Bu gece seninle dolu tüm anýlarý alýp yanýma düþtüm sokaklara. Beraber gittiðimiz her yeri bir bir ziyaret ettim. Temmuzun o kasvetli sýcaðý yoktu içim ürperdi. Tüylerim diken diken dolaþtým sokaklarýný Bursa’nýn. Bir ölüm sessizliði kaplamýþtý tüm meydanlarý,  Heykelde aþklar kursuna dizilmiþ,  aþýklar esir. Bu kent bu kadar sessiz miydi sen varken de? Bilemedim.

Huzurum kaçtý ve ben de bir kaçak gibi hýzlý adýmlarla uzaklaþtým Heykelden. Ulucami’nin önünde ki taþ sokaktan inerken Cumhuriyet caddesine bin yýllýk eski hanlarýn içinde o çok eskilerden gelen aþk sözcükleri çalýndý kulaðýma. Net deðildi ama belki benim sana söylediklerim de vardý içlerinde. Az ilerde köfte yediðimiz dükkanýn önünde soluklanmak için durduðumda bizi gördüm. Güle eðlene iskemleye kurulmuþ sohbet ediyorduk,  köfteleri beklerken. Ne  kadar da aþýk gözlerle bakýyordun bana. O bakýþlardan ürküp hýzlýca attým kendimi yola Þehreküstü meydandaki çeþmeye dayayýp aðzýmý kana kana su içtim. Meðerse biraz önce bizi izlerken yakmýþým ciðerlerimi... Sonra oturup bir bankýn üstüne bir sigara yaktým. El ele metroya indiðimiz o günler geçti gözlerimin önünden. Yok yok meraklanma çöpçüler iþ baþýnda neyse ki. Birazdan silip götürecekler tüm hatýralarý...

Sana giderken söylemiþtim alýþamam sensizliðe diye. Dinlememiþtin,  bak iyice oturdu þakaklarýma Uludað’ýn beyazý. Gözlerimin kahvesi griye keser oldu. Derecesi daha bir fazla artýk,  gözlerimi kýsýp bakýyorum uzakta bir siluet gibi geçen insanlara. Hiç biri sen deðilsin biliyorum. Sen olsan tanýrdým duruþundan,  yürümenden,  hissederdim kilometrelerce uzaktan bile kokunu... Takýlmýyorum o yüzden tanýdýk biri olmuþ olmamýþ. Ki tanýdýk birine hele bizi bilen birine rastlama olasýlýðýndan nefret ediyorum. Seni soruyorlar iþimin çaðlayan nehirlerine set dizip,  kurutup tüm sahralarýmý,  sayfalarca þiirimi ateþe verip gitti diyemiyorum. 

Gidilecek ne çok yer var bu kentte seninle birikmiþ. Þimdi kalkýp her birini tek tek ziyaret etme vakti. Kiminle ellerimiz deðmiþ. Kimin de gülümsememiz kalmýþ. Bazýsýnda sarýlýp ayrýlmaya meylettiðimiz anlarýmýz. Hep gitmeye öykünmüþ küçücük yüreðin her köþe baþýnda. Sokaklar dolusu bir adamýn yalnýzlýðý kalmýþ. Bursa ah o eski bir soluk gibi,  þimdi eksik bir adamýn sýrdaþý yorgun taþ yýðýný... Ah gençliðimi ellerinden kayýp düþüren. Ah beni koca ahlara yoldaþ eden þehir. Ne kadar kimse kalmýþým neler kendime... Ve ne kadar herkes olmuþum sana... Neredesin sevgili? Hangi koca tarihi olan kentin temmuz sýcaðýnda tutuþuyor bedenin, benim bedenimde diken diken ürpertisi hasretin. Senin ellerin vardý kýyamadýðým öpmeye... Sahi nerede þimdi ömrüme ömür eken gözlerin ve bana hayat sözlerin... 

Çok oldu hayli çok...