O rezil bin türlü acıyla ölür
İnsanı kandırdı bak şimdi sürünür
Parasız kaldı bak it gibi havlar köpürür
Cehenneme odun taşıyor
Oturmuş kazıkla kıçını kaşıyor
Dünya ona kazık çakıyor
Vakti gelince geberir gider
İt ürür kervan yürür gider
Cehenneme de odun lazım
Çok masumdu yanında Kazım*
Lanetini anlatmak lazım
Şeytana da yardımcı lazım
Vakti gelince geberir gider
İt ürür kervan yürür gider
Vakti gelen insan ölür
İnsan olmayan leş olur geberir gider
Taşıdığı odun ateşine yeter
Ölmeden önce hali olur beter
Soluksuz kalır ömrü biter
Vakti gelince geberir gider
İt ürür kervan yürür gider
Rahmetli Erol Taşın adı çıkmış
Rol gereği kötülüğü yaparmış
İnsanlık iyiliğiyle anılırmış
Kimi eşek olur anırırmış
Eşek böylesini görünce ancak anırırmış
Vakti gelince geberir gider
İt ürür kervan yürür gider
Nice zalimler bir bir öldü
Kıçına giren kazıklarla gömüldü
Onlar ölmeden önce ebesininkini gördü
Ağzı açık kaldı ebesininkini değil dedesininkini gördü
Vakti gelince geberir gider
İt ürür kervan yürür gider
Sami kardeşim güzel anlattı
Onun gibi yazamadım kalemim geride kaldı
Bir nazire yazdım gönlüm yanında kaldı
Gönülde bir olduk zalimin kıçına yılan kaydı
Vakti gelince geberir gider
İt ürür kervan yürür gider
Mehmet Aluç / Âşık Gülveren
*Kazım Kartal (Yeşilçam’ın kötü oyuncu Jönü)