yaðmur damlalarýnýn yüzüne damladýðýnýn ancak o zaman farkýna varabildi. Buna pek aldýrýþ etmese de yaðmur biraz þiddetini artýrmýþ fakat Ýbili’de tarlayý bitirmiþti. Tokdemir’e hareket edecekti ki geri bundan vazgeçip “ýslanýr hasta olurum” diye köyün yolunu tuttu. Öküzler havaya pek aldýrýþ etmiyorlar agýr agýr yürüyorlardý. Eve geldiðinde üstü baþý ýslanmýþ adeta ‘fýçýrýðý’ çýkmýþtý. Hanýmýnýn yaktýðý sobada urbasýný kurutuyordu ki anasýnýn “hadi Ýrbaam; daha ne duruyon, güneþ doðdu, koþ öküzleri de doðru tarlaya “ diyen sesiyle pencereden dýþarýya baktýðýnda gerçeði gördüðü gibi yarý ýslak, yarý kuru urbasýna aldýrýþ etmeden giyinip öküzleri kaðnýya koþup tekrar Tokdemir’in yolunu tuttu. Tarlaya daha varmadan yine yaðmur baþladý ki bu kez ‘bardaktan boþanýr’ gibiydi. Tekrar kaðnýnýn yönünü köye çevirdi. Daha eve henüz yeni gelmiþti ki güneþ doðdu. Kapýda onu bekleyen anasýnýn “haydi oðlum tarlaya” diyen gürlemesiyle birdaha tarlaya öküzleri koþturdu. Bu hemen hemen üç gün devam etti.

            -Yine yaðmurla tarladan döndüðü günün birinde onun bu gidiþ-geliþlerini kahvesinde günlerdir ‘pür dikkat’ izleyen emmi oðlu Hasan birden kaðnýnýn önüne geçerek selam verdikten sonra “günlerdir seni merakla izliyorum emmi, nedir bu telaþýn Allah aþkýna?”

            -Yaðan yaðmura hiç aldýrýþ etmeyen Ýbili öfkesini anlatacak birini bulmuþçasýna sevinerek “vallahi yeðenim, YAÐMURUNAN ANAMIN ARASINDA GALDIM, anam diyor  tarla, Allah veriyor yaðmur, eve gelince doðan güneþ, vallahi bende þaþýrdým kaldým” derken aðlamamak için kendini zor tutuyordu.

 ERDOÐAN ÇALIÞKAN GERÇEK YAÞANMIÞLIKLARDAN 11 10 2015

Öyküleri þahýslarý küçük düþürmek, mirasçýlarýný rencide etmek için yazmýyorum.