Unutmakla unutulmanýn verdiði esefi yediremiyorum kendime ve hatýrlamaya karar veriyorum unutulan ne ise… ilk etapta adýmý hatýrlamaya çalýþýyorum lakin bir muamma zira çevremde kimse adým ile seslenmiyor.

Adýmladýkça dünümü unutmanýn minvalinde yeni karakterler dâhil oluyor hayatýma: adý olmayan ve yüzsüz sayýsýz hayalet üstelik ayýla bayýla sevdiðim nice insan hatta yüzlercesi emsal teþkil ediyor dünüme yine de ters kurduðum o baðýþýklýk sistemi çökmeye yüz tutuyor.

Sarýnýn, lacivertin tonlarý tezahür ediyor lakin bir gök kuþaðýný temsil etmiyor renkler üstelik rengin ne anlama geldiðini çözemediðimden, görmediklerimi de hatýrlamýyorum.

Hatýrlamayan kim ise esefle yýkadýðým zihinlerine mütereddit gülücükler sunuyorum ve bariz insanlýðýmla elimdeki soðukluðu hissetmemeye çalýþýyorum.

Alt beynimin raflarý yine mütereddit ruhumun da her eþiðine denk düþen kavisli þekiller.

Þekli þemaili yok madem duygularýn, yaratýlma amacýmý sorguluyorum.

Titrek titrim pek de mahal vermiyor ne sebeple unutulduðuma dair bir açýklama getiremezken.

Yüzlerini hatýrlamaya çalýþýyorum kim ise sevdiðim ve tarafýnca görmezden gelindiðim…

Dili olmayan þeytanla kesiþiyor yolum ne zamanki tüm müsrifliðimle bir þeyler alýp gereksiz eþyalarýmýn arasýna kondurmakla iþtigal.

Zaman hýrsýzýna binaen kap kaça giden duygularým ve Kuran’da sözü geçtiði üzere, müsrifliðim sebebiyle þeytanýn dostu olduðumu hatýrlýyorum artýk hangi yazarsa bilmem kaçýncý kitabýný kim bilir nerelerde unuttuðumu hatýrlamazken yine ayný kitaba sayýsýz kere sahip olmam belki de gerekli olduðuna binaen ve iyi bir okuyucuyu olmak adýna…

Unuttuðum satýrlarý yeniden çiziyorum unutup da yeniden aldýðým renkli kalemlerden bir koleksiyon yaptýðýmýn yeni farkýna varmýþken…

Unuttuðum kadýnlar aklýma geliyor tüm kadýn öðretmenlerim.

Çýkýk baseni sebebiyle ‘’tavuk’’ diye lakap takýlan matematik öðretmenim ve adýný net hatýrlýyorum hâlbuki ne zaman rast gelsem adýmý unutup yeni ve farklý isimlerle beni telaffuz eden.

Ýsmimle gurur duyduðum yýllardan bu güne gelip de adýmý söylemekten haz etmeyen kimi insan ama sevdiðim ama içimde saklý tuttuðum ve demli mizacýmla yine baþka bir isme denk düþmüþken, kendime soruyorum bu kez; nasýl oluyor da insanlarýn isimlerini ve bin yýllýk telefon numaralarýný hatta arabalarýnýn plakalarýný dahi hatýrladýðýmý.

Kardeþim göz kýrpýyor bana ve yâd ediyor dünde kalan üç beþ anýyý ve ben unuttuðumu beyan etmeyip gözlerimi kaçýrýyorum lakin beden dilim sinyal veriyor hele ki yalaný dahi beceremeyen aciz kimliðimle… kurcalýyor ve azýcýk da olsa sitem ediyor.

Dünün yaramaz çocuðu bu gün gelmiþ ablasýna nasýl da kol kanat geriyor lakin ben hala onu ufacýk haliyle hatýrlýyorum.

Bazý anýlar silik ama ona sevgim her geçen gün katlanýyor.

Ýçimdeki sýzýyý yok etmeye ve yok saymaya çalýþýyorum onun fark etmediðini umarak ama unuttuklarým umurunda benimse umurumda bile deðil beni unutanlar… diyemiyorum iþte.

Bir arkadaþýma düþüyor yolum: evinin yerinde yeller esiyor.

Telefon numarasýný tuþluyorum ve o tok sesli mekanik robot, numaranýn artýk kullanýlmadýðýný söylüyor.

Dün aramýþtým yoksa aramamýþ mýydým?

Hatýrlamýyorum zira tek hatýrladýðým; bundan çok kýsa bir süre evvel sabahlara kadar neþe içinde konuþtuðumuz/du.

Unutmadýklarým.

Tarafýnca hatýrlanmayý unuttuðum.

Yolum nereye düþerse düþsün hep buraya ilk kez ne zaman geldiðimi hatýrlamaya çalýþýyorum ve mekanizma devreye giriyor lakin mutlu olmam için eski anýlarýmý/sýkýcý maziyi unutup buraya ilk kez geldiðimi tahayyül etmek.

Bindiðim dolmuþun hangi koltuðuna oturmuþtum daha önce?

Ya da yürüyerek mi gelmiþtim bu semte?

Ýyi de mademki buraya ilk geliþim; girdiðim dükkândaki tezgâhtar kýz beni nasýl tanýdý?

Belki de unutmayý unutmam gerek ve unutulmayý da sindirmek.

Sevdiðim insanlarý süzüyorum. Aslýnda tanýdýðým tanýmadýðým kim ise ve içimde kabaran sevginin bana verdiði haz ile onlarý kucaklama ihtiyacý hissediyorum ama bunu yapmamalýyým yoksa onlarý tekrar gördüðümde yine ayný þeyi yapmak isteyeceðim ve unutulduðumu anlayýp yine mutsuzlukla hasbýhal edeceðim.

Unutmayý dilediðim o kadar çok þey var ki.

Tarafýnca unutulduðum kim ise yine unutmak istediðim.

Hýrçýnlýðýma anlam veremiyorlar kimi zaman ama kimin ne amaçla ne gibi bir tepki verdiði hatýrlamak istemiyorum bu kez ve önünden her geçtiðimde annemin aylarca yattýðý hastanenin acil kapýsýný da unutmaya programlýyorum kendimi ve duyduðum ambulans sirenlerini de duymak istemiyorum aslýnda kimsenin de duymamasýný aslýnda ambulans denilen araca asla ihtiyaç duyulmamasýný temenni ediyorum beyhude olduðunu bilsem de ve iyi niyetimle tüm hastalarýn taburcu olmasýný niyaz ediyorum.

Unutmayý dilediðim kim ise.

Unutulmaktan daha acý ne varsa…

Acýdan acýya geçen benliðimizin uyuþturulup asla da hitap etmemesi acýlarýn yine insan denen canlýnýn ve de tüm canlýlarýn…

Belki de varlýðýmdan duyduðum hicapla gereksiz yere gerildiðim her sekant yine gönül gözüne binaen, sevmekle iþtigal yüreðimin bir sýkýmlýk canýna raðmen, nasýl oluyor da böylesine geniþ boyutlu farkýndalýklara sahip olduðunun da tarafýmca unutulmasý gerektiðini dilerken Tanrý’dan ben bir kuytuda adýmý hatýrlamaya çalýþýyorum üstelik tanýmadýðým insanlarýn bana sunduðu sýfatlarý yine her bir sahibine iade ederken belki de Tanrý tarafýndan unutulmadýðýmýn bilincinde ben hala huzurun peþine düþmüþken bir daha unutulmamak üzere.