DEMÝÞTÝN

“Ben demiþtim.” Deme bana;

Biliyorum sen demiþtin.

Büyük acý verir sana;

Ter dökerken ten demiþtin.

Kendini âþýk sanmadan,

Tatlý sözlere kanmadan,

Yorgun yüreðin yanmadan,

Sen bu yoldan dön demiþtin.

Þimdi yýldýzsýn yanarsýn;

Sonra güneþte sönersin;

Birden boþlukta dönersin;

Karýþýnca yön demiþtin.

Gurbetlerde kalma dedin;

Hasret ile dolma dedin;

Aþka âþýk olma dedin;

Þu nefsini yen demiþtin.

Pek mi hoþlanmýþtýn meþkten?

Ayrýlmadýn sýrça köþkten.

Vazgeçmiyorsan bu aþktan,

Hasretlerde yan demiþtin.

Âþýk muradýna erse;

Yasak meyveleri yerse;

Geceler uzun sürerse;

Hiç aðarmaz tan demiþtin.

Coþari der ki bilirim;

Bir gün yalnýz da kalýrým;

Ben bu hasretle ölürüm;

Böyle olur son demiþtin.

Ýbrahim COÞAR