Online Üye
Online Ziyaretçi
İçimdeki
acıya inat.
Yüzümde
takındığım gül bahçesi hali.
Hali
lisanıdır ömrümün.
Bahar yanı
solmuş ümitlerimin.
Birkaç
kırıntı.
Ölmeyecek
kadar azık oluyor ömrüme.
Kabına
sığmayan hayallerimin pimi elimde,
Umutlandığım
vakit teker teker patlıyor.
Ah yok mu o
bitmeyen hüsn-ü kuruntum.
Beni
gerçekleri görmekten alıkoyuyor.
Zamanı
gelsin diye beklediğim ne varsa.
Ertelenmiş
keşkeler kervanına yolcu oluyor.
Korkuyorum
anlatamam diye derdimi.
Korkuyorum
annem görse tanımaz beni.
Annemin
gördüğü kişi ben değilim.
Sıra kadem
basan çocukluğuma dair,
Tek bir iz
bulsam düşerdim peşine.
Kim kılar
kire bulanmış kalbimi tahir.
Hangi aklı
başında düşer bu işin peşine.
Aklımı o
yıllarda kaybettim.
Başım dertte
şimdiki benliğimle.
Solan
ömrümün bahar yılları,
Kış ortasında
açmayı bekleyen çiçek misali,
Öylesine güç
öylesine gülünç,
Sarp
kayalara çarpar hırçınlığım.
Tüy
hafifliğinde aldanmışlığım.
Bir kalp
mesafesinde koca uçurum.
Düşenler
düştü korkuyorum…