Sizi hiç ama hiç tanýmayan birisi sevildiðinize dair bir þeyler söylüyor ve buna neyin vesile olduðunu soruyorsa nasýl bir cevap verirsiniz ona? Sizde olan ve onda olmayan þeyin ne olduðunu merak ediyor ve sizin aþýrý sevilmenizin ardýnda yatan gerçeðin ne olduðunu öðrenmek istiyorsa ona ne dersiniz? Sizin tarafýnýzda herhangi bir sorun yok görünüyor ama onun tarafýnda bir sorun olduðu aþikar.

            Merhaba, bile demedi.

            Nasýlsýn? diye de sormadý.

            Direkt konuya girdi.

            Eveleyip gevelemedi.

            Orta sahada top çevirmedi.

            - Onun seni bu kadar sevmesi için ne yaptýn? 

            Sende olup da bende olmayan ne? diye.

            Beklemeden cevapladým:

            -Kalp! dedim.

            Sustu.

            Kadýnlar þiddetin, tacizin ve küfrün çokça olduðu bir vakitte güzel sözlere, iltifatlara ve  ruhlarýný okþayacak þiirlere ihtiyaç duyarlar. Yürekleri þiirler dolu e aðýzlarýna kadar inceliðe bürünmüþ olanlar her zaman için fark yaratanlardýr kadýnlarda. Tam da bu þekil düþünürken 'Ona güzel sözler söyle. Þiir oku mesela!' demek istedim ama diyemedim. Ya da 'Ona þiir yaz!' diye seslenmek istedim ama yapamadým.Düþünsenize siz þiir yazýlýyor! Muhteþem bir duygu. Harika bir armaðan... Ya güzel sözler söyleyemiyor ve yazamýyorsa!  Neyse!

            Tavsiyelerim o kadar çoktu ki ama bunlarý ona söyleyecek derinlikte deðildim.

            Ýnsanoðlu tavsiyeden ve nasihatten azadedir.

            Herkes kendi aklýnýn çizdiði yoldadýr.

            Ve yüreðinin sesinin izindedir.

            Bir þiir yaz.

            Bir çay demle.

            Bir çiçek sev.

            Hayat çok kýsa ama.

            Buyum ben.

            Dupduru...

            Tek yüzlü...

            Hem biri beni sevsin diye özel bir çabamda yok. Tam tersine hiç sevilmediðimi düþünüyorum.  Ýçten gelir sevgi. Öyle taleple olmaz. Söyle demekle hiç olmaz. Birinin seni sevmesini istiyorsan olduðun gibi görün. Farklý kýlýklara ve tavýrlara girme. Ve yürekten konuþ. Bu konuþma sesinin her tonunda kendisini ortaya koysun ve tatlý, ýlýk bir su gibi muhatabýnýn yüreðine doðru aksýn. Bir rüzgarýn teni okþamasý gibi senin aðzýndan çýkan her söz karþýndakinin ruhunu okþasýn.

            Bana bunlarý sorduðunda onun çaresizliðini gördüm.

            Ýmkansýzlýðýný...         

            Acý çektiðini...

            Nasýl yapacak, ne edecek bilmiyorum ama birisinin gözüne girmektense kendi iç dünyasýný iyice bir gözden geçirmesini isterim. Çünkü deðiþim ve geliþim içten baþlar, içten dýþa doðru ilerler. Kedisini tamamlayan ve geçekleþtiren her kiþi illa ki baþkasýnýn aradýðý ve hayran duyduðu bir kiþi olur.  Hem sevmek için birisinin sizi sevmesini beklemenize lüzum yok. Allah rýzasý için þöyle içten bir  'Sevdim gitti seni!' deyin ve baþlayýn sevmeye.

            - Bu kadar kolay mý olacak sence? dedi.

            - Kaybedecek neyin var bu dakikadan sonra? diye sordum ona.

            - Kaybedecek hiçbir þeyim yok! dedi.

            -O zaman ne korkuyorsun? dedim. 'Baþkasýnýn nasýl sevildiðini izlemekle mi geçecek ömrün? Hem bu çok da acý verir sana.' Beni anladýðýný kafasýný aþaðý indirip yukarý kaldýrarak ifade etti. Gözleri dolmuþtu, bunu sözlerinden de anlýyordum.

            Göðe baktý. Belki de Turgut UYAR geldi aklýna. Sonra gözlerini kapattý. Belki de Orhan VELÝ'YÝ düþünüyordu gözleri kapalý. Tek Hece Aþk diye sayýkladýðýný duydum. Belli ki Cemal SAFÝ' YÝ yad ediyordu.