Siz.
Hiç yalnız kaldınız mı kalabalıklar içinde?
Hissettiniz’mi kendinizi bir başına kimsesiz?
Ürkek ve yorgun!
Düşünürken yarınlarınızı.!!
Sizin hiç buz tuttu mu yüreğiniz?
Kor ateşlerde damla damla erirken hayalleriniz.
Yitip giden günlere ağladınız mı hiç?
Tutmaya çalışırken umutlarınızı.!!
Ve siz.
Hiç düştünüz mü düşlerinizden?
Bir uçurumdan düşercesine.!
Kanadımı hayalleriniz acıtarak canınızı.?
Öyleyse;
Alın bir kuşun kanadından bir tutam
mavi.
Yavaşça sürüp yaranıza,
İyileştirin yüreğinizi.
Ve şimdi.
Yeni ve
güzel günlere doğru,
Açın sonuna kadar perdelerinizi.
Ve sakın kapatmayın kalbinizi umutlara.
Umudun karanlığı yoktur ki.
Dünlerden ibaret ne varsa yaşadığınız.
Bırakın gitsin geçmişin kucağına.
Dindirin kalbinizin
gözyaşlarını.
Islatıp durmasın artık
gözlerinizi.
Haydi;
Şimdi,umutla bekleyin,
Gelecek
güzel günlerinizi.
Küsmeyin sakın kendinize,
Ne olur küsmeyin.
Ve öldürmeyin sakın içinizde ki,
size bin nefes olan hayallerinizi...
Gülseren MORKAN
