Kepenk gürültüyle açýldý. Biri uzun diðeri kýsa adamlarýn arkasýndan ýþýk vurmaktaydý. Sokaðýn aydýnlýðý oto tamirhanesine doldu. Kýsa olaný ellerini silkti. Ýçeri girdiler. Araba iskeletleri liftlerle yukarý kaldýrýlmýþtý. Kýsa olaný önde diðeri arkasýnda yazýhaneye yürüdüler. Uzun olaný yazýhane penceresinde yüzünün yansýmasýna baktý. Saçlarý kaþlarýnýn üzerine düþmüþtü. Düzeltti. Kýsa olaný kapýyý açmakta zorlanýyordu. Tekmeyi yapýþtýrdý. Sigara kokusu etrafa sinmiþti. Uzun olanýný öksürük tuttu. Kapýyý kapayýp misafir koltuðuna oturdu. “Hamit usta, köpek baðlasan kaçar!” Hamit çalýþma masasýnýn arkasýna geçti. “Zor zamanlardayýz Saffet, zor. Mali þube baþýmýza bela oldu.” Kasanýn önüne eðildi. Boynuna astýðý anahtarý çýkarýp kilide soktu. Dönme sesi duyuldu. Kolu indirip kasayý açtý. Gözlerde deste deste ellilik, yüzlük banknotlar lastiklenip istiflenmiþti. Hamit iki tomar ellilik alýp koltuða kuruldu. “Saffet efendi sýra sende. Elli bin hazýr.” Saffet ayaða kalkýp pantolon cebinden cüzdanýný çýkardý. Mavi banknotlarý tek tek sayarak Hamit’in önüne dizdi. “Bin lira” Hamit paralarý mor ýþýðýn altýna tutup kontrol etti. “Hadi gene iyisin.” Tomarlarý Saffet'e fýrlattý. Saffet birini sað diðerini sol cebine sokup gerisin geriye döndü. Kapýya asýlý aynayla karþý karþýya kaldý. Ayna kýrýlmýþ daðýlmak üzereydi. Saffet gözünün, burnunun, aðzýnýn kaymýþ yansýmasýna þaþýrdý. Bir an için dona kaldý. Toparlanýp kapýyý açtý. Yað birikintilerine basmamaya çalýþarak tamirhane önüne çýktý. Kaldýrýmda saðýna soluna bakarken yaþlýca bir adam yanaþýp selam verdi. Baþýnda takke, omzunda çanta, elinde makbuzu, sakallý yüzünde gülümsemesiyle bakýyordu. “Delikanlý sadaka belayý defeder.” Saffet elini cebine attý. Tomarý çýkardý. Ýçinden bir ellilik çekerken duraksadý.