Diyorsun ki sevgilim;
“ Sana hep kanayan bir kabuk bıraktım”
Deşeliyorum, 
kanatıyorum, 
acıtıyorum.
Tuz basarak giderken ardın sıra kalanım
Kendime kalmayan,  
sana yalanım.
Yarayım,
Karayım...
Simsiyahım,  belayım

/Bak mevsimler geldi geçiyor yine 
Kavuşmak beşinci mevsime kaldı 
Aşkı adınla anarım diye 
Ne gün yüzü gördüm ne vuslat kaldı./

Nicedir dudaklarımı kemiriyorum
Kanata kanata sağalıyor acılarım 
Oysa ne çok öperdin sen beni 
Doymazdın nefesimin bal kokusuna 
Şimdi ağzımda tütün yanığı 
İzmarit buğusu nefesimde 
Ne çok kirlendim senden sonra.
Saçlarımda ak pak kaybetmişliğim 
Sakalıma kış çoktan oturmuş 
Şakaklarım bir kaybedişin resmi
Nicedir aynada gördüğüm yüze yabancı
Nicedir içimde sana düşman bir yalancı.

/Ben ne zaman düştüm bu çıkmaz sokağa 
Hangi ara kendime yetemez oldum/

Ellerimde ellerinin ayazı 
Ne ara yitirdim gökte güneşi 
Sırtımda kavrulan o çorak yazı
Kavuşmak beşinci mevsime kaldı 
Ve ben yitiriyorum bir bir 
tüm baharları.
( Kendime Yetemez Oldum başlıklı yazı Mehmet Avcı tarafından 4.06.2018 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.