RAMAZAN ÝBADET AYIDIR

Ýslam þeairleri dediðimiz, yani; Ýslam’ý açýk ve net bir þekilde insanlara gösteren, hatýrlatan; ezan, namaz, oruç, cami, hac, umre gibi sembollerden, niþanlardan en önemlisi: Ramazan ayýnda tutulan oruçtur. Çünkü oruç haricindeki diðer ibadetler, her ne kadar toplu halde yapýlabilse de; insanlar, günlük telaþ içerisinde ve çeþitli sebeplerle cemaate yetiþemeyip çoðunlukla o ibadetleri bireysel olarak eda etme yolunu seçerler. Cemaatle kýlýnan namazlara; hac, umre gibi ibadetlere bile; kadýn-erkek tüm mü’minler, bir arada ve ayný zamanda katýlamazlar.

Ama Ramazan ayý öyle deðildir! Bu mübarek ayda bambaþka bir atmosfer oluþur.

Oruç vesilesiyle, Ýslam âleminin istisnasýz olarak tamamý, ayný zaman diliminde, muntazam bir ordu gibi hep birlikte hareket eder. Koca koca memleketler ayný anda iftar, sahur yapar. Dünya üzerindeki tüm þehirler, tüm kasabalar, köyler; sýrasýyla oruçlarýný açabilmek için iftar saatine yakýn, sofralara oturur ve beklemeye baþlar. Her Müslüman, önünde çeþit çeþit yiyecekler bulunmasýna raðmen elini atýp da bir lokma yiyemez. Ýþte o an, nimetin kimden geldiðini, diðer zamanlara oranla daha iyi anlar. O nimetleri göndereni ister istemez hatýrlar. O’nu anar. O’nun izni olmadan sofraya el uzatamayacaðýný anlar. O hal sayesinde maneviyatý yükselir, ibadetlerini hakkýyla yerine getirebilmenin hazzýna ulaþýr. O nimetleri, rahmetiyle gönderen Rabbini daha iyi tanýyabilme yolunda büyük bir adým atmýþ olur. 

Ayný anda minarelerden duyulan ezan sesleri ile birlikte evlerden yükselen çatal, kaþýk sesleri birbirine karýþmasý, herkesin ayný anda, ayný iþleri yapmasý; Cenab-ý Hakkýn varlýðýný ve de birliðini göstermesinin yaný sýra; gerçek hüküm sahibinin de O olduðunun herkes tarafýndan hissedilerek anlaþýlmasýna sebep olur.

Bu haliyle Ramazan ayýnýn;

Hem, Cenab-ý Hakkýn Rububiyetine, yani; tek mutlak Hakim olduðuna,

Hem, toplumsal hayata,

Hem, insanýn kiþisel hayatýna; dolayýsýyla nefsinin terbiyesine,

Hem, Rahmet-i Ýlahiye ’den gelen nimetlerin þükrüne bakan, birçok faydalarý vardýr.

Bunlarý kýsaca özetleyecek olursak…

Cenab-ý Hakkýn Rububiyetine bakan yönüyle: Diðer zamanlarda, hayat akýþý içerisinde, günlük koþuþturmalarla meþgul iken; nimetlerin kimden, ne þekilde geldiðini gaflete dalarak unutan insan; ancak oruçla bunu anlayýp o mutlak güç sahibine karþý olan görevinin bilincine varabilir.

Toplumsal hayata bakan yönüyle: oruç tutan insan; diðer zamanlara nazaran ihtiyaç sahiplerinin durumunu daha iyi anlar. O bilinçle, onlara daha çok yardýmda bulunmak ister.

Ayrýca Ramazan ayýna has bir ibadet olan fýtýr sadakasý ile yardýmlaþmalar olur. Bunun yanýnda çoðu Müslüman, zekâtýný erteleyerek veya alýþkanlýk edinerek Ramazan ayýnda vermeye çalýþýr ki; hem fakir mü’minler ihtiyaçlarýný kolayca karþýlasýn, hem de kendisi sevabýndan daha çok faydalansýn. Bu vesileyle de ihtiyaç sahipleri Ramazan ayýnda iftarlarýný, sahurlarýný kolayca geçirirken, zengin olanlar da mali ibadetlerini yerine getirmiþ olurlar. Ayrýca yardýmlaþma duygusunun etkisiyle, zengin-fakir arasýnda sosyal bir köprü kurulmuþ olur. Zengin, fakirin halini anlamaya baþlar. Birbirlerine karþý þefkatle, muhabbetle, hoþgörü ile yaklaþmayý ve paylaþmanýn, bu duygular üzerindeki önemini öðrenmiþ olurlar.

Ýnsana bakan yönüyle: oruçlu kiþi; yemek içmek gibi günlük ihtiyaçlarýný bir tarafa býraktýðýndan, þahsi ibadetlerini arttýrýr. Bu ayda camilerde okunan mukabelelere katýlarak, Kur’an okumaya; teravihlere giderek, nafile namaz kýlmaya daha çok vakit ayýrýr. Rabbinin rýzasýný kazanmak yolunda daha çok çaba sarf eder.

Ramazan ayý; ayný zamanda bedenin temizlenmesi ve dinlenmesi için de bir fýrsattýr. Nasýl ki; evimizin, arabamýzýn, çevremizin ve hatta dýþ bedenimizin belirli aralýklarla temizlenmeye ihtiyacý vardýr; 365 gün boyunca, günde yirmi dört saat, hiç durmadan çalýþan bedenimizin ve dolayýsýyla iç organlarýmýzýn, yýlda en az bir ay temizlenmeye ve dinlenmeye ihtiyacý olduðu, bilimsel olarak da kanýtlanmýþ bir gerçektir.

Nefsin terbiyesine bakan yönüyle: Nefis hiçbir zaman emir altýnda olmak istemez. Sürekli serbest hareket etmek ve hoþuna giden her þeyi rahatça yapmak ister. Þiddetli bir hýrs ile dünyaya saldýrýr ve ne kadar çok þeye sahip olursa olsun, doymak bilmez. Dünyanýn tüm lezzetlerini helal haram demeden tatmak ister. Kendini ölümsüz sanarak, sürekli dünyada yaþayacakmýþ gibi davranýr; yaratanýný unutur, ahiretine önem vermez. Ýþte oruç; açlýk vasýtasýyla nefsin bu arzularýný dizginleyip haddini bildirerek, ona baþýboþ olmadýðýný hatýrlatýr. Cenab-ý Hakkýn (cc) mülkünde yaþadýðýný ve her istediðini dilediði þekilde yapamayacaðýný bildirir. Bunu da; oruçlu iken bir yudum su içmesine izin vermemekle, bir lokma yemek yemesine müsaade etmemekle, bizzat yaþatarak ona hissettirir.    

Rahmeti Ýlahiye ’ye bakan yönüyle: oruçlu mü’min; nefsini açlýkla terbiye ettiði için nimetlere olan þükrünü arttýrýr. Oruç olmadýðý zamanlarda, bazen beðenmeyip yemediði yiyeceklerin deðerini, fazlasýyla anlar. Ýftar sofrasýndaki bir parça kuru ekmek bile, o anda; baklava, börek gibi gelir. Cenab-ý Hakkýn yeryüzü sofrasýnda bizler için hazýrladýðý sayýsýz nimetin kýymetini bilmeye baþlar. Onun izniyle yiyip içtiði nimetleri, yine onun sofrasýnda oturarak yediðini anlar. Gerçek mülk sahibinin kim olduðunu aklý ve de kalbi ile idrak etmeye baþlar.

                                                                MUSTAFA GÜL (HAMDÝ)