Tavan lambalarý sýrayla yanarken koridor boyunca uzanan tek kiþilik hücrelerin demir kapýlarý aydýnlandý. Koridorun baþýnda iki gardiyan belirdi. Coplarýný kapýlara vurarak aðýr adýmlarla yürüyorlardý. Kapýsýna vurduklarý hücredeki mahkûm kimlik numarasýný söylüyordu. Uzun boylu olaný sýkýntýlý bir sesle “Emekliliðe kaç senen var Alejandro?” Alejandro derin bir ah çekti. “On bir.” “Benim de on beþ.” “Nasýl geçer bunca zaman!” Hücrelerden birinden seslenildi. “Kusura bakmayýn sohbetinizi bölüyorum. Bir ricam var; coplarýnýzý vurmazsanýz. Zaten sayýyoruz.” Gardiyanlar mahkûmun sözlerini aralarýnda alaylý bir tavýrla tekrarlayýp güldüler. “Düþünce suçlularý çok düþünceliler caným.” Kapýlara daha kuvvetle vurarak yürümeye devam ettiler. Koridor sonundaki hücreye geldiklerinde durdular. Numarayý beklediler. Çýt çýkmýyordu. Arka arkaya kapýya vurdular ama… “Alejandro görüþ penceresini aç. Kendini asmýþ olmasýn.”Alejandro mandalý tutup kaydýrmaya çalýþtý. “Sýkýþmýþ. Eduardo el atsana.”Alejandro geri çekildi. Eduardo avucunu mandala yaslayýp abandý. Yüzünde ki izler derinleþmiþ diþlerini sýkýyordu. Pencere aniden açýldý. Eduardo yere savruldu. Avucunu acýyla ovuyordu. Alejandro yüzünü pencereye yaslayýp içeri baktý. Aniden mahkûmun parlayan gözlerini görünce irkildi. “Ananý…”Eduardo öfkeyle Alejandro’yu ittirip pencereye geçti. “Þerefsiz. Konuþsana!” Mahkûm gülümsedi. Gülümsemesi kahkahaya döndü. Sesi yükselirken Alejandro’la Eduardo sinir küpü olmuþ, kapýyý tekmeliyordu. Mahkûm görüþ penceresinde Mickey Mouse’la Donald Duck’ýn kýzarmýþ suratlarýný keyifle seyrediyor, hücreyi dolduran Donald Duck’ýn genizden vaklayarak, Mickey Mouse’un ince kibar sesiyle ettiði küfürleri kýkýrdayarak dinlerken bir yandan alkýþlýyordu. “Þov muhteþem!”