SENÝ BATIRRIM GIRIM OSMAN

Dalakçý köyünden olan Gýrým Osman, kardeþi Tarran Ahmet'le (Ahmet'i anasý Tarran adýyla namlý bir pehlivana benzettiðinden bu adla sevip okþardý) küçük yaþta babalarý ölünce yetim kaldý. Onlarý dayýlarý büyüttü.

Pek öyle fazla tarlalarý olmadýðýndan çiftçilikle karýnlarý doymadýðý için iki kardeþ askere gidene kadar el kapýsýnda bazen gündelikçi amele, bazen de çiftçi durarak geçimlerini temin ettiler. Osman askere gidince sýhhiye bölüðüne ayrýldý, orada gördüðü talimden sonra da usta birliklerine daðýtýma gitti. Ýðne yapmayý, yaraya pansuman sarmayý ve buna benzer çeþitli tedavi yöntemlerini askerlere uygulaya uygulaya iþini öðrenip teskeresini alýp köyüne döndü. Köyde ufak tefek basit yaralanmalara, hasta olanlara yardým amacýyla koþtu veya onun askerde sýhhiye olduðunu bilenler ona gelip tedavi oldular.

Asker dönüþü tedarik ettiði kutusunda cam ve parlak madenden yapýlma þýrýnga ve ona geçirilen bir iðnesi vardý.

Ýðneyi zor bela temin ettiði gazocaðýnda ýsýtýp mikrobunu kýrýyor, þýrýngaya takýp cam tüpü küçük cam testeresiyle kesiyor, içindeki penisilin suyunu þýrýngaya çekerek gelen hastalarýna enjekte ediyordu.

Yanýnda taþýdýðý iðne kutusundan dolayý köylüsü Dumanýn Ýsmeyil, kutulu doktor diye ona takýlmaktan geri kalmýyordu. Sýhhiyeliði Dalakçý'dan dýþarý taþmýþ, çevre köylere baþta Karacaören olmak üzere Boztepe, Araplý, Horla, Seyfe, Badýlý, Gümüþ Kümbet, Köpekli, Ýnaç gibi yerleþim yerlerine yayýlmýþtý. Hastalýklar genelde yöresel olduðu için tedavisi olumlu neticeler veriyor, bu yüzden namý da yayýldýkça yayýlýyordu. Neredeyse doktordan çok doktor olarak tanýnmaya baþlamýþtý.

Artýk Osman'ýn tek geliri ve sermayesi bu yoldan olmaya baþlamýþ, kapýsýnýn önü atla, eþekle, at arabasýyla ulaþan hastalardan geçilmez olmuþtu.

Osman arada bir Mucur'a, Kýrþehir'e geliyor, uðradýðý doktorlara þuram aðrýyor, buram aðrýyor diye muayene oluyor, adý geçen hastalýklara dair tedavi yöntemlerini öðreniyor, uðradýðý eczanelerden hangi hastalýða hangi iðnenin, hapýn iyi geldiði bilgisi uðraþý içine giriyordu. Zamanýn doktorlarý Laz Doktor, Sami Bey, gerek Adem Bey ne de olsa vizite ile muayene ettikleri için gelen hastalarýn yerine göre paralarý muayene olmaya yetmiyordu.
Hele Sami Bey'in hastayý muayene etmeden hasta kaçar diye kapýyý arkadan kilitlemesi, adýný beðenmemesi, Arapça kökenli diye azarlamasý gelenleri canýndan bezdirir olmuþtu. Bu durumlardan dolayý hasta sahipleri genelde Gýrým Osman ve onun gibi köylerdeki sýhhiyelere yöneliyorlardý.

Çocuðu olmayan kadýnlardan tut ki verem, sýtma, safra kesesi, mide, ciðerler, baþ dönmesi, nezle, grip, soðuk algýnlýðý, bel aðrýsý, tüm eklem aðrýlarý, dolama, çýban, etyaran, ince hastalýk, yarýmca, kara yamalýk, yaný kara gibi bir sürü rahatsýzlýklar onun bilgi alanýna giriyordu. Sýrta þiþe çekmede üstüne yoktu. Tek el atmadýðý kýrýk, çýkýk iþleriydi ki onu da Karacaören'de Memiðin Osman'a ya da Hacý Nuru'nun Halil’e havale ediyordu. Kiminin parasý, kiminin duasý ona yetiyor, iþler týkýrýnda olduðu için geçim derdi olmuyordu. Bazý hastalarý sen verem olmuþsun diye köyüne göndermiyor, gözetim altýnda tutuyor, o hastada uzak ya da yakýn akrabalarýnýn yanýnda günlerce aylarca kalýyor, ev sahibini canýndan bezdiriyor, somurtular baþlýyordu. Ýhsan, Karacaören’de Hacý Hasan'ýn yaðýz, delikanlý, yakýþýklý ama pek esmer olduðu için Gara lakabý takýlmýþ oðluydu. Gara lakabý da taným da yetmiyordu. Ýllaki dedesine takýlan Balak lakabý öne konmazsa Garalýk fayda vermez, Balaðýn Gara denmezse onu kimse tanýmazdý.

Gara; aðzý iyi laf yapan, þakadan, þakalaþmadan geri kalmayan, eþin-dostun yardýmýna koþan fakir bir ailenin çocuðu olduðu için geçimini bazen amelelikle, bazen çiftçi durmakla, bað bellemekle, bazen kötü zayýf eþeðiyle daðda yün karþýlýðý çobanlara leblebi, üzüm, fýstýk, sigara satmakla temin eden biri idi. Köyünde herkes onu sever, sayar, çelikçiler (çanlý hayvan ticareti yapanlar) çevre köylere alýþveriþe giderken Gara'yý da yanlarýna alýrlardý. Gara onlara yardýmcý olur onlarda bunun karþýlýðýnda beþ-on lira verirlerdi.

Gara, gittiði köylerde bazen ahraz rolü yapar, bazen mandýralarý olan zengin birisi olarak kendisini tanýtýr, bazen de nükteli konuþmalarýna tatlý yanlarý karýþtýrarak dinleyenleri gülmekten kýrýp geçirirdi. Gara, arada bir hastalanýr diðer köylüleri gibi Dalakçý’ya Gýrým Osman'a gidip tedavi oluyor, onun durumunu bilen Osman aðasý da muayene için ücret almýyordu. Son zamanlarda bu gidiþ geliþler hýz kazandý. Gara, ilk önceleri hastalýðýný ciddiye almamýþ, gençliðinin verdiði cesaretle "aman caným nasýl olsa geçer atlatýrým" diye doðru dürüst muayene olmamýþtý. Aradan geçen yýllar içerisinde hastalýk kanser illetine varýp dayanmýþ. Ankara'da muayeneye götürdükleri doktor gerçeði onun yüzüne söylememiþ, ama ailesi durumdan haberdardýr.

Rahatsýzlaþtýkça Gýrým Osman'a gidiyordu. O da Gara'nýn hastalýðýný öðrenmiþ, ama yüzüne karþý dememekte, verdiði geçici aðrý kesicilerle Gara'yý baþýndan savmaktadýr. Gara yine bir gün Gýrým'a muayene olmaya gitmiþ, fakat artýk Gýrým Osman onunla ilgilenmemekte, bu duruma da Gara kýzmakta, karþýlýklý söz takýþmalarý olmaktadýr. Gýrým Osman artýk yaþlanmýþ sabýr melekeleri zayýflamýþ, yine de Gara'ya "kanser olduðunu, bu yüzden tedavinin fayda vermeyeceðini" diyememenin ezikliði ve siniri içerisindedir. Gara ya " bana bir daha muayeneye gelip masraf etme, artýk seni muayene etmem, evime uðrama" diye yarý tehditkar davranýr. Duruma içerleyen Gara, ben fakirim de onun için beni muayene etmiyor bu dürzü yanýlgýsýna kapýlarak "SENÝ BATIRRIM GIRIM OSMAN" diye baðýrýp oradan hýþýmla uzaklaþýrken " elinden geleni ardýna koma ulan dürzü sen kim oluyon da beni batýracaksýn"diyen Gýrým Osman'ýn sesini duymadý bile.
Gara, her zaman ki gibi çelikçilerle köylere gitmekte, her gittiði köyde de "Gýrým Osman öldü" diye haber yaymaktadýr. Þimdi ki gibi haberleþme imkanlarý olmadýðýndan iþin bir oyun olduðunu bilmeyenler eþek, at, at arabasý gibi ne bulduysa binip Dalakçý köyüne Gýrým Osman'ýn evine baþsaðlýðý için yollara dökülmektedir.

Gýrým Osman'ý karþýlarýnda sað salim görenler kadar Gýrým Osman ve ailesi da þaþkýnlýk içerisindedirler. Misafirler çok uzak köylerden geldikleri için hem yorgunlar, hem aç ve susuzlardýr. Onlara yatacak yer ayarlamak, yedirip içirmek hayli külfete mal olmaktadýr.
Günlerce gelenlerin arkasý kesilmediðinden onlara hizmet aileyi hem yormuþ, hem maddi, hem manevi huzursuzluða itmiþtir.

Bir gün Gýrým Osman ile hanýmý bahçede otururlar iken hanýmý fýrsatýný bulmuþ ona olanlardan dert yanmaktadýr.

- Osman Efendi nedir bu baþýmýza gelenler? Ne yemek yetiyor, ne ekmek, ne de misafirleri yatýracak yatak-yorgan. Bu yaygarayý kim çýkarýr, baþýmýzda esen bu tufan neyin nesidir? Gelenlere hizmet etmekten canýmýzdan bezdik.

Baþýný iki eli arasýna almýþ olan Gýrým Osman düþüne düþüne kafayý bir saða bir sola çevire çevire neredeyse kafayý yiyecektir. Birden sað eliyle þakaðýna öyle bir þamar atar ki deðme gitsin... "Aman haným, Karacaören li Balaðýn Gara'ya sen kim oluyorsun da beni batýracak sýn diye boyumdan büyük laf etmiþtim. Aman gidin getirin de Gara'yý muayene edeyim ki bu durumdan bir an önce kurtulalým oda bir daha böyle yapmasýn"derken gözlerinin feri açýlmýþtý.

GERÇEK YAÞANMIÞLIKLAR 01 10 2011  ERDOÐAN ÇALIÞKAN.

Öyküleri þahýslarý küçük düþürmek, mirasçýlarýný rencide etmek için yazmýyorum.