&&
Ben kimim.
Bu þehir, bana yabancý.
Ýnsanlarý bana yabancý, onlar için ben yabancýyým bakýþýrken bu þehirde.
Bu durum kahretti beni.
Ýçime oturdu, bu þehirdeki insanlarýn bakýþlarý!
Kahretti, kahretti bu þehir beni.
Bu þehirde ben yokum, öyleyse bu ben kimim. ?
Ben kimim ben bilmiyorum, burada yaþayanlar bilmiyor.
Bu þehir, bu þehir neden bana yabancý.
 
&&
 
Yalan yanlýþ, yüzler.
Kimi aðam demekte, kimisi beyim demekte konuþurlarken.
Öpüþen sarýlan yok yaklaþýp.
Arkamdan sýrtýmý yumruklayan dostlar kalmamýþ bu þehirde.
Gözlerimi kapayanlar yok, arkamdan.
Dost yok, arkadaþ yok.
Bir zamanlar sokaklarýnda, beraber oynadýklarýmýz yok.
Öyleyse ben kimim?
Bu þehir güzel amma, ben yabancýlaþmýþmýþým bu þehirde.
 
&&
 
Çok deðiþmiþ, bu þehir.
Çok…
Ýnsanlarý farklý, çocukluðumu yaþadýðým yerleri farklý.
Minareleri, camileri bile farklý, bu þehrin.
Ve!
En fazla’ da bu þehrin insanlarýna göre ben de farklý biri olmuþum.
Bu þehir deðiþmiþ, bana yabancý ben kimim bu þehirde.
 
&&
 
Ýçim acýyor, durdukça.
Ýçim.
Yýllanmýþ anýlar, gözyaþý döktürüyor gözlerimden bana.
Ve!
Bir kasvettir oturuyor, çakýlmýþ gibi üzerime.
Boðuluyorum.
Terliyorum.
Bu þehirde, manzaralar güzel, yenilikler güzel amma, ben yokum içinde.
Bu þehir bana yabancý, ben kimim bu þehirde.
 
&&
 
 
Belki son geliþim olacak, bu þehre.
Anam yok babam yok, kardeþlerim yok bu þehrin içinde
Mezarlýklar dolmuþ, beni bekler gibi, akranlarýmla!
Bir ablam vardý, çok sevdiðim onu da verdik, bu þehrin baðrýndaki bir yere
Rahat uyusun, mekâný cennet olsun diye.
Artýk buralar bana haram oldu, ben gurbet elde kaybolmuþ bir kiþisiyim bu þehrin.
Elveda güzel yerler, elveda güzel þehir
Elveda!
Bu þehir bana yabancý, ben kimim bu þehirde.
 
 
&&
 
13 Haz. 18
Ahmet Yüksel Þanlý er