MÜSLÜMANLAR BÝRBÝRÝNÝZE DOST OLMAZSANIZ YERYÜZÜNDE FÝTNE ÇIKAR!

     Allahüteala hazretleri tam da bu ortamda bizlere, yani Müslümanlara kafirlerin birbirlerinin dostu olduklarýný, eðer bizler de ýrklar olarak deðil, Müslümanlar olarak bir araya gelip birbirimizin dostlarý olarak dayanýþma içinde olmazsak, fitne çýkacaðýný söylemektedir. Kýyamete kadar tüm zamanlarýn kitabý olan Kur’an’ý Kerimde birleþemezsek ve Kur’an’ý yaþamazsak kavga ve gürültü içinde mutsuz bir þekilde bu dünyadan göçer gideriz.

8/ENFÂL-73: Vellezîne keferû ba'duhum evliyâu ba'd(ba'dýn), illâ tef'alûhu tekun fitnetun fîl ardý ve fesâdun kebîr(kebîrun).                                                                                           Kâfir olan kimseler birbirinin dostlarýdýr. Onu yapmazsanýz (birbirinizle dost olmazsanýz) yeryüzünde fitne ve büyük fesat olur.

     Allah'ýn dostlarý birbirleriyle dost olmak mecburiyetindedirler. Bir evvelki ayet-i kerimede geçen, Mekke'de kalanlar da Medine'ye göç edenler de âmenû olanlar, Allah'a ulaþmayý dileyenler, Peygamber Efendimiz (S.A.V)'e tâbî olanlardýr. Ama ikisi arasýnda büyük bir farklýlýk görüyor. Allahütealâ. Resul'ü yalnýz býrakmayanlar ile býrakanlar... Ve diyor ki, o kalanlar için: "Siz, kendi düþmanlarýnýzla savaþ halinde olduðunuz cihetle, kalanlara yardým etmekle vazifeli deðilsiniz. Kendiliðinizden bunu yapmanýz gerekmiyor. Ama onlar, sizden din düþmanlarýyla savaþmak üzere yardým isterlerse, bunu yerine getirmek, onlara yardým etmek üzerinize farzdýr."

     Allah'ýn dostlarý, Allah'ýn taraftarlarý, Allah için olanlar, nerede olurlarsa olsunlar beraberliði, birliði kurmak mecburiyetindedirler. Ne yazýk ki her devirde iblis, Allah'ýn tarafýnda olanlarý, birlikten men etmek için her þeyi yapmýþtýr. Allah'ýn taraftarlarý bir türlü bir araya gelemezler. Fýrka fýrka ayrýlmýþlardýr. Her grup kendisinde olanla ferahlanýr. Ama birleþmeyi akýl edemezler. Ve Allahütealâ'nýn emir verdikleri, onlara birleþmenin gereklilik olduðunu mutlaka ihtar etmiþlerdir. Bunun Allah'ýn emri olduðunu mutlaka teblið etmiþlerdir, ama "kendisinde olanla ferahlanan" her grup, beraber olmayý hep reddetmiþlerdir. Oysa ki Allahütealâ: "Fýrkalara ayrýlmayýn. O zaman kuvvetiniz gider." diyor. Allah'ýn yolunda olanlarýn hepsinin de üzerine ayný standartlar farzdýr.

     Bir olmak, beraber olmak ve Allah'a tevekkül etmek, Allah'a güvenmek.

     Allah’a ulaþmayý dileyip Allah’tan bir ipe tutunarak gizli þirkten kurtulmamýz ve mürþidimize tabi olarak aynen sahabe gibi insanlardan bir ipe ve saðlam kulba tutunarak, gerçekten fýrkayý naciyeyi oluþturmamýz mümkün deðildir. Kalplerin arasýný Allah birleþtirmezse eðer birbirimizi gerçekten sevebilmemiz ve mutluluða ulaþabilmemiz mümkün deðildir.

30/RÛM-31: Munîbîne ileyhi vettekûhu ve ekîmûs salâte ve lâ tekûnû minel muþrikîn(muþrikîne).

O'na (Allah'a) yönelin (Allah'a ulaþmayý dileyin) ve O'na karþý takva sahibi olun. Ve namazý ikame edin (namaz kýlýn). Ve (böylece) müþriklerden olmayýn.

30/RÛM-32: Minellezîne ferrakû dînehum ve kânû þiyeâ(þiyean), kullu hýzbin bimâ ledeyhim ferihûn(ferihûne).

(O müþriklerden olmayýn ki) onlar, dînlerinde fýrkalara ayrýldýlar ve grup grup oldular. Bütün gruplar, kendilerinde olanla ferahlanýrlar.

3/ÂLÝ ÝMRÂN-103: Va’tasýmû bihablillâhi cemîân ve lâ teferrekû, vezkurû ni’metallâhi aleykum iz kuntum a’dâen fe ellefe beyne kulûbikum fe asbahtum bi ni’metihî ihvânâ(ihvânen), ve kuntum alâ þefâ hufretin minen nâri fe enkazekum minhâ, kezâlike yubeyyinullâhu lekum âyâtihî leallekum tehtedûn(tehtedûne).

Ve hepiniz, Allah'ýn ipine sýmsýký tutunun, fýrkalara ayrýlmayýn! Ve Allah'ýn sizin üzerinizdeki ni'metini hatýrlayýn; siz (birbirinize) düþman olmuþtunuz. Sonra sizin kalplerinizin arasýný birleþtirdi, böylece O'nun (Allah'ýn) nimeti ile kardeþler oldunuz. Ve siz ateþten bir çukurun kenarýnda iken sizi ondan kurtardý. Ýþte Allah, ayetlerini size böyle açýklýyor. Umulur ki böylece siz hidayete erersiniz.

3/ÂLÝ ÝMRÂN-112: Duribet aleyhimuz zilletu eyne mâ sukýfû illâ bi hablin minallâhi ve hablin minen nâsi ve bâû bi gadabin minallâhi ve duribet aleyhimul meskeneh(meskenetu), zâlike bi ennehum kânû yekfurûne bi âyâtillâhi ve yaktulûnel enbiyâe bi gayri hakk(hakkýn), zâlike bimâ asav ve kânû ya’tedûn(ya’tedûne).

Onlarýn üzerlerine, nerede olurlarsa olsunlar zillet (alçaklýk) damgasý vuruldu. Ancak Allah'ýn ipine (Sýratý Mustakîm'e) ve insanlardan bir ipe (Allah'a ulaþtýracak olan mürþide) tutunanlar (ulaþanlar) hariç. (Onlar) Allah'tan bir gazaba uðradýlar ve üzerlerine miskinlik damgasý vuruldu. Bu, onlarýn Allah'ýn ayetlerini inkâr etmiþ olmalarý ve peygamberleri haksýz yere öldürmüþ olmalarý sebebiyledir. Ýþte bu, onlarýn (Allah'a) isyan etmelerinden ve haddi aþmýþ olmalarýndandýr.

Allah razý olsun.

Burhan AKSU