AĞLA ÇOCUK
Yalnızdı çocuk
Çaresizdi,yüzünde göz yaşının izleri
Elleri hasta annesinin ellerinde
Boğazı düğüm düğüm
Gözleri buğulu
İçine mi doğmuştu ne?
İrkildi;
Ellerin,ellerin diyebildi
Yutkundu küçük çocuk
Yoksa...yok...sa
Hıçkırıklara boğuldu körpecik
Neden soğuk ellerin anne
Sarıldı,
Yüzünden öptü
Nefesin neden yok diyemedi
Boğulacakmış gibiydi
Bağıramadı
Sesini duyuramadı ,hıçkıramadı
İlaç kutusuna baktı
Boştu
Alamamıştı parasızdı
Beş yıldır babasızdı
Ayakkabı boyardı
Kıt kanaat doyardı
Şimdi yalnızdı çocuk.
Dünyanın sonu bu olmalı dedi
Ellerinin arasına aldı başını
İçine akıttı
İri gözlerinden ağır ağır akan göz yaşını
Ağla çocuk
Sen;
Omuzunda ağır yükünle
Yaşamayı öğren çocuk...
Nereye kadar...nereye..çocuk
Yüreğim yaralı
Affet ..affet çocuk...
26/6/2018. H. Işık